Mihajlo Tomić
| Mihajlo Tomić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Mihajlo Tomić |
| Datum rođenja | 22. februar 1902. |
| Mesto rođenja | Kladovo, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1. februar 1995. (92 god.) |
| Mesto smrti | Slankamen, SR Jugoslavija |
| Zanimanje | vajar |
Mihajlo Tomić (Kladovo, 22. februar 1902 — Beograd, 1. februar 1995) bio je srpski i jugoslovenski vajar i univerzitetski profesor.
Školovanje[uredi | uredi izvor]
Mihajlo Tomić rođen je u Kladovu 22. februara 1902. godine od majke Darinke, rođene u Šapcu, ćerke sudije Stevana Vučkovića i oca Đorđa, rođenog u Rtkovu kod Kladova, trgovca. U Kladovu je završio osnovnu školu baš pred početak Balkanskih ratova. Školovanje je nastavio u Beogradu po završetku Prvom svetskog rata. Godine 1919. pored Treće muške gimnazije upisuje i večernji kurs Umetničke škole u kojoj mu je predavač bio Ljubomir Ivanović. Nakon završenog šestog razreda gimnazije opredelio se učenje skulptorskog umeća pa 1924. upisuje Umetnišku školu, a profesor mu je bio Toma Rosandić.[1] Obrazovao se i u Parizu [2] u koji prvi put odlazi 1925. a školske 1925-1926. upisuje Akademiju Šomier kod profesora Antoana Burdela. Po povratku u Beograd uči kod Petra Palavičinija u Umetničkoj školi. Godine 1928. ponovo je u Parizu gde uči kod Anrija Bušara i P. Landovskog, a zatim u Beogradu ponovo kod Palavičinija čiji je bio pomoćnik za izradu skulpture za Ministarstvo šuma i ruda. Kao stipendista francuske vlade 1933. odlazi u Pariz na specijalističke studije obrade kamena i drveta gde su mu profesori bili Niko i Borge, a u istoj školi pohađao je i večernji kurs vajarstva kod profesora Robera Valerika. Sa njime je u Parizu bila i supruga Jovana zvana Ljuša, rođena Martinović.[3]
Karijera[uredi | uredi izvor]
U državnu službu u Beogradu stupio je početkom 1938. godine kao honorarni nastavnik Škole za primenjenu umetnost, a krajem te iste godine postao je honorarni nastavnik na umetničkom odseku Škole za primenjenu umetnost gde je ostao do 1945. [4]
Po završetku Drugog svetskog rata predavao je u Trećoj muškoj gimnaziji u Beogradu[2] . Bio je i predavač na Fakultetu likovnih umetnosti.[2]
Favorizovao je figurativnu formu u skulpturi. Prvi put je izlagao u Salonu nezavisnih 1927. u Parizu.[2] Tomić je radio različite vajarske motive u drvetu, terakoti, kamenu i bronzi.[2] Ostavio je veći broj skica za monumentalne skulpture.[2]
Njegova skulptura Nadežde Petrović nalazi se ispred Spomen-zbirke Pavla Beljanskog.[2][5]
Izlagao je tri puta samostalno i više puta kao deo ULUS-a i Lade.[2]
Živeo je i radio u porodičnoj kući ateljeu u Beogradu. Preminuo je 1. februara 1995. u Slankamenu.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Milovanović, Leposava (2001). „Mihajlo Đ.Tomić”. Baštinik (Istorijski arhiv u Negotinu izd.). Negotin. 4.: 154.
- ^ a b v g d đ e ž „Spomen-zbirka Pavla Beljanskog”. www.pavle-beljanski.museum. Arhivirano iz originala 31. 01. 2020. g. Pristupljeno 2021-05-14.
- ^ Milovanović, Leposava (2001). „Mihajlo Đ.Tomić”. Baštinik (Istorijski arhiv u Negotinu izd.). Negotin. 4.: 154—155.
- ^ Milovanović, Leposava (2001). „Mihajlo Đ.Tomić”. Baštinik (Istorijski arhiv u Negotinu izd.). Negotin. 4.: 155.
- ^ „Spomenik Nadeždi Petrović, Novi Sad”. Hronologija izlaganja skulpture u Srbiji (na jeziku: srpski). 1995-11-24. Pristupljeno 2024-01-26.
- ^ Milovanović, Leposava (2001). „Mihajlo Đ.Tomić”. Baštinik (Istorijski arhiv u Negotinu izd.). Negotin. 4.: 155.
