Gi Flandrijski

Gi Flandrijski
Portret Gija Flandrijskog iznad njegovog groba u Flinskoj opatiji
Lični podaci
Puno ime	Gi de Dampjer
Datum rođenja	(1226-00-00)1226.
Mesto rođenja	Šampanja
Datum smrti	7. mart 1305.(1305-03-07) (78/79 god.)
Mesto smrti	Kompjenj, Kraljevstvo Francuska
Grob	Flinska opatija
Porodica
Supružnik	Matilda Betinska, Izabela Luksemburška
Potomstvo	Robert III Flandrijski, Žan Flandrijski, Žan Flandrijski, Margaret Flandrijska, grofica Barabanta, Filip od Kjetija, Žan I, markgrof Namira, Gi od Namura
Roditelji	Gijom II de Dampjer Margarita II Flandrijska
Dinastija	Dampjer
grof Flandrije
Period	(1251—1305)
Prethodnik	Gijom II, Margarita II
Naslednik	Robert III
Regent	Filip od Kjetija (1303), Robert III Flandrijski (od 1304)
markgrof Namira
Period	(1268—1297)
Prethodnik	Henrik III
Naslednik	Žan I
Savladar	Margarita II (do 1278)

Gi Flandrijski, odnosno Gaj Flandrijski (franc. Gui; 1226, Šampanja — 7. mart 1305, Kompjenj), bio je grof Flandrije (1251—1305) i markgrof Namira (1268—1297) i sin Gijoma II od Dampjera i njegove supruge flandrijske grofice Margarite II. Bio je drugi flandrijski grof iz dinastije Dampjer.

Vladavina i trgovina

Godine 1251. Gi je postao grof Flandrije nasledivši svog brata Gijoma II. Vladao je zajedno sa majkom Margaritom II do 1278. godine, od kada samostalno vlada. Ženidbom sa Izabelom Luksemburškom svojim posedima je 1268. godine pridodao Namirsku markgrofoviju, koju je 1297. godine predao sinu Žanu.

Tokom njegove vladavine u Flandriji cveta trgovina. Flamanski trgovci su, na sajmovima u Šampanji prodavali sukno, a na čelu sa trgovcima iz Briža ujedinili su se u hanzu radi trgovine sa Engleskom.

Unutrašnji sukobi

Tokom Gijeve vladavine Flandrija je poprište oštrih klasnih borbi, koje su ga primorale da prizna vrhovnu vlast francuskog kralja. Međutim, grofovija je još uvek bila nezavisna, čiji je stepen potčinjenosti francuskoj kruni bio prilično neodređen. Dalji brzi razvitak zanata doveo je do sve većeg uspona gradova, kojima je pošlo za rukom da postignu znatnu samostalnost, što je donelo korist neznatnoj grupi patricijata, većinom Francuza, koja je prigrabila čitavu upravu u svoje ruke i učinila je naslednom. Razvitak zanata doveo je do podele u samim zanatima, do izdvajanja gornjeg esnafskog sloja, koji je počeo da eksploatiše široke mase sitnih majstora. U zanate je počeo da prodire i trgovački kapital.

Krajem XIII veka rasplamsala se ogorčena borba između esnafa i patricijata. U borbi s patricijatom esnafski gornji sloj se oslanjao na nezadovoljstvo širokih narodnih masa, koje su se sastojale od sitnih zanatlija, kalfi, a delom i od esnafskih radnika koji su bili poprilično zastupljeni u gradovima. Na ulicama flandrijskih gradova dolazilo je do pravih bitaka. Tom prilikom Gi je sklopio savez sa esnafima, videvši u njihovom porazu patricija način za povećavanje svoje vlasti.

Uključivanje Francuske i prve pobede

Pritiskivani esnafima, a i inače u lošim odnosima sa Gijem, vođe patricija su se obratili za pomoć francuskom kralju Filipu IV. Esnafi su sa soje strane stupili u savez s flandriskim grofom, koji je u pobedi nad patricijima video način da u svojim rukama koncentriše što već vlast. Sa druge strane francuski kralj je nastojao da iskoristi ovaj složeni splet uzajamnih odnosa za osvajanje Flandrije.

U maju 1302. godine u Brižu je izvršen strahovit pokolj francuskog garnizona, takozvano briško jutrenje, kada je pobijeno oko 3.000 Francuza. Na taj signal ustala je sva zemlja i zbacila vlast francuskog kralja. Filip IV je tada krenuo protiv Flandrije sa vojom riterskom vojskom. U susret francuskoj vojsci pošli su esnafski odredi flandrijskih gradova. Kod Kurtrea je došlo do čuvene bitke, tzv. bitke mamuza, u kojoj su tkači, koji su činili glavninu flandrijske vojske, naneli Francuzima težak poraz. Pobijeno je nekoliko hiljada ritera i sa njih su skinute zlatne mamuze, koje su predstavljale obeležje riterskog zvanja i bile su zakačene u crkvi kao uspomena na tu bitku.

Bitka kod Kurtrea imala je veliki značaj u istoriji vojne veštine, jer je pokazala nadmoćnost organizovane pešadije nad riterskom konjicom. Čitava Flandrija bila je očišćena od Francuza.

Konačan poraz i smrt

Međutim, usled daljih vojnih operacija i diplomatskih pregovora Filip IV je uspeo da zadrži nekoliko flandrijskih gradova i da Flandriji nametne veliku kontribuciju. Tako je francuski kraljevski domen dalje proširen na račun grofovije Flandrije.

Suočen sa potpunim slomom svoje politike Gi je predao vlast, prvo svom mlađem sinu Filipu od Kjetija, 1303. godine, a potom 1304. godine svom najstarijem sinu Robertu, koji ga je i nasledio na vlasti posle smrti 7. marta 1305. u Kompjenju, kao Robert III.

Porodično stablo

16. Gi I de Dampjer

8. Gijom I de Dampjer

4. Gi II de Dampjer

9. Ermengarda de Muši

2. Gijom II de Dampjer

20. Aršambo VII od Burbona

10. Aršambo od Burbona

21. Agnesa Savojska

5. Matilda od Burbona

22. Odo II od Burgundije

11. Alisa Burgundska

23. Marija od Šampanje

1. Gi Flandrijski

24. Balduin IV od Enoa

12. Balduin V od Enoa

25. Jolanda od Vasenberga

6. Balduin I, latinski car

26. Tijeri Flandrijski

13. Margarita I Flandrijska

27. Sibila Anžujska

3. Margarita II Flandrijska

28. Teobald II od Šampanje

14. Henri I, grof Šampanje

29. Matilda Koruška

7. Marija od Šampanje

30. Luj VII, kralj Francuske

15. Marija od Francuske, grofica od Šampanje

31. Eleonora od Akvitanije

Literatura

• Pejnter, Sidni (1997). Istorija srednjeg veka (284—1500). Beograd: Clio. 
• Udaljcov, A. D.; Kosminski, J. A.; Vajnštajn, O. L. (1950). Istorija srednjeg veka II. Beograd.