Redvi
Redvi (engl. reduit) je u fortifikaciji poslednji uređeni oslonac odbrane tvrđava, utvrđenih rejona ili položaja.[1]
Razvoj i karakteristike[uredi | uredi izvor]
U srednjovekovnim gradovima, sličnu ulogu imao je donžon, a sa razvojem vatrenog oružja - citadela u tvrđavama. U nekim sistemima bastionskih frontova gradio se i redvi revelina. Pri ojačavanju odbrane skrivenog puta i glavnog bedema tvrđava, nazivani su retranšmanima. Sebastijan Voban je gradio redvije u obliku lineta. U poljskoj fortifikaciji ulogu redvija imali su tambur i blokhauz, a u sklopu položaja - redut. U Prvom i Drugom svetskom ratu ulogu redvija, u sklopu odbrambenih rejona, imale su otporne tačke i čvorovi odbrane, a u sklopu položaja - položaji predviđeni za posedanje rezervama.[1]
Nacionalni redvi[uredi | uredi izvor]
Termin nacionalni redvi označava najjači oslonac odbrane zemlje.[1][a]
Na ratnom brodu[uredi | uredi izvor]
U ratnoj mornarici, redvi je oklopljeni deo broda u kojem su smeštena teška artiljerijska oruđa, pa predstavlja neku vrstu citadele ratnog broda. U savremenim uslovima redvi se kao pojam elementa odbrane ređe upotrebljava.[1]
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ U literaturi se često, pogrešno, upotrebljava termin nacionalni redut: redut je spoljašnje utvrđenje, dok se ovaj pojam koristi za odbranu centralnih, vitalnih delova zemlje, i prepuštanje spoljašnjih oblasti neprijatelju. Prema tome, pravilno je nacionalni redvi, tj. nacionalna citadela, a ne nacionalno spoljašnje utvrđenje.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 8), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1974), str. 99
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nikola Gažević, Vojna enciklopedija (knjiga 8), Vojnoizdavački zavod, Beograd (1974), str. 99
