Кинески шах
Žanr(ovi) | Društvene igre Apstraktna strateška igra Sport uma |
---|---|
Igrači | 2 |
Vreme postavke | < 1 minuta |
Vreme igranja | Neformalne igre: mogu varirati od 20 minuta do nekoliko sati Blic igre: do 10 minuta |
Nasumička šansa | ne |
Potrebne veštine | Strategija, taktike |
Kineski šah ili Sjangći (Xiangqi) (象棋 poslušati (pomoć·info)), je kineska igra s dva igrača iz porodice strateških igara na tabli kojoj pripadaju i zapadnjački šah, indijska čaturanga, japanski šogi i vrlo sličan korejanski džangi. Prvi karakter 象 sjang ima značenje „slika“ ili „prikaz“, otud se Sjangći može doslovce prevesti kao „slikovni šah ". Iako ovaj karakter takođe znači slon, igra se najčešće zove Kineski šah na zapadu.
Poreklo sjangćija je sporno; neki istoričari smatraju da potiče od lijuboa a drugi tvrde da je ona slična indijskoj igri čaturanga iz 6. veka. To je jedna od najpopularnijih igara iz porodice čaturanga na svetu, naročito u Aziji. Karakteristične osobine sjangćija su jedinstveni potezi figurom pao ("top"), pravilo da se generali (slično kralju u šahu) ne mogu međusobno napadati, i pozicije reka i palata, koje ograničavaju kretanje nekih figura.
Tabla
[uredi | uredi izvor]Sjangći se igra na tabli širokoj devet kolona i dugoj deset redova. Kao i u igri Go (圍碁; ili Vej či 圍棋), figure se postavljaju na preseke, koji su poznati kao tačke. Vertikalne linije su poznate kao fajlovi (kineski: 路; pinyin: lù; "put"), a horizontalne linije su poznate kao rankovi (kineski: 線/綫; pinyin: xiàn; "linija").
Centrirane na prvom do trećeg i osmom do desetog reda table su dve zone, svaka po tri tačke sa tri tačke, razgraničene dvema dijagonalnim linijama koje povezuju suprotne uglove i seku se u centralnoj tački. Svaka od ovih oblasti poznata je kao 宮 gōng, dvorac.
Dve suprotne strane, između petog i šestog ranka, deli 河 he, „reka“. Reka je često označena izrazima 楚河 chǔ hé, što znači „reka Ču”, i 漢界 hàn jiè, što znači „Granica Hana”, što upućuje na Ču–hanski rat. Iako reka (ili granica Hančua) pruža vizuelnu podelu između dve strane, njeno prisustvo utiče samo na dve figure: vojnici imaju poboljšano kretanje nakon prelaska reke, a slonovi ne mogu da je pređu. Polazišta vojnika i topova obično su, ali ne uvek, označena malim krstovima.
Pravila
[uredi | uredi izvor]Figure počinju u položaju prikazanom na gornjoj shemi. Koji će igrač kreće prvi je variralo kroz istoriju, kao i od jednog dela Kine do drugog. Različite knjige o sjangćiju savetuju bilo da se prvo pomeri crna ili crvena strana. Neke knjige govore o dvema stranama kao severnoj i južnoj; koji smer odgovara kojoj boji takođe varira od izvora do izvora. Generalno, crveni prvi kreće na većini modernih turnira.[1]
Igra se završava kada jedan igrač matira generala drugog igrača. Kada je general u opasnosti da ga neprijateljski igrač uhvati pri sledećem potezu, neprijateljski igrač je „isporučio ček” (, skraćeno jiāng), a general je „u čeku”. Ček treba da bude najavljen. Ako generalov igrač ne može da učini ništa da spreči generalovo hvatanje, situacija se naziva „mat” (). Za razliku od šaha, u kojem je pat nerešen, u sjangćiju je to gubitak za patiranog igrača.[2][3]
Figure
[uredi | uredi izvor]Svaki igrač kontroliše vojsku od 16 figura; vojske su obično obojene u crveno i crno.[4] Figure su ravni kružni diskovi označeni ili ugravirani kineskim znakom koji identifikuje vrstu figure, i u boji koja označava koji igrač ima vlasništvo. Crne figure su označene nešto drugačijim znakovima od odgovarajućih crvenih figura.
U kontinentalnoj Kini većina setova i dalje koristi tradicionalne kineske karaktere (za razliku od pojednostavljenih kineskih znakova). Moderni komadi su obično plastični, iako su neki kompleti drveni, a skuplji kompleti mogu koristiti žad. U davna vremena mnogi kompleti su bili jednostavni neobojeni drvorezi; stoga, da bi se razlikovali delovi dve strane, većina odgovarajućih delova koristila je znakove koji su bili slični, ali su se malo razlikovali.[4] Ova praksa je možda nastala u situacijama kada je bio dostupan samo jedan materijal za izradu komada, i nije bilo materijala za bojenje kako bi se razlikovale protivničke vojske. Najstarija sjangći figura koja je do sada pronađena je figura 俥 (kola). Ona se čuva u Pokrajinskom muzeju Henan.
Istorija
[uredi | uredi izvor]Igra pod nazivom „sjangći” se smatra da potiče iz perioda zaraćenih država; prema tekstu iz prvog veka pre nove ere Šuo Juan (說苑/说苑), to je bio jedan od interesa lorda Mengčanga od Ćia. Ali pravila te igre nisu opisana i nisu nužno bila povezana sa današnjom igrom.[5] Car Vu iz Severnog Džoua napisao je knjigu 569. godine pod nazivom Sjang Đing. U njoj su opisana pravila igre sa astronomskim temama koja se zove sjangći ili sjangsi (象戲). Reč sjangći 象棋 obično se prevodi kao „igra slonova“ ili „igra figura“, jer kineski znak 象 znači „slon“ i „figura“; nastao je kao stilizovani crtež slona, i korišćen je za pisanje reči sa značenjem „figura“, verovatno zato što su dve reči izgovorene isto.
Da bi potkrepio svoj argument, Mari je citirao stari kineski izvor koji tvrdi da je u starijem sjangćiju (iz kojeg je moderni sjangći možda preuzeo neka svoja pravila) figure mogle biti promešane, što se ne događa u savremenom sjangćiju u stilu šaha.[6] Mari je takođe napisao da je u drevnoj Kini postojalo više od jedne igre koja se zvala sjangći.[7]
Alternativna hipoteza Marijevoj je da je sjangći nastao po uzoru na trupe u periodu zaraćenih država. Dejvid H. Li, na primer, tvrdi da je igru razvio Han Sin u zimu 204-203. p. n. e. kako bi se pripremio za predstojeću bitku.[8] Međutim, njegove teorije su doveli u pitanje drugi istraživači šaha.[9] Najraniji opis pravila igre pojavljuje se u priči „Cen Šun” (岑順) u zbirci Sjuenguaj lu (玄怪錄), napisanoj u srednjem delu dinastije Tang.
Sa ekonomskim i kulturnim razvojem tokom dinastije Ćing, sjangći je ušao u novu fazu. Mnogo različitih škola i igrača došlo je do izražaja. Sa popularizacijom sjangćija, objavljene su mnoge knjige i priručnici o tehnikama igranja igre. Oni su odigrali važnu ulogu u popularizaciji sjangćija i poboljšanju tehnika igre u modernom dobu. Enciklopedija kineskih šahovskih otvaranja u zapadnom stilu napisana je 2004. godine.[10]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Xiangqi: Chinese Chess at chessvariants.com
- ^ Chinese Chess Rules at clubxiangqi.com
- ^ „Asian Chinese Chess Rules”.
- ^ a b Heinrich, Sally (2007). Key Into China. Curriculum Press. str. 74. ISBN 978-1863666978.
- ^ "Facts on the Origin of Chinese Chess" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. jul 2011). Banaschak.net. Retrieved on 2011-10-01.
- ^ A History of Chess, p.122, footnote 12: "In the biography of Lü-Ts'ai. The Emperor T'ai-Tsung (627–650) was puzzled by the phrase 太子洗馬 t'ai-tze-si-ma ("the crown prince washes the horses") in the 周武帝三局象經 Zhou Wudi sanju xiangjing ("Zhou Wudi's three games in the Xiangjing"); "to wash the dominoes" means to shuffle them in modern Chinese; ma or "horse" is used for the pieces in a game. The phrase probably meant "the crown-prince shuffles the men". He consulted Yün-Kung, who had known the phrase as a young man but had forgotten it, and then Lü-Ts'ai. The latter, after a night's consideration, explained the point, and recovered the method of play of the astronomical game and the actual position."
- ^ A History of Chess, p.122: The 32nd book of the history of the T'ang dynasty (618–907) said that Wu-Ti wrote and expounded a book named San-kü-siang-king (Manual of the three xiangqi's).
- ^ This theory is propounded in The Genealogy of Chess
- ^ Peter Banaschak. „A story well told is not necessarily true – being a critical assessment of David H. Li's 'Genealogy of Chess'”. Banaschak.net. Arhivirano iz originala 11. 05. 2013. g. Pristupljeno 2011-10-01.
- ^ „中国象棋开局编号——ECCO 2004”. xqbase.com. Pristupljeno 16. 2. 2018.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Lau, H. T. (1985). Chinese Chess. Tuttle Publishing. ISBN 0-8048-3508-X.
- Leventhal, Dennis A. The Chess of China Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. јануар 2008). Taipei, Taiwan: Mei Ya, 1978. (out-of-print but can be partly downloaded)
- Li, David H. The Genealogy of Chess. Premier Publishing, Bethesda, Maryland. 1998. ISBN 0-9637852-2-2..
- Murray, H. J. R. (1913). A History of Chess (Reissued izd.). Oxford University Press. ISBN 0-19-827403-3.
- Wilkes, Charles Fred (1952). A Manual of Chinese Chess.
- Li, David H. First Syllabus on Xiangqi: Chinese Chess 1. Premier Publishing, Bethesda, Maryland. 1996. ISBN 0-9637852-5-7..
- Li, David H. Xiangqi Syllabus on Cannon: Chinese Chess 2. Premier Publishing, Bethesda, Maryland. 1998. ISBN 0-9637852-7-3..
- Li, David H. Xiangqi Syllabus on Elephant: Chinese Chess 3. Premier Publishing, Bethesda, Maryland. 2000. ISBN 0-9637852-0-6..
- Li, David H. Xiangqi Syllabus on Pawn: Chinese Chess 4. Premier Publishing, Bethesda, Maryland. 2002. ISBN 0-9711690-1-2..
- Li, David H. Xiangqi Syllabus on Horse: Chinese Chess 5. Premier Publishing, Bethesda, Maryland. 2004. ISBN 0-9711690-2-0..
- Austin, Roland G (septembar 1940). „Greek Board Games.”. Antiquity. 14: 257—271.
- Bell, R. C. (1983). The Boardgame Book. Exeter Books. ISBN 978-0-671-06030-5.
- Bell, R. C. (1979) [1st Pub. 1960, Oxford University Press, London]. Board and Table Games From Many Civilizations. I (Revised izd.). Dover Publications Inc. ISBN 978-0-671-06030-5.
- Bell, R. C. (1979) [1st Pub. 1969, Oxford University Press, London]. Board and Table Games From Many Civilizations. II (Revised izd.). Dover Publications Inc. ISBN 978-0-671-06030-5.
- Diagram Group (1975). Midgley, Ruth, ur. The Way to Play. Paddington Press Ltd. ISBN 978-0-8467-0060-9.
- Falkener, Edward (1961) [1892]. Games Ancient and Oriental and How to Play Them. Dover Publications Inc. ISBN 978-0-486-20739-1.
- Fiske, Willard. Chess in Iceland and in Icelandic Literature—with historical notes on other table-games. Florentine Typographical Society, 1905.
- Gobet, Fernand; de Voogt, Alex; Retschitzki, Jean (2004). Moves in mind: The psychology of board games. Psychology Press. ISBN 978-1-84169-336-1.
- Golladay, Sonja Musser, "Los Libros de Acedrex Dados E Tablas: Historical, Artistic and Metaphysical Dimensions of Alfonso X’s Book of Games" (PhD diss., University of Arizona, 2007)
- Gordon, Stewart (2009). „The Game of Kings”. Saudi Aramco World. sv. 60 br. 4. Houston: Aramco Services Company. str. 18—23. Arhivirano iz originala 2009-07-20. g.
- Grunfeld, Frederic V. (1975). Games of the World. Holt, Rinehart and Winston. ISBN 978-0-03-015261-0.
- Mohr, Merilyn Simonds (1997). The New Games Treasury. Houghton Mifflin Company. ISBN 978-1-57630-058-9.
- Murray, H. J. R. (1913). A History of Chess (Reissued izd.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-827403-2.
- Murray, H. J. R. (1978). A History of Board-Games other than Chess (Reissued izd.). Hacker Art Books Inc. ISBN 978-0-87817-211-5.
- Parlett, David (1999). The Oxford History of Board Games. Oxford University Press Inc. ISBN 978-0-19-212998-7.
- Pritchard, D. B. (1982). Brain Games. Penguin Books Ltd. ISBN 978-0-14-005682-2.
- Pritchard, David (1994). The Family Book of Games. Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-021-6.
- Sackson, Sid (1983) [1st Pub. 1969, Random House, New York]. A Gamut of Games. Arrow Books. ISBN 978-0-09-153340-3.
- Schmittberger, R. Wayne (1992). New Rules for Classic Games. John Wiley & Sons Inc. ISBN 978-0-471-53621-5.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- Club Xiangqi: An Online Chinese Chess Game Free online site to play xiangqi
- Computer Chinese Chess (.pdf) (Yen, Chen, Yang, Hsu) — review
- Online Chinese chess lessons
- Introduction to Chinese Chess
- An Introduction to Xiangqi for Chess Players Arhivirano na sajtu Wayback Machine (11. novembar 2020)
- GamesByEmail.com -- Free PBEM Xiangqi
- GamesByEmail.com -- Free PBEM Dark Xiangqi
- Chinese Chess | Zillions Of Games
- Qianhong Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. april 2014): Chinese Chess for Windows (free)
- World Chinese Chess Federation
- Xiangqi: Chinese Chess at ChessVariants.com
- Chinese Chess for Game Courier - Play Chinese Chess with others online
- Xiangqi at BrainKing.com Play Xiangqi online (free)
- Coffee Chinese Chess - Xiangqi Java applet