Ilja da Kejmada Grande
| Ilha da Queimada Grande | |
|---|---|
 | |
  Ilja da Kejmada Grande | |
| Geografija | |
| Lokacija | Atlantski okean |
| Površina | 0,43 km2 |
| Visina | 206 m |
| Administracija | |
| Savezna država |  Sao Paulo |
| Opština | Peruibi |
Ilja da Kejmada Grande (port. Ilha da Queimada Grande, poznato i kao Zmijsko ostrvo ili Ostrvo zmija, ostrvo je koje nalaze uz brazilsku obalu u Atlantskom okeanu. Administrativno pripada opštini Peruibi u saveznoj državi Sao Paulo. Ostrvo je manje površine i ima više različitih tipova terena, od golih stijena do kišnih kuma, dok je klima umjerena. Jedini je dom kritično ugrožene otrovnice zlatne zmije, koja se uglavnom hrani pticama. Zmije su ostale zarobljene na ostrvu kada je tokom rasta nivoa mora potopljen dio zemlje koji je povezivao ostrvo sa kopnom. Evolucioni pritisak je omogućio zmijama da se prilagode novom okruženju, brzo povećaju populaciju i time ostrvo učine opasnim za javne posjete. Kejmada Grande je zatvoreno za javnost kako bi se populacija zmija zaštitila; pristup je jedino omogućen Brazilskoj mornarici i odabranim istraživačima koje je provjerio Institut za očuvanje biodiverziteta Čiko Mendez, brazilska federalna jedinica za konzervaciju.[1][2][3]
Geografija[uredi | uredi izvor]
Ostrvo se nalazi otpilike 33 km od obale savezne države Sao Paolo, a zahvata površinu od 430.000 m². Najviši vrh ostrva se nalazi na 206 m od nivoa mora. Umjerena klima na ostrvu je slična kao na obližnjem ostrvu Nimer. Oko 0,25 km² ostrva je pokriveno kišnom šumom; ostatak ostrva se sastoji od golih stijena i otvorenih travnatih pašnjaka. Prosječna temeratura se kreće od 18,38 °C u avgustu do 27,28 °C u maju, dok se prosječna količina kišnih padavina kreće od 0,2 mm u julu do 135,2 mm u decembru.[1][4]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Ilja da Kejmada Grande ima raznovrsnu vegetaciju. Ostrvo je djelimično prekriveno kišnim šumama i djelimično golim stijenama i travnatim površinama, što je rezultat krčenja šuma. Ostrvo je dobilo ime po krčenju šuma, tako da riječ Queimada na portugalskom znači „spaliti”, zbog pokušaja mještana da spaljivanjem kišnih šuma očiste područje za plantažu banana. Svjetionik je izgrađen 1909. godine kako bi usmjeravao brodove sa ostrva. Posljednji čovjek je napustio ostrvo kada je svjetionik automatizovan.[5][6][7]
Kejmada Grande i Kejmada Pekvena, koja se nalazi na zapadu, zajedno čine područje relevantnog ekološkog interesa osnovano 1985. i zahvataju površinu od 33 hektara.[8] Brazilska mornarica je zatvorila ostrvo za javnost[9] i jedini ljudi kojima je dozvoljen pristup ostrvu su članovi istraživačkih timova koji prikupljaju naučne podatke.
Opasnosti[uredi | uredi izvor]
Iz razloga jer na jednom ostrvu živi tako mnogo zmija, po nekim procjenama jedna zmija na jedan metar kvadratni, postoji konkurencija za resursima. Uprkos zabilježenoj populaciji od 41 vrste ptica na Kejmada Grendeu, zlatne zmije se hrane sa samo dvije vrste: Troglodytes musculus, koji je u stanju da izbjegle zlatnu zmije; i Elaenia chilensis, koji se hrani vegetacijom na istom području na kome živi zmija. Smatra se da je nekada na ostrvu obitavalo oko 430.000 zmija, ali nedavne procjene su mnogo manje. Prva sistemska studija populacije zlatne zmije utvrdila je populaciju od 2.000 do 4.000, skocentrisanu skoro u potpuno u kišnim šumama.[10][11] Razlog zbog čega se to desilo je postojanje ograničene količine resursa zbog čega se populacija smanjila, ali 2015. godine prema procjeni herpetologa na dokumentarcu Diskoveri kanala populacija je ostala između 2.000 i 4.000 zlatnih zmija.[6] Zlatne zmije mogu biti izložene riziku zbog parenja u srodstvu, čiji je efekat vidljiv u populaciji. Zbog niske populacije zlatnih zmija, vrsta je označena kao kritično ugrožena na crvenom spisku IUCN. Zmija je takođe stavljena na brazilski spisak ugroženih vrsta. Ostrvo je dom i manjoj populaciji Dipsas albifrons, neotrovne zmijske vrste.[11][1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Marques, Kasperoviczus & Almeida-Santos 2013, str. 393–399.
- ^ Thomas, Emily (4. 7. 2014). „Brazil's 'Snake Island' Is The Place Of Nightmares, We're Pretty Sure”. Huffington Post (na jeziku: engleski). Pristupljeno 18. 8. 2018.
- ^ „Exposição traz história da ilha que abriga única espécie de cobra no mundo” (DOC) (na jeziku: portugalski). Secretaria De Comunicação Social, Prefeitura Municipal De Itanhaém. 2007. Pristupljeno 18. 8. 2018.
- ^ „Four Tiny Islands You Should Never Visit”. All That's Interesting (na jeziku: engleski). 17. 12. 2012. Pristupljeno 18. 8. 2018.
- ^ Marques, Martins & Sazima 2002, str. 56–59.
- ^ a b „Treasure Trove”. Discovery (na jeziku: engleski). 29. 6. 2015. Pristupljeno 18. 8. 2018.
- ^ „Snake Island”. Vice (na jeziku: engleski). 20. 3. 2014. Pristupljeno 18. 8. 2018.
- ^ „ARIE das Ilhas Queimada Pequena e Queimada Grande | Unidades de Conservação”. uc.socioambiental.org (na jeziku: portugalski). Pristupljeno 18. 8. 2018.
- ^ „Snake Island”. Atlas Obscura (na jeziku: engleski). Pristupljeno 18. 8. 2018.
- ^ Martins, Sawaya & Marques 2098, str. 168–174.
- ^ a b Marques et al. 2012, str. 885–895.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Marques, Otavio A. V.; Kasperoviczus, Karina; Almeida-Santos, Selma M. (2013). „Reproductive Ecology of the Threatened Pitviper from Queimada Grande Island, Southeast Brazil”. Journal of Herpetology (na jeziku: engleski). 47 (3): 393—399. doi:10.1670/11-267.
- Marques, Otavio A. V.; Martins, Marcio; Develey, Pedro F.; Macarrão, Arthur; Sazima, Ivan (2012). „The golden lancehead (Serpentes: Viperidae) relies on two seasonally plentiful bird species visiting its island habitat”. Journal of Natural History (na jeziku: engleski). 46 (13-14): 885—895. doi:10.1080/00222933.2011.654278.
- Marques, Otavio A. V.; Martins, Marcio; Sazima, Ivan (2002). „A jararaca da ilha da Queimada Grande” (PDF). Ciência Hoje (na jeziku: portugalski). Sociedade Brasileira para o Progresso da Ciência. 31 (2): 56—59. Arhivirano iz originala (PDF) 10. 04. 2021. g. Pristupljeno 18. 8. 2018.
- Martins, Marcio; Sawaya, Ricardo J.; Marques, Otavio A. V. (2008). „A First Estimate of the Population Size of the Critically Endangered Lancehead, Bothrops insularis”. South American Journal of Herpetology (na jeziku: engleski). 3 (2): 168—174. doi:10.2994/1808-9798(2008)3[168:AFEOTP]2.0.CO;2.
