Pređi na sadržaj

Ken Majls

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ken Majls
Ken Majls na trci
Lični podaci
Ime po rođenjuKenet Henri Majls
Datum rođenja(1918-11-01)1. novembar 1918.
Mesto rođenjaSaton Koldfild, Velika Britanija
Datum smrti17. avgust 1966.(1966-08-17) (47 god.)
Mesto smrtiKalifornija, SAD
Uzrok smrtiautomobilska nesreća
SupružnikMoli Majls
Deca1
Zanimanjevozač trkačkih automobila

Kenet Henri Majls (engl. Kenneth Henry Miles; 1. novembar 1918 — 17. avgust 1966) bio je britanski vozač sportskih automobila. Radio je i živeo u Americi gde je učestvovao na mnogim trkama. Uvršten je u Dvoranu slavnih vozača Amerike. Bio je u timu koji je vodio pred sam kraj trke Le Man 1966. godine, ali je nakon nerazumnih i nesportskih odluka šefova njegovog tima morao da uspori da bi mu se preostala dva timska automobila pridružila izgubivši time prvo mesto koje je zaslužio.

Život i karijera[uredi | uredi izvor]

Majls je rođen 1. novembra 1918. u Saton Koldfildu, nedaleko od grada Birmingema.[1] Nakon neuspelog pokušaja bega u Sjedinjene Države, Majls je napustio školu kada je imao 15 godina da bi radio kao pripravnik u Wolseley Motors, proizvođač delova za automobile, pa je kasnije je otišao u tehničku školu kako bi proširio svoje znanje o konstrukciji vozila.[2] Trkao motociklima pre nego što je u Drugom svetskom ratu služio kao komandant tenkova u Britanskoj teritorijalnoj vojsci. Sledećih sedam godina Majls je bio u vojsci i unapređen je u čin narednika 1942. godine. Bio je smešten u tenkovsku jedinicu koja je učestvovala u sletanju u Normandiju 1944. godine. [1]

Zatim se Majls preselio iz Engleske u područje Los Anđelesa u Kaliforniji 1951. ili 1952. godine. [3][4] Godine 1953. ostvario je 14 pobeda u trkama Kluba sportskih automobila Amerike.

Za sezonu 1957. godinu, Majls je projektovao ugradnju Porše 550S motora i prenos u šasiji i karoseriji 1956. godine za proizvođača automobila Cooper Car Company.

Zbog svoje velike veštine i talenta, i kao vozač i mašinski inženjer, Majls je bio ključni član trkačkog tima Šelbi / Kobra ranih 1960-ih. Majls se ovako opisao:

Ja sam automehaničar. To je bio smer mog čitavog profesionalnog života. Vožnja je za mene hobi, opuštanje, kao što je golf drugima. Voleo bih da vozim mašinu Formule 1, ne zbog velike nagrade, već samo da vidim o čemu se radi. Mislim da bi to bila dobra zabava![5]

Postao je glavni test vozač Šelbi-Amerikana 1963. godine. [4]

Majls je imao "reputaciju ljubaznosti na stazi" i ponekad su ga nazivali "Stirling Mos sa Zapadne obale".

Godine 1965. podelio je sa Brusom Maklarenom u 24 časa Le Mana, ali se povukao zbog problema sa menjačem. Ranije u godini, takođe sa Maklarenom, završio je na drugom mestu u trci 12 sati Sebringa.

Posada br. 1 tima „Šelbi Amerikan” u „fordu gt40” na Le Manu '66 za koju su vozili Ken Majls i Deni Hjum.

Sledeće godine je pobedio u trci 24 časa Dejtona. Nekoliko meseci kasnije, deleći vožnju sa Denijem Hjumom (posada br. 1), Majls je vodio tim na trci Le Man 1966. godine, ali izvršni direktor Forda Leo Bibe, želeći fotografiju tri Fordova automobila koji zajedno prelaze ciljnu liniju, naložio je Karolu Šelbiju da mu naredi da uspori. Shodno tome, sva tri automobila su prešla zajedno ciljnu liniju radi fotografije. Da je Majls ipak sam prešao liniju, on bi pobedio, ovako je pobednik bio Maklaren jer je startovao sa dalje linije negoli Majls.[6] Ovaj potez šefova kompanije Ford je protumačena kao izdaja samoga Majlsa, jer Bibe i tadašnji vlasnik Forda Džon Ford II nisu bili auto-moto sportisti niti su razumeli taj sport, već su pre svega bili orijentisani na marketing i ugled čitave kompanije, a ne na sportsku borbu u kojoj najbolji pobeđuje. Uzgred, neodobravanje navijača je dolazilo i zbog toga što je upravo Majls izdejstvovao povlačenje Ferarijeve posade — nakon što je u direktnom duelu s njegovim „fordom” pri punoj brzini, „ferari” ostao bez motora usled kvara zbog preopterećenja motora — koja bi, da nije bilo Majlsa, sigurno pobedila na trci. Isto tako, Šelbi i on su najviše razvili pomenuti „ford” koji je osvojio Le Man još četiri puta zaredom posle te trke (1967—9), a to je, ujedno, i jedini američki automobil koji je ikada pobedio na toj slavnoj trci.

Nesreća i smrt[uredi | uredi izvor]

Nakon skoro jednog dana testiranja na stazi Riverside International Raceway u letnjem vrelom pustinjskom južnom kalifornijskom vremenu, Majls se približio kraju staze od 1,6 km (0,99 mi), nizbrdo se krećući brzinom od 200 km/č, kad se automobil iznenada srušio i zapalio. Automobil se razbio u komade i izbacio Majlsa, ubivši ga odmah, na očigled njegova sina, Karola Šelbija i ostalih timskih kolega. Automobil je pretrpeo upravo onu vrstu sudara gde bi kavez da je postojao, sačuvao život Majlsa.

U popularnoj kulturi[uredi | uredi izvor]

Majlsa je u filmu Le Man '66: Slavna 24 sata tumačio glumac Kristijan Bejl koji je premijerno prikazan u bioskopima Evrope 2019. godine.[7] Bejl je za ovu ulogu dobio nominaciju za Zlatni globus za najboljeg glumca u dramskom filmu 2019. godine.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Crow, James T. (14. 11. 2019). „Ken Miles Was an Unsung Racing Hero”. Road & Track. Pristupljeno 25. 12. 2019. 
  2. ^ „WHO WAS KEN MILES?”. Arhivirano iz originala 28. 11. 2019. g. Pristupljeno 25. 12. 2019. 
  3. ^ „Clipped From News-Pilot”. News-Pilot. 18. 8. 1966. str. 3. Pristupljeno 25. 12. 2019. 
  4. ^ a b „Clipped From The Herald-News”. The Herald-News. 18. 8. 1966. str. 39. Pristupljeno 25. 12. 2019. 
  5. ^ Go like hell : Ford, Ferrari, and their battle for speed and glory at Le Mans. Mariner Books. str. 214. ISBN 9780547416564. 
  6. ^ „Clipped From Hartford Courant”. Hartford Courant. 20. 6. 1966. str. 42. Pristupljeno 25. 12. 2019. 
  7. ^ Lang, Brent; Lang, Brent (5. 2. 2018). „James Mangold to Direct Ford vs. Ferrari Film as ‘Logan’ Follow-Up (EXCLUSIVE)”. Variety (na jeziku: engleski). Pristupljeno 25. 12. 2019. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кен_Мајлс&oldid=27821645”