Libreto
Libreto je tekstualni predložak na osnovu kojeg se piše muzičko delo.[1] Najčešće se koristi da označi integralni tekst opere, kada u njega spada i pevani (katkad i govorni) tekst i sve didaskalije, napomene i opisi scena. Libreto za balete je, u osnovi, samo priča kao podložak za kompoziciju i koreografiju. Libreta za većinu opera su pisali libretisti, ali katkad i sami kompozitori, i to često na osnovu postojećih književnih dela (drama, novela, romana).
Ponekad se kao libreto uzme već postojeće književno delo – to je slučaj, na primer, sa baletom „Romeo i Julija“ (muzika Sergej Prokofjev) i „Pepeljuga“ (muzika Sergej Prokofjev).[2]
Čuveni libretisti bili su, između ostalih, Otavio Rinućini (Ottavio Rinuccini), Apostolo Zeno (Apostolo Zeno) i Pietro Metastasio (Pietro Metastasio), na čijih je stotinak libreta u 18. veku komponovano gotovo hiljadu opera. Poznati kompozitori-libretisti bili su i Rihard Vagner, Aleksandar Borodin, Ildebrando Piceti (Ildebrando Pizzetti), Đan Karlo Menoti (Gian Carlo Menotti) i drugi. Važne zbirke libreta čuvaju se u Kongresnoj biblioteci u Vašingtonu, Britanskoj biblioteci u Londonu, Biblioteci italijanske Nacionalne akademija Santa Cecilia u Rimu, i u drugim velikim bibliotekama u Beču, Minhenu, Sankt Peterburgu, Njujorku, Bolonji, Parizu i dr.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Libreto - značenje”. opsteobrazovanje.in.rs. Pristupljeno 24. 1. 2024.
- ^ Banovčanin, Vesna. „LIBRETO – ŠTA JE TO?”. linkedin.com. Pristupljeno 24. 1. 2024.
- ^ „libreto”. enciklopedija.hr. Pristupljeno 24. 1. 2024.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Mediji vezani za članak Libreto na Vikimedijinoj ostavi
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
