Radio-teleskop
Radio-teleskopi su usko usmereni prijemnici koji mogu da registruju slaba elektromagnetna zračenja sa ogromnih udaljenosti. Rade na najvišim frekvecijama, jer kratki talasi, velikih učestanosti nose najviše energije. Antene mogu da se postavljaju pojedinačno ili u bateriji, kada se nekoliko paraboličnih antena sinhronizuje u jedan radio-teleskop.
Radio-teleskopi rade na veoma malim talasnim dužinama, koristeći radio zračenje. Oni u fokusu imaju dipolni prijemnik, tj. antenu, iz koje se signal pojačava i registruje. Ogledalo je metalni paraboloid, koji predstavlja kolektor.
Najveća pojedinačna antena je na radio-teleskopu RATAN-600 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (27. maj 2018) (Rusija) sa prečnikom od 576 m.
Poznati su još i radio-teleskopi u Aresibu (Arecibo radio telescope, Arecibo, Portoriko), Very Large Array (VLA), u Sokoru (Socorro), Novom Meksiku, kao i radio-teleskop sa antenom od 76 m u Džordel Benku (Jodrell Bank).
Najveći integrisani radio-teleskop je verovatno Low Frequency Array. Nalazi se u zapadnoj Evropi, zauzima površinu od nekoliko stotina kvadratnih km i sastavljen je od 25.000 pojedinačnih antena.
Najudaljeniji signal, koji je uhvaćen je tzv. pozadinsko zračenje, koje verovatno potiče od „velikog praska“. Na osnovu njega je procenjeno da je kosmos nastao pre 13,7 milijardi godina.
