Naučni centar za neurologiju u Moskvi

Naučni centar za neurologiju u Moskvi
Lokacija
Koordinate: 37° 27′ 41″ N 55° 49′ 06″ E
Mesto	Moskva (125367, g. Moskva, šosse Volokolamskoe, dom 80. )
Država	Rusija
Organizacija
Finansiranje	državna bolnica
Vrsta bolnice	Federalьnoe gosudarstvennoe bюdžetnoe naučnoe učreždenie «Naučnый centr nevrologii»
Zdravstvene usluge
Sertifikati	ISO 9001.
Hitna pomoć	Da
Helidrom	Da

Naučni centar za neurologiju u Moskvi jedna je od visokoobrazovnih zdravstvenih ustanova u Rusiji u kojoj postoje uslovi za dijagnostiku i lečenje svih neuroloških bolesti - od glavobolje do najređih stanja. Specijalisti svih odeljenja ovog centra stekli su bogato iskustvo u dijagnostici i lečenju širokog spektra patologija, koji su njeni specijalisti u mnogim slučajevima razvili i primenili preporuke sa statusom „nacionalne“ preporuke, jedinstvene metode terapije i najnoviji pristup dijagnostici zasnovan primeni najsavremenije dijagnostičke opremom, sa kojom rade vodeći dijagnostičari Rusije.

Istorija

Istorija Naučnog centra za neurologiju u Moskvi datira od aprila 1945. godine, samo mesec dana pre završetka Velikog otadžbinskog rata, kada je u Klinici za nervne bolesti Svesaveznog instituta za eksperimentalnu medicinu organizovan Istraživački institut za neurologiju Akademije medicinskih nauka SSSR.

Ovaj institut smešten je u dvospratnoj zgradi u centru Moskve u ulici Ščipok, nedaleko od dva druga instituta osnovana u isto vreme - Instituta za terapiju (sada Ruski kardiološki istraživačko-proizvodni kompleks) i Instituta za hirurgiju. (sada Institut za hirurgiju A.V. Višnevskog).

Osnivanjem ove tri institucije započela je istorija Akademije medicinskih nauka. Organizator i prvi direktor Instituta (1945–1948) bio je akademik Akademije medicinskih nauka SSSR, potpredsednik SZO Nikolaj Ivanovič Graščenko, koji je zajedno sa grupom istaknutih naučnika, među kojima je bio od samog početka i jedan od vodećih sovjetskih neurofiziologa N.A. Bernstein, koji je vodio razvoj pitanja patologije pokreta, dao Institutu izražen klinički, fiziološki i morfološki pravac.

Institutu je od ranih godina svoga rada imao dva glavna zadatka (određena potrebama ratnog i posleratnog perioda):

• proučavanje traumatskih lezija nervnog sistema i
• istraživanja u oblasti neuroinfekcija.

Imajući u vidu da je SSSR tek izašo iz rata trebalo je stvoriti sistem postepene neurološke i neurohirurške nege za ranjenike sa oštećenjem mozga, kičmene moždine, kičme i perifernih nerava. Od sredine 1940-ih godina zaposleni u Institutu pod rukovodstvom N.I. Grashchenkova, odmah su uzeli učešće u neurohirurškom radu i prvi opisali anaerobnu infekciju mozga – gasnu gangrenu i uveli tretman traumatskih povreda mozga sulfonamidima i antibioticima.

Ove radove nastavlja najveći ruski virolog akad. Akademije medicinskih nauka SSSR M.P. Čumakov sa zaposlenima, koji u Instituta za neurologiju stvara sopstvenu virološku laboratorija, a sprovodi niz studija u saradnji sa virološkim laboratorijama Centralnog instituta za eksperimentalnu medicinu, na čijem je čelu profesor L.A. Zilber. Tih godina M.P. Čumakov i njegovi učenici otkrili su i opisali Omsku i Krimsku hemoragijsku groznicu, Džulangarski encefalitis, a zajedno sa L.A. Zilberom dali značajan doprinos proučavanju japanskog i krpeljnog encefalitisa.

Od 1948. do 1966. godine Institut je vodio jedan od njegovih organizatora - najveći sovjetski neurolog, laureat Lenjinove nagrade, akademik Akademije medicinskih nauka SSSR Nikolaj Vasiljevič Konovalov. Zahvaljujući njemu sledila su dugogodišnja klinička i virološka istraživanja u Institutu za neurologiju koja su put nastanku Instituta za poliomijelitis i virusni encefalitis, koji je 1955. postao samostalna istraživačka ustanova (prvi direktor bio je M.P. Čumakov).

U Institutu je, prvi put u Sovjetskom Savezu, osnovan novi smer u neurologiji – neuroreanimatologija, čiji je osnivač bila prof. L.M. Popova. Ona je tokom epidemije poliomijelitisa 1950-tih, organizovala respiratorne centre u većini republika SSSR-a za lečenje pacijenata sa neurogenim respiratornim poremećajima, čime je spaseno mnogo života, posebno dečijih. Dalje unapređenje u lečenju respiratornih poremećaja dovelo je do 15-strukog smanjenja umiranja od teških oblika bolesti kao što su: mijastenija gravis, botulizam, polineuropatija različitog porekla, encefalomijelitis. Radeći sa ovom kategorijom bolesnika zaposleni u Institutu za neurologiju, na čelu sa L.M. Popovom postalli su medicinski programerih prvih domaćih uređaja za veštačku ventilaciju pluća.

Brojna istraživanja u oblasti neuroreanimatologije na novom nivou, koja se nastavljaju do danas pod rukovodstvom akademika Ruske akademije nauka M.A. Piradova, poboljšala su pristup terapiji poremećaje centralne regulacije disanja i poremećaje periferne inervacije respiratornih mišića. Kroz razvoj visokotehnološkog kompleksa terapijskih i rehabilitacionih mera u Institutu je::

• smanjen mortalitet od teških oblicika polineuropatije za 11 puta,
• skraćeno vremena boravka pacijenata na veštačkoj ventilaciji pluća,
• skraćeno vreme oporavka i sposobnost pacijenata da samostalno hodaju. za više od 2 puta.

Centar ima dugu i bogatu tradiciju u proučavanju vaskularnih bolesti mozga, koja je povezana sa imenom Evgenija Vladimiroviča Šmita. Heroj socijalističkog rada, laureat državnih nagrada SSSR-a, akademik Akademije medicinskih nauka SSSR-a, koji je od 1949. bio prvo zamenik direktora za istraživanje, a potom i rukovodilac Instituta od 1966. do 1985. godine. Na njegovu inicijativu započete su prioritetne studije patologije glavnih arterija glave, koje su sproveli neurolozi uz učešće radiologa i patologa. Ova istraživanja dala su odgovor na fundamentalna pitanja patogeneze cerebrovaskularnih incidenata. Veliki doprinos proučavanju problema cerebrovaskularnih bolesti dali su i šefovi vaskularnih odeljenja profesora L.G. Članovi, 3.L. Lurie, D.K. Lunev, D.N. Dzhibladze, N.V. Lebedev.

Sedamdesetih godina 20. veka, na Institutu za neurologiju Akademije medicinskih nauka SSSR-a pod rukovodstvom E.V. Šmita, pokrenuo je velike epidemiološke studije u oblasti vaskularnih bolesti mozga. Oni su sprovedeni u skladu sa posebnim programom SZO. Ovom epidemiološkom studijom dobijeni su prioritetni podaci o prevalenci i strukturi vaskularnih lezija mozga u različitim regionima Rusije i organizovani su prvi registri moždanog udara u SSSR-u. Koncept početnih manifestacija insuficijencije cerebralne cirkulacije kao prediktora moždanog udara, razvijen u Institutu, omogućio je naučnicima da implementiraju efikasne programe za prevenciju akutnih cerebrovaskularnih incidenata u jednom od glavnih sektora privrede zemlje - metalurškoj industriji. Tako, Samo u najvećoj Novolipeckoj fabrici za 4 godine, uz pomoć ovih programa, bilo je moguće smanjiti učestalost metalurga sa akutnim cerebrovaskularnim udesima za 45%.

Naučnici Centr na čelu sa profesorkom L.G. Stoliarovom, u okviru prvog odeljenja za neurološku rehabilitaciju, razvili su sistem korak po korak koji se prvo primenjivao u nezi pacijenata sa moždanim udarom, a potom i u drugim oboljenjima nervnog sistema. U Centru je implementiran napredan sistem postupnog lečenja i rehabilitacije neuroloških pacijenata, što podrazumeva kompleksnost sprovođenja rehabilitacionih mera – medikamentozne, fizikalne, afaziološke i logopedske, neuropsihološke i dr. Centar je vremenom od pionira postao priznati inovator u razvoju teorije obnavljanja viših kortikalnih funkcija - zahvaljujući, pre svega neuropsiholozima i afaziolozima, među kojima su se istakli A.R. Lurija i E.S. Bein.

Uvođenje osnovnih instrumentalnih metoda

Dugogodišnji uspeh Instituta za neurologiju u proučavanju bolesti nervnog sistema bio je olakšan razvojem, unapređenjem i širokim uvođenjem u kliničku praksu osnovnih instrumentalnih metoda istraživanja:

• elektroneuromiografije,
• cerebralne panangiografije,
• elektroencefalografija,
• reoencefalografije,
• dopler ultrazvuka,
• izotopske metode za proučavanje cerebralnog krvotoka
• DNK dijagnostike itd.

Spajanje dva instituta

Krajem 2006. godine došlo je do spajanje Instituta za neurologiju Ruske akademije medicinskih nauka sa Institutom za mozak Ruske akademije medicinskih nauka, najstarijom istraživačkom institucijom u zemlji, sa ciljem da se intenzivira razvoj u oblasti fundamentalnih problema moderne neuronauke.

Nakon ovog spajanja nastao je Naučni centar za neurologiju - jedinstvena ustanova u Rusiji koja okuplja predstavnike kliničkih i fundamentalnih neuronauka pod jednim krovom i ima sve mogućnosti za brzu i efikasnu implementaciju rezultata eksperimentalnih i fundamentalnih istraživanja u neurološku praksu.

Među najznačajnijim razvojima i otkrićima tako nastalog Naučnog centra za neurologiju u 21. veku su:

• stvaranje prvog u svetu leka za rekombinantnu gensku terapiju za lečenje ALS (Adevask);
• funkcionalno intravitalno mapiranje govornih i motoričkih oblasti mozga i doprinos razvoju ideja o povezanosti CNS-a;
• razvoj molekularno genetskih, biohemijskih i proteomskih biomarkera društveno značajnih oboljenja nervnog sistema (parkinsonizam, moždani udar, hronična cerebrovaskularna insuficijencija, metabolički sindrom i dr.);
• razvoj i implementacija novih tehnologija za minimalno invazivnu endoskopsku neurohirurgiju u lečenju bolesti nervnog sistema i kičme;
• razvoj novih pristupa i metoda električne stimulacije mozga i kičmene moždine; stvaranje nove ćelijske neuronske biomatrice kao test sistema za ispitivanje lekova;
• stvaranje sistema farmakokinetičkog praćenja u neurologiji;
• otkrivanje vodećih uzroka ishemijskog moždanog udara kod mladih ljudi.

Glavna naučna dostignuća kroz istoriju Instituta

• U 1940-im i1950-im godinau Institutu je razvijen sistem mera za borbu protiv akutnog epidemijskog encefalitisa i poliomijelitisa. Na osnovu toga se 1953. godine Istraživački institut poliomijelitisa i virusnog encefalitisa Ruske akademije medicinskih nauka izdvojio iz Instituta kao samostalne ustanove.
• Započeto je proučavanje patogeneze i razvoj metoda za lečenje kritičnih stanja u različitim bolestima nervnog sistema - neuroreanimatologija, čiji je osnivač bio profesor L.M. Popov. Na čelu sa L.M. Popova, osoblje Instituta razvilo je prve ruske uređaje za veštačku ventilaciju pluća.
• Godine 1964. prof. R.A. Tkačev osnovao je Odeljenje za kliničku neurogenetiku, koje i danas jedino u svetu. Naučnici Instituta postavili su temelje za stvaranje banke podataka, koja je trenutno jedna od najvećih u svetu i aktivno se koristi u najsloženijim molekularno-genetskim studijama.
• Naučnici Instituta kreirali su koncept neravnoteže centralnih neurotransmitera i neuromodulatora, poremećaja ravnoteže receptor-ligand.
• Kao rezultat istraživanja naučnika Instituta, razvijen je sistem korak po korak nege pacijenata sa moždanim udarom na osnovu registra moždanog udara koji je prvi put kreiran u Rusiji.
• Koncept početnih manifestacija insuficijencije krvotoka mozga, razvijen u Institutu, omogućio je naučnicima da sprovode programe za prevenciju akutnih cerebrovaskularnih incidenata u metalurškoj industriji.
• Patomorfolozi Instituta su prvi put u svetu razvili koncept patogeneze i morfogeneze hipertenzivne i aterosklerotične angioencefalopatije, potom izolovali i opisali jednu od njenih varijanti - hipertenzivnu leukoencefalopatiju.
• Nakon uspešne interakcije neurologa i neurohirurga razvijene su indikacije za hirurške intervencije u patologiji glavnih arterija glave (karotidna endarterektomija, stvaranje ekstra-intrakranijalne anastomoze itd.)
• Poboljšane su stereotaksične operacije, koje je pokrenuo profesor E.I. Kandel, i proširen je obim njihove primene. Po prvi put u svetu pronađena je efikasna metoda stereotaksijskog lečenja eritromelalgije. Razvijene su stereotaktičke operacije za različite ekstrapiramidalne sindrome, započeta je proizvodnja neurohirurškog kompleksa nazvanog po svojim tvorcima "Aparat Kandel-Peresedov".
• U oblasti „sporih“ neuroinfekcija razvijen je originalni test za njihovu ranu dijagnozu. Osmišljen je i originalan koncept patogeneze amiotrofične lateralne skleroze i predložen je novi biohemijski test za njenu dijagnozu. Započela su istraživanja tako društveno značajnog problema kao što su prionske bolesti. Urađena je analiza kliničkih i patoloških manifestacija Krojcfeld-Jakobove bolesti i Gerstman-Strojsler-Šajnkeraze sindroma u poslednjih 25 godina u Moskovskoj oblasti.
• Važan događaj u proučavanju kliničkih stanja u neurologiji bilo je stvaranje savremenih nacionalnih kriterijuma za moždanu smrt (stanje koje karakteriše potpuni i nepovratni gubitak svih funkcija mozga, uključujući i njegov stab), i izjednačeno sa biološkom smrću mozga. osoba. Ovi kriterijumi su od suštinskog značaja ne samo za ispravnu i brzu dijagnozu moždane smrti već i za danji razvoj transplantologije, kao perspektivne oblasti u medicini u 21. veku.

Od 2014. godine Naučni centar neurologije vodi akademik Ruske akademije nauka Mihail Aleksandrovič Piradov.

Naučni centar za neurologiju danas je najveća specijalizovana neurološka ustanova u Rusiji, opremljena na nivou vodećih svetskih specijalizovanih centara. Centar je spreman da na adekvatan način odgovori izazovima vremena koji su povezani sa ubrzanim razvojem neuronauka i napretkom neurotehnologija koje menjaju temelje funkcionisanja savremenog društva.

Organizacione jedinice

U sastavu „Naučnog centra za neurologiju“ nalaze se sledeće organizacione jedinice:

• multidisciplinarni kliničko dijagnostički centar,
• dnevna bolnica,
• 1. neurološko odeljenje,
• 2. neurološko odeljenje,
• 3. neurološko odeljenje,
• neurohirurško odeljenje,
• odeljenje za vaskularnu i endovaskularnu hirurgiju,
• 5. neurološko odeljenje,
• 6. neurološko odeljenje,
• jedinica reanimacije i intenzivne nege sa grupom za anesteziologiju,
• odeljenje neurorehabilitacije i fizioterapije,
• odeljenje radiologije,
• odeljenje za istraživanje mozga,
• laboratorija za hemoreologiju i neuroimunologiju sa kliničkom laboratorijskom dijagnostikom,
• laboratorija kliničke neurofiziologije,
• laboratorija kliničke farmakokinetike,
• departman za informacione tehnologije i telemedicinu,
• biohemijska laboratorija,
• laboratorija za patološku anatomiju,
• ultrazvučna laboratorija,
• laboratorija za epidemiologiju i prevenciju bolesti nervnog sistema,
• laboratorija za eksperimentalnu patologiju nervnog sistema,
• laboratorija za klinička istraživanja.

Obuka kadrova

Obuka naučnog kadra za potrebe „Naučnog centr za neurologiju“ odvija u njegovoj postdiplomskoj školi.

Spoljašnje veze

• Naučnый centr nevrologii - krupneйšaя nevrologičeskaя klinika Rossii, veduщiй naučno-issledovatelьskiй i lečebno-diagnostičeskiй centr - veb stranica (jezik: ruski)

Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).