Ostrvce Sveta Marija
Ostrvce Sveta Marija nalazi se u južnom delu mljetskog Velikog jezera. Površina mu je samo 120×200 metara. Na njemu su pronađeni ostaci rimske građevine, ali je daleko poznatiji po benediktinskom samostan iz XII veka.
Dolazak benediktinaca iz Apulije je izazvao nezadovoljstvo kod domaćih benediktinaca (benediktinski samostan na Lokrumu je izgrađen 1203. godine) pa je pravo na ostrvo italijankim benediktincima dao i zahumski župan Desin (u nekim izvorima zahumski knez Desa). Benediktinci su najpre na ostrvcu izgradili manastir, a zatim (krajem XII veka) i crkvu. Romanički je manastir više puta pregrađivan. Današnja zgrada je dvospratna renesansna građevina koju sa dve strane omeđuje dvorište, a glavni ispust, prema dvorištu, ima arkadni hodnik.
Na jugoistočnom je uglu izgrađena odbrambena kula, pa sve građevine, uključujući i crkvu čine odbrambenu celinu. Manastir je napušten 1869. godine. Za taj se događaj veže legenda da su benediktinci prokleli stanovništvo ostrva, tako da su sve radili obrnutim redosledom. U molitvenu procesiju išli su u smeru obrnutom od kazaljke na satu, a kad bi upalili sveće, okrenuli bi ih naopako.
U manastiru su kao monasi (redovnici) boravili mnogi poznati naučnici i umetnici, najpoznatiji od kojih su dubrovački pesnici Mavro Vetranović i Ignjat Đurđević kao i jedan od najpoznatijih vizantologa svog vremena Anselmo Banduri. Crkva sv. Marije u sklopu manastira je jednobrodna romanička građevina (apulijskog stila) podignuta po ugledu na onu koju su benediktinci imali u Monte Garganu. Crkva je pregrađena i proširena u XVI veku i tada je na trem postavljen grb Gundulića.