Emulacija mreže
Emulacija mreže je tehnika za testiranje učinka stvarnih aplikacija preko virtuelne mreže. Drugačija je od simulacije mreže gde čisti matematički modeli soabraćaja, modeli mreže, kanala i protokola se primenjuju. Cilj je da uspe učinak, predvidi uticaj promene, ili sa druge strane da se optimizuje tehnologija donošenja odluka.
Metodi emulacije[uredi | uredi izvor]
Mreža emulacija je čin uvođenja uređaja za testiranje mreže (obično u laboratoriji) koji menja protok paketa na takav način da oponaša ponašanje proizvodnje, ili žive, mreže — kao što je LAN ili VAN. Ovaj uređaj može biti ili opšte namene računar trčanja softvera za obavljanje emulacije mreže ili namenski uređaj emulacije.[1] Uređaji ugrade promenljive količine atributa standardne mreže u svoje dizajne, uključujući: povratno vreme preko mreže (latencija), količinu dostupnog protoka, dati stepen gubitka paketa, dupliranje paketa, preraspodelu paketa, korupciju i modifikaciju paketića, i/ili ozbiljnost mrežnog džitera. Viši kraj mrežnih emulatora može da imitira tipični Lajer 1 tipične greške kao što su Greška Bita, gubitak signala, izlaz rotacije bita i drugi.
Poznato je da su mreže nesavršene - privatne ili javne. One uvode kašnjenje i greške. One idu dole. One ispuštaju pakete. Primarni cilj emulacije mreže je da stvori okruženje gde korisnici mogu povezati svoje uređaje, aplikacije, proizvode i/ili uslužiti i proceniti njihov rad, stabilnost, funkcionalnost protiv mreže scenarija realnog sveta. Jednom testiran u kontrolisanom okruženju protiv stvarnog stanja mreže, korisnici mogu imati poverenja da će stavka koja je testirana nastupati kako se od nje i očekuje.
Emulacija, simulacija i generacija saobraćaja[uredi | uredi izvor]
Emulacija se razlikuje od simulacije u tome da mreža emulatora izgleda da je mreža; krajnji -sistemi kao što su kompjuteri mogu biti vezani za emulator i da se ponašaju kao da su spojeni sa mrežom . Mreža emulatora oponaša mrežu koja povezuje krajnje sisteme, a ne same krajnje sisteme.
Simulatori mreže su obično programi koji rade na jednom računaru, uzimajući apstraktni opis mrežnog saobraćaja, kao što su tok procesa dolazak i prinos statističkih podataka o performansima, kao što su tampon popunjenosti u funkciji vremena.
Ovi proizvodi se obično nalaze u razvoju i osiguranju kvaliteta okruženja pružalaca usluga, mreže i opreme, kao i preduzeća.
Softver mrežne emulacije[uredi | uredi izvor]
Programeri obično žele da analiziraju vreme odziva i osetljivost na gubitak paketa aplikacije klijent-server, i oponašaju specifičan pristup mreži (vajfaj/3G/4G/ translantik komunikacija itd.) sa različitim povratnim vremenom, protokom, brzinom greške, napuštanjem mreže i aplikacijom gubitnika. Emulatori za tu svrhu dolaze u različitim oblicima, uključujući one bazirane na pretraživaču ili integrisani razvoj okruženja uređaja.
Najpopularnija simulacija mreže paketa softvera OPNET[2] i NetSim takođe imaju modele emulacije za emulation modules za realno vreme interkonekcije.
Softver za generisanje saobraćaja[uredi | uredi izvor]
Predstava mreže pod maksimalnim uslovima propusta može se analizirati merenjem mrežnog saobraćaja u "testbedu" mreže, koristeći generator mreže u saobraćaju, kao što je iperf. Generator saobraćaja šalje lažne pakete, često sa jedinstvenim identifikatorom paketa, tako da je moguće pratiti isporuke paketa na mreži pomoću mrežnog analizatora.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Rothenberg, Jeffrey (1998). „"Criteria for an Ideal Solution." Avoiding Technological Quicksand: Finding a Viable Technical Foundation for Digital Preservation.”. Council on Library and Information Resources. Washington, DC. Pristupljeno 08. 03. 2008.
- ^ OPNET Technologies, Inc. Announces Initial Public Offering of 4.0 Million Shares of Common Stock at $13.00 Per Share