Ahelil iz Gourara
| Ahelil iz Gourara | |
|---|---|
| Nematerijalno kulturno nasleđe | |
| Region | Alžir |
| Datum upisa | 2008. |
| Svetska baština Uneska | |
| Lista upisa | UNESKO |
| Unesko oznaka | 00121 |
Ahelil iz Gourara je poetski i muzički žanr koji je simbol Zenati populacije Gourare. To jej region arhipelaga oaza na jugozapadu Alžira sa oko stotinu oaza u kojima živi preko 50.000 stanovnika berberskog, arapskog i sudanskog porekla. Ahelil, koji je specifičan za deo Gourare koji govori berberski jezik, redovno se prikazuje na verskim svečanostima i hodočašćima, kao i na sekularnim proslavama, kao što su venčanja i drugi događaji u zajednici. Ahelil simbolizuje koheziju zajednice koja živi u surovom okruženju i, istovremeno, prenosi vrednosti i istoriju stanovništva Zenata na jeziku kome preti izumiranje.
Istovremeno interpretiran kao poezija, polifono pevanje, muzika i igra, ovaj žanr izvode svirač flaute bengri, pevač i hor do stotinu ljudi. Stojeći u krugu oko pevača, polako se kreću oko njega dok plješću rukama. Ahelilski nastup se sastoji od niza pevanja po redosledu koji odredi instrumentalista ili pevač i prati prastari obrazac. Prvi deo obuhvata sve učesnike i obuhvata kratke, dobro poznate napeve koje se pevaju do kasno u noć. Drugi deo izvode samo iskusni izvođači koji nastavljaju do zore. U svitanje nastupaju samo najuspešniji izvođači.
Ova tradicija je ugrožena zbog sve manjeg broja prilika u kojima se izvodi. To je povezano sa retkošću tradicionalnih svečanosti. Sve je veća migracija mladih ljudi u gradove i preovlađujuća sklonost da slušaju široko dostupne Ahelil snimke radije nego da aktivno učestvuju u nastupima uživo. [1]
Postoje neuverljivi dokazi o uticaju Songhai jezika na Gouraru.[2]
Lokalna tradicija ahelilske poezije i muzike u Gourari, opisana u L'Ahellil du Gourara Moulouda Mamerija,[3] je uvrštena 2008. godine na listu nematerijalnog kulturnog nasleđa čovečanstva od strane UNESKO-a.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Ahellil of Gourara”. ich.unesco.org. Pristupljeno 20. 10. 2023.
- ^ Maarten Kossmann, "Is there a Songhay substratum in Gourara Berber?", in ed. Maarten Kossmann, Rainer Vossen, Dymitr Ibriszimow, Nouvelles études berbères: Le verbe et autres articles, Rüdiger Köppe: Köln 2004, pp. 51–66.
- ^ Mouloud Mammeri, L ‘Ahellil du Gourara, M.S.H.:Paris 1984.