Venizelosova ulica
  Venizelosova ulica
| |
|---|---|
  | |
| Opština | Stari Grad |
| Početak | Francuska ulica |
| Kraj | skver Carigradske i Ulice vojvode Dobrnjca |
| Dužina | 532 m |
| Širina | 16 m |
| Stvorena | 1878 |
| Nazvana | 2004. |
| Stari nazivi | Baštovanska, Radnička, Kneginje Olge, Đure Đakovića |
 | |
|
Venizelosova ulica
 
| |
Venizelosova ulica nalazi se na Opštini Stari grad Beograda i proteže se pravcem od Francuske do skvera Carigradske i Ulice vojvode Dobrnjca.
Ime ulice[uredi | uredi izvor]
Ulica je nastala 1878. godine i prvobitni naziv joj je bio Baštovanska. Godine 1908. menja naziv u Radničku, a od 1935. nosi naziv Ulica kneginje Olge. Ulica se pružala do Dunav stanice i obuhvatala je dve opštine (Stari grad i Palilulu). Posle Drugog svetskog rata, od 1946. nazvana je Đure Đakovića, ali samo jedan deo. Od tada pripada samo jednoj opštini, Opštini Stari grad. Venizelosova ulica se zove od 2004. godine. [1] Imenovanje ulice je poteklo od Diogenisa Valavanidisa. On se nekoliko puta obraćao Skupštini grada Beograda da se Ulica Đure Đakovića preimenuje u Venizelosovu. Njegovi zahtevi su urodili plodom i od 2004. godine ova ulica nosi naziv po Elefteriosu Venizelosu.[2]
Elefterios Venizelos[uredi | uredi izvor]
Naziv je dobila po Elefteriosu Venizelosu, značajnom političaru u modernoj grčkoj istoriji. On je bio predsednik grčke vlade za vreme Prvog svetskog rata koja je omogućila srpskoj vojsci rehabilitaciju na Krfu.[2]
Đuro Đaković[uredi | uredi izvor]
Đuro Đaković je bio metalski radnik, sekretar CK KPJ. Borio se za jedinstvo radničkog pokreta. Od godine 1905. radio je u Sarajevu.[3][4]
Susedne ulice[uredi | uredi izvor]
- Budimska
- Francuska
- Žorža Klemansoa
- Gundulićev venac
- Ulica vojvode Dobrnjca
- Ulica Jelisavete Načić
- Ulica Hercega Stjepana
- Ulica Đorđa Jovanovića
- Ulica knez Miletina
- Carigradska
Venizelosovom ulicom[uredi | uredi izvor]
-
Pogled ka Venizelosovoj iz Gundulićevog venca -
Mural na broju 46 -
Broj 30 -
Broj 22, jedna od poslednjih jorgandžijskih radnji
Kompleks radničkih stanova[uredi | uredi izvor]
Kompleks radničkih stanova je spomenik kulture i proteže se ulicama: Gundulićev venac 30-32, Venizelosova 13, Herceg Stjepana 3-5, Senjanina Ive 14-16. Kompleks stanova čine objekti od kojih je prvi sagrađen 1909. godine po projektu prve žene arhitekte Jelisavete Načić, a izgrađen je na inicijativu Beogradske opštine, zbog rešenja stambenog pitanja radnika u doba intezivnog razvoja industrije u Beogradu početkom 20. veka. [5] Stanovi su jeftini i funkcionalni, ne ističu se posebno svojom arhitekturom. Venizelosovom ulicom se prostire dugačka građevina na broju 13. Na fasadi postoji vrlo plitka plastika secesijske provenijencije iznad i ispod prozorskih otvora. Da bi se razbila monotonija dugačke zgrade, raščlanjena je po vertikali naglašenim karakterističnim drvenim zabatom.[6]
-
Jednolična građevina koja se prostire Venizelosovom -
Karakterističan krov -
Plitka plastika oko prozora -
Kompleks sa karakterističnim zabatom
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Ulice i trgovi Beograda, I knjiga (A-M). Beograd: Biblioteka grada Beograda. 2004. str. 114—115.
- ^ a b „Imenovanje Venizelosove ulice u Beogradu”. Diogenis Valavanidis. Pristupljeno 25. 10. 2020.
- ^ „Ubijen Đuro Đaković 25.4.1929.”. Antifašistički vjesnik. Pristupljeno 26. 10. 2020.
- ^ Radojević, Danilo (1966). Beograd i njegove ulice. Beograd: Turistička štampa. str. 61—62.
- ^ „Beograd - velika varoš evropska”. Danas. Pristupljeno 25. 10. 2020.
- ^ „Spomenik kulture: Kompleks radničkih stanova”. Kulturna dobra Beograda. Pristupljeno 25. 10. 2020.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ulice i trgovi Beograda, I knjiga (A-M). Beograd: Biblioteka grada Beograda. 2004. str. 114—115.
