Prosvetno-humano udruženje Šumadinaca
Prosvetno-humano udruženje Šumadinaca osnovano je na skupštini održanoj 12. jula 1932. godine i njegovi članovi mogli su biti sva lica rođena u Šumadiji ili su poreklom iz Šumadije ili su duže vremena živeli u Šumadiji.[1] Udruženje ima zadatak da održava veze sa Šumadijom, sa svim kulturnim i humanim društvima i udruženjima u ovom regionu radi međusobnog potpomaganja. Pored ovoga, da i sopstvenom inicijativom izvodi svoj uticaj za svako kulturno napredovanje u Šumadiji, a prvenstveno u šumadijskim selima, da potpomaže opštinske i samoupravne vlasti u pogledu ostvarenja kulturnih i humanitarnih ciljeva.[1] Cilj je bio i da zbliži Šumadince i njihove porodice, koje su nastanjene u Beogradu, a putem povremenih sastanaka, zabava, koncerata, predavanja, izleta i slično.[1]
Društvo je materijalno i moralno pomagalo svoje članove i njihove porodice, a naročito decu siromašnih roditelja, koji su se u Beogradu školovali ili učili zanat.[1] Udruženje je bilo apolitično. Udruženje je slavilo Sretenje 15. februara, kao svoju slavu, kao uspomenu na Prvi srpski ustanak, koji je i počeo u Šumadiji.
Udruženje je imalo oko 500 članova, dobrotvora i prijatelja. Ulog je u poslednjim godinama postojanja društva iznosio 500 dinara za dobrotvore, za utemeljivače 300 dinara, za redovne članove 30 dinara i pomagače 20 dinara godišnje.[1] Članovi iz unutrašnjosti plaćali su polovinu predviđenog uloga. Udruženje je finansije prikupljalo i na raznim događajima. Imovina udruženja, specijalna zaveštanja i novac iz svih fondova, koje osnuju pojedinačno zaveštači ili samo udruženje može se upotrebiti samo za ono za šta su namenjeni. Ako se iz ma kog razloga udruženje ugasi ili izvrši likvidaciju, onda se sva njegova imovina predaje Crvenom krstu u Kragujevcu.[1]
Udruženje je mnogo truda uložilo u slanje knjiga po šumadijskim selima, kao i na povezivanje drugih humanih društava iz ovog kraja sa svojim. Humana društva iz Kragujevca i okolnih krajeva redovno su slali svoje predstavnike na slavu udruženja i na njihove zabave i događaje. Udruženje je podizalo i voćnjake iz kojih su se usevi delili besplatno ljudima.[1] Zbog ovoga su osnivani podklubovi u Šumadiji, kako bi pomoću njih lakše sprovodili svoje ciljeve. U svim ovim humanitarnim idejama jedini faktor koji ih je usporavao bile su finansije.[1] I pored svih teškoća društvo je za vreme svog postojanja bilo veoma korisno i dragoceno i Šumadincima i ljudima van ovog regiona.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e ž Ur. S. Sretenović, B. Nedeljković (1940). Almanah humanih društava. Beograd. str. 166—167.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ur.S. Sretenović, B. Nedeljković, Almanah humanih društava, Bograd 1940.