Živan Petrović
| Živan Petrović | |
|---|---|
 Živan Petrović | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Živan Petrović |
| Datum rođenja | 1887. |
| Mesto rođenja | Vlakča kod Kragujevca,, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1969. (81/82 god.) |
| Mesto smrti | Beograd,, Jugoslavija |
| Prebivalište | Beograd |
| Državljanstvo | srpsko |
| Religija | pravoslavlje |
| Zanimanje | vojno lice |
Živan Petrović (Vlakča, kod Kragujevca, 1887 – Beograd, 1969) bio je srpski artiljerijski poručnik i rođeni mlađi brat prvog srpskog pilota, Mihaila Petrovića.[1][2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1887. u selu Vlakča, kod Kragujevca [3] u Šumadiji, nekada Oplenački srez Topola.
Aktivno je učestvovao u svim ratovima koje je vodila srpska vojska od 1912. do 1918. godine. Najpre u Prvom i Drugom balkanskom ratu, kao aktivni potporučnik - vodnik mitraljeske čete Šestog puka drugog poziva Drinske divizije (II) u borbama za oslobođenje Kosova – stare Srbije, u opsadi grada Skadra i bregalničkoj bici. Za hrabrost u navedenim borbama odlikovan je Srebrnom i Zlatnom medaljom za hrabrost „Miloš Obilić“.[4]
Godine 1914. sa svojom jedinicom učestvovao je u borbama na Drini i kod Šapca, u bici na Ceru, na položaju - Kostajnik kod Mačkovog kamena i kolubarskoj bici. Za zasluge i hrabrost u navedenim borbama odlikovan je ordenom „Belog orla“ sa mačevima četvrtog reda.[4]
U Prvom svetskom ratu kao aktivni potporučnik i od 1915. godine poručnik, bio je vodnik i komandir mitraljeske čete u Šestom puku drugog poziva Drinske divizije i 15. puka drugog poziva Timočke divizije. Godine 1915. sa svojom jedinicom, kao komandir mitraljeske čete 15. puka drugog poziva učestvovao u odbrani Beograda (Košutnjak, Banovo brdo, Petlovo brdo, Devojački grob). Za organizovanost jedinica i pokazanu ličnu hrabrost u tim borbama, odlikovan je Karađorđevom zvezdom sa mačevima četvrtog reda.[4]
Posle povlačenja preko Crne Gore i Albanije (do Valone) i izvršene reorganizacije na Krfu, Petrović je sa svojom jedinicom – 15. pešadijskim pukom „Stevan Sinđelić“ Timočke divizije, kao komandir mitraljeske čete, prebačen na Solunski front, gde je učestvovao u svim borbama do proboja fronta. Septembra 1916. prilikom borbe sa Bugarima, ranjen je u glavu. Za pokazanu hrabrost u tom ratnom periodu odlikovan je: ordenom Belog orla s mačevima petog reda i Zlatnom medaljom za hrabrost „Miloš Obilić“.[4]
Nosilac je svih ratnih spomenica: za rat 1912. i 1913. godine, Albanske spomenice 1915., Spomenice za rat 1914. – 1918. godine. Dobio je i nekoliko pukovskih, divizijskih i armijskih pohvala.[4]
U periodu od 1918. do 1941. godine kao aktivni oficir, odlikovan je nekolikim mirnodopskim odlikovanjima ( Orden Belog orla bez mačeva, Orden „Svetog Save“, Jugoslovenska kruna ).[4]
Ratni period od 1941. do 1945. godine, proveo je u Nemačkoj kao ratni zarobljenik. Iz zarobljeništva se vratio u avgustu 1945. godine.[4]
Bio je rođeni brat Mihaila Petrovića (1884–1913), prvog srpskog avijatičara – pilota, prve žrtve ratnog vazduhoplovstva, koji je poginuo marta 1913. godine, izviđajući opsednutu skadarsku tvrđavu i položaje oko nje.[4]
Umro je juna 1969. u Beogradu, gde je i sahranjen.[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 28. 07. 2021. g. Pristupljeno 28. 07. 2021.
- ^ https://prvisvetskirat.rs/licnosti/ucesnici-ratova/petrovic-m-zivan/
- ^ „Vitezovi Karađorđeve zvezde sa mačevima“, Tomislav S. Vlahović, (1988).,
- ^ a b v g d đ e ž z „Vitezovi Karađorđeve zvezde sa mačevima“, Tomislav S. Vlahović, (1988).
Literatura[uredi | uredi izvor]
- „Vitezovi Karađorđeve zvezde sa mačevima“, Tomislav S. Vlahović, (1988).