Korisnik:Popovickaaa/песак

Život poslije života
Autor	Kejt Atkinson
Zemlja	Amerika
Jezik	Engleski
Žanr / vrsta dela	Istorijska fantastika

„Život poslije života” (Eng. Life after life) je roman iz 2013. autorke Kejt Atkinson. Prvi je od dva romana o porodici Tod. Drugi, „Bog u ruševinama” (Eng. God in Ruins) objavljen je 2015. Roman „Život poslije života” dobio je priznanje mnogih kritičara.

Kejt Atkinson, autorka

Fabula

Roman ima čudnu strukturu, uzastopno vraćanje u prošlost da bi se opisali alternativni, mogući životi glavnog aktera Ursule Tod, koja je rođena 11. februara 1910. u Bakingemširu blizu sela Kalfont Sent Piter . U prvoj verziji, ona je mrtvorođena, zadavljena pupčanom vrpcom. U kasnijim iteracijama njenog života ona umire kao dijete - guši se u moru, ili kada se od toga spase, pada sa krova pokušavajući da dohvati lutkicu koja joj je ispala. Zatim, postoji nekoliko sekvenci kada ona postaje žrtva španskog gripa 1918 - što se ponavlja iznova i iznova. Iako ona već ima predznanje o tome, uspjeva da spriječi obolijevanje od gripa tek iz četvrtog pokušaja.

Zatim slijedi njen nesrećan život, gdje preživljava traumu i nakon što biva silovana, izvršava ilegalni abortus. Udaje se za nasilnog i okrutnog čovjeka koji je ubije nakon što ona pokuša da pobjegne od njega. U kasnijim životima ona sve ovo sprječava tako što je preventivno agresivna prema potencijalnom silovatlju. U međuvremenu, ona takođe koristi svoje polu-sjećanje da upozori komšinicu Nensi na ovog zlostavljača. Spašena Nensi će imati važnu ulogu u Ursulinom kasnijem životu jer ulazi u ljubavnu vezu sa Ursulinim bratom Tedijem i postaje glavni lik u nastavku „Bog u ruševinama”

Još kasnija ponavljanja Ursulinog života odvode je u Drugi svjetski rat, kada ona radi u Londonu za Ratnu kancelariju i u više narvata svjedoči posljedicama njemačkog bombardovanja uključujući i direktan pogodak u bunker u Argil Roudu u novembru 1940. pri čemu je i sama u nekim životima bila žrtva, a u nekim spasilac. Takođe, u jednom životu se udala za Nijemca 1934. i zbog nemogućnosti da se vrati u Englesku proživljava rat u Berlinu pod savezničkim bombardovanjem.

Ursula na kraju shvata, kroz snažan deža vi da je živjela ranije i odlučuje da pokuša da spriječi rat ubistvom Adolfa Hitlera 1930. Sjećanje na njene ranije živote takođe pruža saznanje da će nakon što se u Minhenu sprijatelji sa Evom Braun moći da se približi Hitleru sa napunjenim pištoljem. Međutim, neizbježna scena je da je Hitlerovi nacistički sljedbenici odmah ubijaju nakon što ona upuca Hitlera.

Pošto se svaka sekvenca završava Ursulinom smrću i „mrakom” i ne zna se šta slijedi - ostaje nejasno da li su se ti životi u stvari zaista dogodili u objektivnom svijetu ili ih je ona samo subjektivno doživjela. Naročito ostaje nejasno da li je ubistvo Hitlera 1930. zaista proizvelo izmijenjenu vremensku liniju u kojoj nacisti nisu preuzeli vlast u Njemačkoj ili su preuzeli vlast pod drugim vođstvom sa drugačijim tokom Drugog svjetskog rata. Iako u svojoj inkarnaciji iz 1967. Ursula spekuliše sa svojim nećakom o ovome kao da je „možda bilo”, knjiga izbjegava da dâ jasan odgovor.

Kritike

Aleks Klark dala je „Životu poslije života” pozitivne kritike, rekavši da su detalji života lijepo opisani i da su traumatične promjene u britanskom društvu takođe dobro zabilježene „upravo zato što ona prelazi direktno iz jednog rata u drugi, tek kasnije vraća se da popuni, djelimično, ono što se dogodilo između."

Gardijan je 2019. godine "Život poslije života" rangirao kao 20. najbolju knjigu od 2000. godine. Pisalo se da je „vrtoglava izmišljena konstrukcija zasnovana na takvoj emocionalnoj inteligenciji da se borbe njene heroine uvijek osjećaju bolno, radosno stvarno“. Roman je bio 20. na Pasteovoj listi od 40 najboljih romana 2010-ih, a Aleksis Gunderson tvrdi: „Niko ne može da proživi toliko života i ima toliko drugih šansi da napravi sledeći korak u pravu kao protagonistkinja Ursula Tod. Ali u deceniju u kojoj se stvarni svet kretao između ratova i izbora, malo je više razjašnjavajućih književnih bekstava od života poslije života.

Dženet Maslin za Njujork Tajms piše da je "Život poslije života" knjiga „puna umnih igara, ali su svrsishodne, a ne isprazno razigrane. Opisala je kao da ima „zanimljiv sastav likova“ i nazvala je prikaz britanskog iskustva Drugog svjetskog rata „hrabrim i duboko uznemirujućim, baš onako kako to autorka namjerava da bude“. Njujork Tajms je takođe uvrstio ovaj roman među 10 najboljih romana 2013. godine

Urednik Volstrit žurnala, Sem Saks smatra da ovaj roman ima velike šanse za Man Buker nagradu. On je rekao da se Ursulina želja da izbegne nesreću koja ju je prethodno ubila miješa sa nelagodom sa onim što je inače vješt i ubjedljiv prikaz evolucije engleske porodice tokom dva svjetska rata svi ostali likovi izgledaju složeno naoružani slobodnom voljom."

Džilijen Fin kaže da ne postoji dovoljno pridjeva da se opiše "Život poslije života": Opčinjavajući, duhovit, dirljiv, radostan, tužan, dubok. Ludo maštovit, duboko proživljen. Urnebesan. Human.

Roman je takođe uvršten među deset najboljih beletrističkih djela decenije i proglašen za „definišući prikaz ratnog Londona, jer Ursula doživljava razaranje Blica iz različitih perspektiva, naglašavajući besmislenost bombardovanja. Priča o njoj višestruki životi su i dirljivi i bezbrižni, ispunjeni komičnom stranom i evokativnim jezikom o brojnim životnim radostima i tugama. Dejvid Kenfild tvrdi da ovaj roman sadrži naizgled beskrajnu sposobnost iznenađenja“, ali da će „izdržati test vremena za svoje međutrenutke — svoje portrete ratnog vremena, shvatanje života jedne žene ispunjenog beskonačnim mogućnostima." Roman je takođe bio na listi 20 najboljih romana decenije časopisa Literari Hab.

"Mješavina porodične sage s nepostojanim osjećajem za vrijeme i nevjerovatnim životnim prikazom istorije na najvišem ljudskom stepenu." Piše Dejli Mejl