Gvozdena kruna Langobarda
Gvozdena kruna Langobarda je relikvija i najstarija evropska kraljevska insignija. Danas se nalazi u katedrali u Monci blizu Milana, glavog grada Lombardije[1].
Dobila je ime po gvozdenoj traci širokoj jedan centimetar koja se nalazi sa unutrašnje strane i za koju legenda kaže da je iskovana od jednog od eksera kojima je probijen Hrist na raspeću[2].
Spoljašnji obruč je napravljen od šest kvadrata od kovanog zlata spojenih šarkama i ukrašenih dragim kamenjem u obliku cvetova i krstova[2].
Prema jednoj od mnogobrojnih legendi, taj ekser je Konstantinu I darovala njegova majka Jelena[2], a ovaj ga je po nekima pretopio u šlem i konjsku operemu, po drugima da ih je zakopao ispod svog kipa na carigradskom Konstantinovo forumu, a po trećima da je tom istom kipu dodao krunu napravljenu od tih istih eksera. Takođe postoje neslaganja oko broja eksera koje je Jelena našla.
Ne zna se sa sigurnošću kako je kruna dospela u ruke langobardskih kraljeva, germanskih osvajača severnog dela Italije. Po nekima, krunu je langobardskom gradu Monci poklonila kraljica Teodolinda, langobardska kraljica iz 7 veka, koja je ujedno i podigla katedralu u kojoj se ona danas nalazi[3]. U svakom slučaju, gvozdena kruna je postala simbol Langobardske kraljevine i kasnije srednjovekovne kraljevine Italije.
Od 9. do 19. veka kraljevi Italije su ujedno bili i carevi Svetog rimskog carstva, tako da su mnoge od njih krunisale pape gvozdenom langobardskom krunom u Paviji, formalnoj prestonici carstva. Prvi kralj koji je poneo ovu krunu bio je Karlo Veliki[1], kralj Franačke kraljevine i prvi car Svetog rimskog carstva. Ova tradicija je bila prekinuta tokom vekova do 1530, kada ju je obnovio Karlo V, koji je preneo krunu u Bolonju. Poslednji vladari koji su krunisani ovom krunom bili su Napoleon I (1805) i Ferdinand I od Austrije (1838)[3].
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
