Mekonijum
| Mekonijum | |
|---|---|
 | |
| Klasifikacija i spoljašnji resursi | |
| Specijalnost | Pedijatrija |
Mekonijum je tamnozelena, lepljiva sluz, koju čini mešavina amnionske tečnosti (75%), žuči i sekreta iz crevnih žlezda, dlake, krv, i skvamozne ćelije (25%). On se obično nalaze u crevima ploda od 14—16 nedelji gestacije.[1] On je ujedno i prva stolica koju ima novorođenče.
Ukoliko mekonijum nije eliminisana najdalje 24 sata posle rođenja deteta, obavezno se radi rektalni pregled i kontroliše da li je analni otvor prolazan i da li u zadnjem delu debelog creva (rektumu) ima sadržaja. Ako nema atrezije creva, najčešče se ovaj sadržaj isprazni nakon ovog pregleda.
Ako postoji mogućnost da dete u plućima, nakon porođaja, u plućima možda ima dosta mekonijuma, odmah se uvodi endotrahealna cev u dušnik i aspirira mekonijum.
Fiziologija[uredi | uredi izvor]
Iako se prva mekonijalna stolica javlja nakon rošenja, on može da bude eliminisana i pre rođenja u plodovu vodu, koju prebojava zeleno. Iako je njegova pojava u plodovoj vodi najčešće znak fetalne patnje, ona ujedno isključuje mogućnost niske urođene crevne opstrukcije.
Glavni sastojci mekonija su voda i čvrsti sastojci. Voda je glavni sastojak i čini 85-95% mekonijuma. Čvrdti sastojci mekonijuma su: gastrična sekrecija, žučni soli, mukus, verniks, lanugo dlake, krv, pankreasni enzimi, slobodna masna kiseline i ćelije skvamoznog epitela. Mekonijum je sterilan jer ne sadrži bakterije, što je primarni faktor po kome se on razlikuje od redovne stolice.
Patološka stanja izazvana mekonijumom[uredi | uredi izvor]
Mekonijum u plodovoj vodi[uredi | uredi izvor]
Mekonijalnim bojenjem plodove vode ustanovljeno je da se on može naći u oko 15% trudnoća. Retko se javlja pre 38 nedelje trudnoće. Učestalost tog stanja povećava sa sa produženim trajanjem trudnoće i može biti prisutna u do 30% beba u 42 nedelji trudnoće.[2]
Za pojavu mekonijuma u plodovoj vodi mogu biti odgovorno određeni patološki procesi u materici: koji doovode do hronične hipoksije, acidemije ili infekcija.[1] Ovim patološkim procesima prethodi unutarmaterični distres, koji može može biti izazvan pod uticajem sledeći činilaca: insuficijencija posteljice, majčina hipertenzije, preeklampsija, oligohidramnion, zloupotrebe droga, posebno duvana i kokaina od strane majke.
Sindrom aspiracije mekonijuma[uredi | uredi izvor]
Ispuštanje mekonijuma u matericu pre rođenja može da bude praćen sindromom aspiracije mekonijuma, ili fetalnog distresa, izazvanog „patnjom” ploda. Kako je mekonijum vrlo iritantnan za pluća fetusa, kada se pojavi u većim količinama, on može da deluje nadražajno i u grudnom košu fetusa izazove delimičnu ili potpuna opstrukcija disajnih puteva, hiperinflaciju, atelektazu, pneumonitis i klasičnu inflamacijsku reakciju.[3]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Ahanya SN, Lakshmanan J, Morgan BL, Ross MG. Meconium passage in utero: mechanisms, consequences, and management. Obstet Gynecol Surv. 2005 Jan; 60(1): 45-56
- ^ Wiswell TE. Handling the meconium-stained infant. Semin Neonatol. 2001 Jun; 6(3): 225-31.
- ^ Singh BS, Clark RH, Powers RJ, Spitzer AR. Meconium aspiration syndrome remains a significant problem in the NICU: outcomes and treatment patterns in term neonates admitted for intensive care during a ten-year period. J Perinatol. 2009 Jul. 29(7):497-503.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
