Zalivanje fisura

Kompozitni zalivač

Zalivanje fisura je profilaktička mera u stomatologiji, koja se sastoji od prekrivanja ili ispunjavanja površina zuba na kojima se često javlja karijes tankim slojem određenog materijala. Ovaj postupak se uglavnom sprovodi na fisurama i jamicama nedavno izniklih zuba, jer kod njih nije završena maturacija gleđi što ih čini prijemčivijim za nastanak karijesa. Zalivanje fisura se najčešće vrši na prvim stalnim molarima. Ponekad se kod početnog karijesa grizne površine bočnih zuba radi minimalna preparacija i stavljanje ispuna, nakon čega se vrši zalivanje preostalih fisura.

Tokom vremena su korišćene različite metode i materijali. Početkom 20. veka Miler je na okluzalne površine zuba aplikovao srebro-nitratne rastvore. Trideset godina kasnije Gor je koristio nitrocelulozu, dok je polovinom istog veka Ast upotrebljavao cink-hlorid. Hajat je predlagao da se grizna površina kutnjaka još u fazi nicanja prekrije slojem cink-fosfatnog cementa, a da se na izniklom zubu isprepariše kavitet i isti ispuni amalgamom (metod poznat kao odontotomija). On nije naišao na odobravanje zbog svoje invazivnosti, odnosno nepotrebnog uklanjanja zdravih zubnih tkiva. Miler je pedesetih godina 20. veka zagovarao zalivanje griznih površina kutnjaka slojem bakarnog cementa, ali se pokazalo da taj materijal ima slaba adhezivna svojstva.

Danas se zalivanje fisura sastoji od:

• mašinskog uklanjanja mekih naslaga sa površine zuba (korišćenjem pasti bez fluorida),
• nagrizanja površine gleđi kiselinama,
• aplikovanja zalivača (glas-jonomer cementi ili kompoziti) i
• polimerizacije zalivača.

Za nagrizanje se najčešće upotrebljava rastvor ortofosforne kiseline, koja vrši demineralizaciju i omogućava prodor zalivača u strukturu zuba. Kao zalivači se uglavnom koriste kompozitne smole koje mogu biti bezbojne ili u različitim bojama. U slučajevima kada nije moguće uspostaviti suvo radno polje tokom zalivanja fisura (što bitno utiče na retenciju zalivača), koriste se glas-jonomer cementi. U poslednje vreme ovim materijalima se dodaju i fluoridi koji se postepeno otpuštaju i tako ispoljavaju svoj preventivni učinak.

Literatura

• M. Vulović, D. Beloica, M. Gajić, R. Stevanović, M. Ivanović, M. Carević, Z. Vulićević, D. Marković: Preventivna stomatologija, Beograd 2002. ISBN 978-86-7222-009-4

Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).