Pajper PA-38 Tomahavk
| Pajper PA-38 | ||
|---|---|---|
|
| ||
| Opšti podaci | ||
| Namena | Avion za osnovnu obuku. | |
| Posada | pilot i putnik. | |
| Proizvođač | Pajper erkraft | |
| Probni let | 1977. | |
| Dimenzije | ||
| Dužina | 7,4 m | |
| Visina | 2,76 m | |
| Raspon krila | 10,36 m | |
| Površina krila | 11,59 m² | |
| Masa | ||
| Prazan | 493 kg | |
| Maksimalna | 757 kg | |
| Pogon | ||
| Fizičke osobine | ||
| Klipnoelisni motor | Likoming O-235-L2C | |
| Snaga KEM-a | 83,5 kW | |
| Snaga KEM-a u ks | 112 ks | |
| Performanse | ||
| Maks. brzina na Hopt. | 202 km/h | |
| Ekonomska brzina | 200 km/h | |
| Dolet | 850 km | |
| Plafon leta | 3658 m | |
| Brzina penjanja | 222[1] m/min | |
 Portal Vazduhoplovstvo
| ||
Pajper PA-38 Tomahavk (engl. Piper PA-38 Tomahawk) je laki jednomotorni školski avion američke proizvodnje, niskokrilac s dva sedišta. Za samo pet godina, proizvedeno je 2497 primeraka tipa Tomahavk i Tomahavk II, no proizvođač je 1982. ipak obustavio dalju proizvodnju.
Konstrukcija i razvoj[uredi | uredi izvor]
Dobri poznavaoci ovog aviona kažu da »leti sam« čemu u velikoj meri doprinosi i osećaj učenika i instruktora koji sede jedan pored drugog. Izvanredna pregednost kabine omogućava vidljivost u krugu od 360°, neznatni su i mrtvi uglovi, a stajni trap tipa tricikl, posebno olakšava preglednost prilikom poletanja i sletanja. Visinski stabilizator T konstrukcije letelici daje posebno elegantan izgled. Pajper Tomahavk je razvijan kao dvosedi avion za obuku. Pre konstrukcije aviona je izvršeno ispitiavanje velikog broja instruktora letenja kako bi prihvatili njihova mišljenja pri konstrukciji. Na njihove zahteve napravljen je avion koji je okretniji i lakše ulazi u valjanje nego drugi slični avioni kao što su Cesna 150 ili Cesna 152 koji si konstruisani tako da sami izđu iz spina. U sličnim predlozima učestvovala je i NASA[2], koja je zahtevala da se komande podese tako da odgovarajuće instrukcije koje pilot zada omoguće avionu da izađe iz spina, što bi oni kasnije mogli da upotrebe za obuku pilota.
Druga karakteristika koja Tomahavk favorizuje u ulozi aviona za osnovnu obuku je to što je tako konstruisan da ponašanje kontrola vrlo dobro oponaša ponašanje kod dosta većih aviona. Usled toga, piloti koji završe obuku na ovom avionu dosta lakše se navikavaju na teže avione, pa otuda njegova popularnost u klubovima američke vojnog vazduhoplovstva (engl. U.S. Air Force).
Verzije[uredi | uredi izvor]
Pajper Tomahavk je uveden 1977. godine, a u neprekidnoj proizvodnji je sve do 1982, kada je prekinuta sa ukupno oko 2500 izrađenih primeraka. Varijante proizvođene 1981. i 1982. su nosile oznaku Tomahavk II, koja je imala nešto bolji sistem grejanja kabine i odmrzavanja vetrobrana i bolju zvučnu izolaciju za manje buke u kabini. Tomahavk II je imao i poboljšan vektorski potisak motora, rađen je 100% od cirkonijuma zbog zaštite od korozije, točkove su bili od 6 inča čime je povećano rastojanje od propelera do podloge, a isto tako su poboljšane performanse pri sletanju i uzletanju sa zemljanih i travnatih površina. Ovaj avion se mogao videti i kod nas (području bivše Jugoslavije), kada ga je za potrebe aero-klubova uvozila firma „Kovinotehna“.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Jelko Kacin: „Savremeni avioni i helikopteri“, Piper PA-38-112 Tomahawk II, Naša obramba, Ljubljana 1986.
- ^ „Low Speed, Medium Speed, and Natural Laminar Flow Airfoils”. Concept to Reality: Contributions of the NASA Langley Research Center to U.S. Civil Aircraft of the 1990s. Arhivirano iz originala 13. 01. 2010. g. Pristupljeno 8. 8. 2006.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
