Bežična pristupna tačka
Bežična pristupna tačka (engl. wireless access point - WAP) je mrežni uređaj koji spaja WiFi bežične uređaje sa žičanim mrežama (preko Eternet priključka) koristeći standarde poput WiFi ili Blutut. Uglavnom se povezuje sa ruterom. Upravlja dodelom radio kanala i posreduje u prenosu podataka između povezanih klijenata.
Bežična pristupna tačka se najčešće realizuje malim, tome posvećenim uređajem (slika), ali sa korišćenjem određenog softvera tu funkciju može vršiti bilo kakav računar sa ugrađenim bežičnim WiFi uređajem. Neki od malih uređaja koriste operativni sistem Linuks.
Standardi[uredi | uredi izvor]
Bežična pristupna tačka koristi IEEE 802.11 standard. Uređaji su označeni nazivima standarda koji određuju brzinu prenosa, frekvenciju i domet.
| Standard | Frekvencija | Maksimalna brzina | Domet (unutra) | Domet (spolja) |
|---|---|---|---|---|
| IEEE 802.11a | 5 GHz | 54 Mbit/s | ~35 m | ~120 m |
| IEEE 802.11b | 2,4 GHz | 11 Mbit/s | ~38 m | ~140 m |
| IEEE 802.11g | 2,4 GHz | 54 Mbit/s | ~38 m | ~140 m |
| IEEE 802.11n | 2,4 ili 5 GHz | 270 Mbit/s (dualno) | ~70 m | ~250 m |
| IEEE 802.11y | 3,7 GHz | 54 Mbit/s | ~50 m | ~5000 m |
Uloga pristupnih tačaka[uredi | uredi izvor]
Bežične pristupne tačke deluju u nekoliko različitih uloga, namenjenih ne samo strukturom mreže, već i mogućnostima ovih uređaja. Iako se njihove mogućnosti mogu lako proširiti dodajući određeni softver, većina proizvođača ih ne dopušta. Ali hardverski identični uređaji se cenovno mogu razlikovati i nekoliko puta zahvaljujući jednostavnim softverskim dodacima.
- bridž (engl. bridge) – bežična mreža je deo LAN
- bridž razdvaja mrežni protok, ali propušta lokalne broudkaste
- konfiguracija nije obavezna
- ruter – bežična mreža je samostalni subnet
Ako je u bežičnom uređaju bežični deo ugrađen dva puta, označava se kao point-to-multipoint zato što može npr. u isto vreme primati bežični signal i slati drugim klijentima u blizini. Tako su konstruisane bežične pristupne tačke Internet servis provajdera.
Specifičnog tipa su WDS mreže (engl. Wireless Distribution System), gde sve pristupne tačke emituju na istom kanalu, međusobno komuniciraju i tako se pojavljuju klijentima kao jedna mreža.
Povezivanje na bežičnu pristupnu tačku[uredi | uredi izvor]
Klijenti se povezuju na pristupnu tačku, pri tome protiv njih mogu biti primenjena ograničenja i pristup odbijen. Komunikacije klijenata teče preko pristupne tačke tj. sa minimalno dva skoka (prvi na pristupnu tačku pa na odgovarajuću prijemnik). Klijent tako održava vezu samo sa pristupnom tačkom i nema potrebe da je ciljna stanica u njegovom radio dometu. Pristupna tačka može sačuvati dolazeće podatke u slučaju da je klijent neaktivan do njegovog ponovnog uključivanja, što može dovesti do štednje života baterija.
Nedostaci tehnologije[uredi | uredi izvor]
- Kvalitet veze značajno opada pri gubljenju direktne vidljivosti klijenta i pristupne tačke.
- Ograničen broj nepreklapajućih se kanala može dovesti do mešanja komunikacije kod susednih pristupnih tačaka.
- Povećanjem broja klijenata opada brzina protoka podataka.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- [1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (7. jul 2011)