Bitka kod Naksosa
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Bitka kod Naksosa | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Beotijskog rata | |||||||
 Naksos | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Atina | Sparta | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| Habrija | nepoznat | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| ) | |||||||
Bitka kod Naksosa pomorska je bitka vođena oktobra 376. godine p. n. e. između Sparte i Atine. Deo je Beotijskog rata, a završena je atinskom pobedom.
Uvod[uredi | uredi izvor]
Neuspešan pohod spartanskog vojskovođe Sfordije na Pirej prekinuo je mir između Sparte i Atine. Atinjani osnivaju Drugi atinski pomorski savez i priključuju se Beotijskom i Halkidičkom savezu u borbi protiv Sparte. Našavši se ponovo na čelu jakog saveza, Atina brzo napreduje i puni svoju blagajnu. To joj je omogućilo da obnovi svoju flotu koja je ponovo postala najjača u Heladi. Brojne unutrašnje reforme povećale su borbenu sposobnost države.
Bitka[uredi | uredi izvor]
Reakcija Sparte na obnovu flote bila je pomorska diverzija. Ona je imala žalosne posledice. Protiv 65 trijera Polida, Atinjani su poslali 83 pod Habrijom. U krvavoj bici kod Naksosa spartanska flota potpuno je potučena. Habrija je odustao od gonjenja jer se dobro sećao slučaja nakon Arginuske bitke (406. godina p. n. e.) tokom Peloponeskog rata, kada su stratezi osuđeni što su gonili neprijatelja pre nego što su se pobrinuli za sahranu poginulih. Bacio se na spašavanje živih i sahranjivanje mrtvih vojnika. Da je nastavio sa gonjenjem, od spartanske flote ne bi ostalo ništa.
Posledice[uredi | uredi izvor]
Bitka kod Naksosa je bila od velikog značaja za Atinu. Drugi atinski pomorski savez postao je apsolutni gospodar Egejskog mora. Kikladi, Paros, Tenedes, Tasos, Halkidička liga, Abdera, Kefalonija, Korkira i niz manjih gradova pristupili su savezu. Na mirovnom kongresu iz 374. p. n. e. Sparta je priznala savez.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Stara Grčka - V. V. Struve i D. P. Kalistov, Book&Marso, 2006
