Leonardo III Toko
Leonardo III Toko | |
---|---|
Lični podaci | |
Datum rođenja | 15. vek |
Datum smrti | 1499. |
Mesto smrti | Rim, |
Porodica | |
Supružnik | Milica Branković |
Potomstvo | Karlo III Toko |
Roditelji | Karlo II Toko Ramondina od Ventimilje |
Dinastija | Toko |
Vladar Epira | |
Period | 1448–1479 |
Prethodnik | Karlo II Toko |
Leonardo III Toko (umro oko 1499.) je bio poslednji srednjovekovni epirski vladar. Vladao je od 1448. do 1479. godine.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Leonardo je bio sin Karla II Toka, grofa Kefalonije i epirskog vladara. Majka mu je bila Ramondina od Ventimilje. Leonardo je nasledio oca nakon njegove smrti oktobra 1448. godine. Epirom je vladao iz Arte. Artu 24. marta 1449. godine zauzimaju Turci. Leonardove zemlje svele su se na tri tvrđave. Stolovao je u Anđelokastronu. Turci ga osvajaju 1460. godine te se Leonardo prebacio na ostrva. Leonardo se 1. maja 1463. godine oženio Milicom, ćerkom srpskog despota Lazara i Jelene Paleolog. Milica je umrla već 1464. godine. Tri godine kasnije Leonardo se oženio Frančeskom Marzano, ćerkom Leonore Aragonske, odnosno unukom Alfonsa V Aragonskog. Time se povezao sa napuljskom krunom što nije odgovaralo Mletačkoj republici. Turci 1479. godine osvajaju Kefaloniju, Vonicu i Zakintos. Leonardo beži u Napulj. Dobio je neke posede od Ferdinanda I na kojima je i umro oko 1499. godine.
Potomstvo
[uredi | uredi izvor]Milica Branković rodila je Leonardu jednog sina, Karla III Toka (1464-1518). Karlo je nasledio oca kao titularni vladar Epira (Arte) i Zakintosa. Frančeska Marzano rodila mu je petoro dece: Ipolita Toko, Leonora Toko (monahinja), Marija Toko (udata za Pjetra Talamanku), Pjetra Toka (umro mlad) i Ramondina Toko (udata za Antonia Marija Pikoa della Mirandolu).[1] Leonardo je imao i vanbračnog sina, Feranta Toka (umro 1535). Feranto je služio španskog kralja kao ambasador na dvoru engleskog kralja Henrija VII 1506. godine. Njegov sin Benet bio je biskup Đirone od 1572. do 1583. i biskup Ljeide od 1583. godine do svoje smrti 1585. godine.
Porodično stablo
[uredi | uredi izvor]2. Karlo II Toko | ||||||||||||||||
1. Leonardo III Toko | ||||||||||||||||
3. Ramondina od Ventimilje | ||||||||||||||||
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Felice Ceretti (1878). Il conte Antonmaria Pico. Atti e memorie delle RR. Deputazioni di storia patria per le provincie dell'Emilia. 3 (Parte 2). Modena: G.T. Vincenzi e nipoti. str. 255-257; 286-287.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Fine, John Van Antwerp Jr. (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press.
- Kazhdan, Alexander, ur. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=
(pomoć) - Miller, William (1908). The Latins in the Levant, a History of Frankish Greece (1204–1566). New York: E.P. Dutton and Company.
- Nicol, Donald M. (1984). The Despotate of Epiros 1267-1479: A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages (2. prošireno izd.). Cambridge University Press.
- Nicol, Donald M. (1993). The Last Centuries of Byzantium, 1261-1453 (2. izd.). Cambridge University Press.
- Soulis, George Christos (1984). The Serbs and Byzantium during the reign of Tsar Stephen Dušan (1331–1355) and his successors. Dumbarton Oaks. ISBN 978-0-88402-137-7.
- Zečević, Nada (2014). The Tocco of the Greek Realm: Nobility, Power and Migration in Latin Greece (14th-15th centuries). Belgrade: Makart.