Laki tenk tip 95
| Laki tenk tip 95 | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla |  Japan
|
| Namena | laki tenk |
| Proizvođač | Hino Motors |
| Početak proizvodnje | 1935-1940. |
| Broj primeraka | 2.300[1] |
| Brzina na putu | 40 km/h |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 4.30 m |
| Širina | 2.07 m |
| Visina | 2.28 m |
| Težina | 6.7 t |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | top kalibra 37 mm |
| Sporedno naoružanje | dva mitraljeza 7.7 mm u trupu i kupoli |
| Oklop | 12 mm |
| Snaga (KS) | 120 KS |
| Posada | |
| Posada | 3 |
Laki tenk tip 95 (jap.九五式軽戦車 ハ号, kyūgo-shiki kei-sensha Ha-Gō) je japanski laki tenk iz Drugog svetskog rata.[2][3]
Pozadina[uredi | uredi izvor]
Tokom 20-ih godina Japan je kupio veći broj oklopnih vozila radi testiranja, uključujući tenkove Reno FT-17 i tankete Vikers Karden-Lojd Mk VI. Jedino vozilo kupljeno za službu bio je Reno NC-27: 10 tenkova uvezeno je 1929. U želji da ne zavisi od uvoza oružja, 1929. Japanska vojska počela je razvoj sopstvenih oklopnih vozila. Dok su druge države započele sopstvenu proizvodnju od manjih vozila, Japan je odmah krenuo sa proizvodnjom srednjih tenkova tip 89, čija je proizvodnja počela 1931. Proizvodnja je tenkova poverena je Arsenalu Sagami, koji je proizvodnju prepustio civilnoj industriji, uglavnom Mitsubišiju. Tip 92 bio je drugo izvorno japansko oklopno vozilo koje ušlo u serijsku proizvodnju — kao lako i brzo oklopno vozilo za konjicu. Ova tanketa pokazala se kao evolutivni ćorsokak, što je dovelo do razvoja novih vozila, koja će poslužiti kao osnova japanskih oklopnih snaga tokom rata: tanketa tip 94 i laki tenk tip 95.[2]
U suštini, jedina prednost tankete krajem 30-ih godina bila je niska cena: tanketa tip 97 koštala je dvostruko manje od lakog tenka tip 95, i trostruko manje od srednjeg tenka tipa 97.[3]
Japanski laki tenkovi[uredi | uredi izvor]
Mali laki tenk tip 95 bio je najbrojnije japansko oklopno vozilo u Drugom svetskom ratu. Verovatan razlog bila je njegova mala veličina i jednostavnost, što ga je činilo pogodnim za proizvodnju u manjim fabrikama. Imao je vozača i mehaničara/mitraljesca u trupu i zapovednika/nišandžiju/punioca u maloj kupoli. Naoružanje se sastojalo od topa kalibra 37 mm (tipa 94 ili 98) i mitraljeza od 7.7 mm (okrenutog prema nazad) u kupoli (top je bio postavljen spreda, a mitraljez sa zadnje strane kupole), uz još jedan mitraljez u trupu napred. Njegova zamena bio je tip 98, znatno bolje vozilo sa većom kupolom za dva člana posade i spregnutim (koaksijalnim) mitraljezom, posle koga je došao Tip 2, koji se razlikovao samo u detaljima. Nijedan, međutim, nije proizveden u većem broju, pa je tip 95 sa svojim tankim oklopom i lošim rasporedom posade ostao u službi do kraja rata.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Ness 2002, str. 137. sfn greška: više ciljeva (2×): CITEREFNess2002 (help)
- ^ a b v Ness 2002, str. 140–141 harvnb greška: više ciljeva (2×): CITEREFNess2002 (help)
- ^ a b Ness, Leland S (2002). World War II tanks and fighting vehicles : the complete guide. HarperCollins. str. 136—139. ISBN 0-00-711228-9. OCLC 698850639.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. ISBN 978-0-00-711228-9.