Doverski baraž
Doverski baraž (engl. Dover Barrage) bio je sistem prepreka položenih u Doverskim vratima u toku Prvog i Drugog svetskog rata, radi zatvaranja prolaza za podmornice i lake ratne brodove.[1]
U Prvom svetskom ratu[uredi | uredi izvor]
U Prvom svetskom ratu Britanci su pristupili polaganju Doverskog baraža 1915. radi sprečavanja izlaska nemačkih podmornica u Lamanš i Atlantik iz baza na flandrijskoj obali i u Severnom moru. Sastojao se iz usidrenih mreža sa upletenim protivpodmorničkim minama na električno paljenje, i izvesnog broja patrolnih brodova, a kasnije je mestimično dopunjen minama.
Zbog srazmerno velikih dubina, nepovoljnih hidrometeoroloških uslova i tehničkih nedostataka, prepreke nisu bile ni dovoljno trajne, ni efikasne. Uz manje gubitke nemačke podmornice su uspevale da pređu Doverski baraž danju podronjavanjem, a noću (zahvaljujući visokoj vodi i dosta slaboj kontroli) prelaženjem iznad mreža. Zbog toga se odustalo od zanavljanja i dopunjavanja sistema mreža, pa su od novembra 1917. polagne minske prepreke: do avgusta 1918. položeno je oko 10.000 kontaktnih sidrenih mina, na dubini od 9 do 30 m, sa vertikalnim intervalima od 3 i 6 m. Da bi se sprečio prolaz podmornica po površini, usidreno je sa obe strane baraža po 5 naoružanih brodova svetionika snabdevenih hidrofonima, prolaze uz obalu branile su mine i obalske baterije, a noću su uz baraž patrolirali manji brodovi iz sastava Doverske patrole i osvetljavali sistem prepreka u čitavoj dužini. Ovakav baraž se pokazao efikasnim: za kratko vreme je potopljeno 10 nemačkih podmornica, ali su podmornice, uprkos gubicima, pokušavale da forsiraju Doverski baraž do kraja rata.[1]
U Drugom svetskom ratu[uredi | uredi izvor]
U Drugom svetskom ratu Britanci su, septembra 1939, ponovo počeli da polažu minski baraž u Doverskom tesnacu. Najpre je položeno 3.000 mina protiv površinskih brodova i podmornica, a nešto kasnije još 3.600 mina protiv zaronjenih podmornica. Između ove dve minske prepreke položene su duple podvodne indikatorske petlje za detekciju zaronjenih podmornica. U septembru 1939. kroz tesnac je uspela da prođe samo jedna nemačka podmornica, a u oktobru su na Doverskom baražu uništene 3 podmornice. Posle toga Nemci su sve do okupacije Francuske odustali od pokušaja da se tim putem probiju u Lamanš i Atlantik. Od juna 1940, kada su nemačke snage okupirale francuske luke južno od Doverskih vrata, Doverski baraž je izgubio dotadašnji značaj.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 2), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1971), str.525-526.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 2), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1971), str.525-526.