Pređi na sadržaj

Ruski španijel

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Fotografija mužjaka ruskog španijela

Ruski španijel je tip španijela koji je prvi put standardizovan 1951. godine u Sovjetskom Savezu nakon Drugog svetskog rata, ukrštanjem engleskih koker španijela, engleskih špringer španijela i drugih rasa španijela. Godine 1951. usvojen je standard za ruskog španijela, selekcija pasa za uzgoj počela je da se sprovodi u skladu sa zahtevima. Fizički je sličan koker španijelu, ali ima kraću, čvršću dlaku i duže telo. Rasa je razvijena i koriste se kao lovački psi, ova rasa ne pati od većih zdravstvenih tegoba osim onih koje se obično vezuju za španijele. To je jedina pasmina pasa koja je nastala u Rusiji. Koristi se za lov na divljač (močvarske, poljske, planinske i vodene ptice) i zečeve. Rasa je popularna u Rusiji a uvedena je u inostranstvo tek 1990-ih i još uvek nije priznata od strane nijednog većeg kinološkog kluba, ali je priznata od strane Ruske kinološke federacije.[1]

Opis[uredi | uredi izvor]

Ruski španijel je mali, čvrst pas sa kratkom, čvrstom, svilenkastom dlakom sa perjem na ušima i nogama.[2][3] Boje mogu značajno da variraju i mogu uključivati čvrste boje bez belih oznaka, pegaste, pegave, crno-smeđe i kombinacije.[4] Glava i uši su takođe obično tamne boje.

Ruski španijel podseća na engleskog koker španijela. Međutim, telo ruskog španijela ima tendenciju da bude duže od engleskog kokera.[5]

I mužjaci i ženke ove rase imaju prosečnu težinu od 13 do 18 kilograma i visine su od 38 do 43 cm.[6] To ih čini sličnim po veličini ili malo većim od engleskog koker španijela.[7]

Uzgajani su prvenstveno kao lovački psi, njihov cilj je da pronađu pticu i da je donesu nakon odstrela.[8] Ruski španijel je pogodan za lov u močvarama, poljima, šumama, za ptice, kao i za zečeve i drugu sitnu divljač.[9] Rasa je takođe popularna u Rusiji jer mala veličina čini pogodnim za držanje u prometnim gradovima i lako transportovanje do lovišta.[10]

Zdravlje[uredi | uredi izvor]

Smeđi i beli ruski španijel

Kao i kod svih dugouhih španijela, ruski španijeli zahtevaju provere kako bi sprečili infekcije uha.[11] Rasa ima sklonost da lako dobije na težini, što se može sprečiti kontrolom unosa hrane.[9] Ruski španijel može biti sklon alergijama na hranu, koje se običn izraze u u dobi između jednog i pet meseci, a najčešći alergeni su piletina i šargarepa. Trenutno nisu poznati drugi zdravstveni problemi specifični za rasu.[9]

Temperament[uredi | uredi izvor]

Ovo je energična, slobodoumna rasa.[2] Iako je primarno pas za lov na ptice, takođe je popularan i kao pas za pratnju zbog svoje prirode i odanosti.[3] To je veseo, aktivan pas i uvek je spreman za igru, reagujući na svaki oblik pažnje radosno mašući repom.[11] Ruski španijeli su podložni dresuri, mogu biti dobar pas čuvar[6] i dobri su ophođenju sa decom.[12]

Ruski španijel pliva i roni da bi izvukao ranjene ptice. Koristi se za lov na močvarnu, polsku i planinsku divljač. Ruski španijeli poseduju dobar instinkt, izdržljivost. Mogu se koristiti kao pas čuvar.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Marka SSSR-a iz 1988. sa višebojnim ruskim španijelom

Ruski španijel je najmlađi od ruskih ptica za lov na pticu. Nastao je uglavnom od engleskih koker španijela i engleskih špringer španijela.[10] Rase poznate kao ruski španijeli pominju se još 1891. godine na Novom Zelandu.[13]

Prvi zabeleženi španijel u Rusiji bio je crni koker španijel u vlasništvu velikog kneza Nikolaja Nikolajeviča, ljubitelja lova, krajem 19. veka. Španijeli raznih rasa su uvezeni u Sankt Peterburg i Moskvu. Neki su korišćeni za lov, ali manji španijeli nisu bili od velike koristi u tradicionalnom ruskom lovu na ptice zbog vremenskih i terenskih uslova. Početkom 20. veka počeo je selektivni uzgoj dugonogih španijela; posebno uvozeći Springer španijele kako bi stvorili prilično mešovite ruske španijele.[10]

Do kasnih 1930-ih postojao je veliki broj španijela u Moskvi, Lenjingradu i Jekaterinburgu koji nisu odgovarali nijednom specifičnom standardu rase, ali još nisu bili standardizovani u modernog ruskog španijela. Namenski uzgoj posle Drugog svetskog rata doveo je do uspostavljanja originalnog standarda ruskog španijela 1951.[14] Dodatni revidirani standardi za ovu rasu usvojeni su 1966. i 2000.[14]

Popularnost rase u Rusiji je porasla nakon ranih 1990-ih. Tome su doprinele moskovske izložbe pasa. Rasa se kvalifikuje kao jednu od najpopularnijih, zajedno sa irskim seterom. 2002. godine u Sjedinjenim Američkim Državama je osnovan Klub ruskih španijela kako bi se povećalo znanje o rasi van Rusije i omogućilo vlasnicima da registruju svoje pse.[10]

Međunarodno priznanje[uredi | uredi izvor]

Iako ga nijedan veći kinološki klub ne priznaje kao rasu, ruskog španijela priznaju Kontinentalni kinološki klub,[2] Federacija međunarodnih pasa, Severnoamerički kinološki klub i Universal Kennel Club International.[15]

Za priznanje Kinološkog saveza Velike Britanije i Američkog Kinološkog saveza, rasa mora da ispuni niz visoko propisanih standarda i kriterijuma.[16][17]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Breed Standard of Russian Kynological Federation” (PDF). 
  2. ^ a b v „Russian Spaniel”. Continental Kennel Club. Arhivirano iz originala 2012-05-24. g. Pristupljeno 2009-11-11. 
  3. ^ a b „Russian Spaniel: Russia's Little Gundog”. WorldlyDogs.com. Pristupljeno 2009-11-12. 
  4. ^ „Russian Spaniel Colors”. Russian Spaniels of St. Petersburg (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2009-11-12. 
  5. ^ „Second All-Russia Spaniel Competition”. Russian Spaniels of Moscow (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2009-11-12. 
  6. ^ a b Cunliffe, Juliette (1999). The Encyclopedia of Dog Breeds. Parragon. str. 347. ISBN 0-7525-8018-3. 
  7. ^ „The Cocker Spaniel Club: Breed Standard”. The Kennel Club. Pristupljeno 2009-11-11. 
  8. ^ Schroeder, Anna F. „Dreaming of a Russian Spaniel Page 2”. Spaniel Journal. Pristupljeno 2009-11-12. 
  9. ^ a b v „About the Breed”. Russian Spaniel Club. Pristupljeno 2009-11-11. 
  10. ^ a b v g „History of the Breed”. Russian Spaniel Club. Pristupljeno 2009-11-12. 
  11. ^ a b „How to distinguish healthy from sick dogs” (na jeziku: ruski). Russian Spaniel Club of Novgorod. Arhivirano iz originala 2009-05-12. g. Pristupljeno 2009-11-30. 
  12. ^ „Dog Breeds: Russian Spaniel”. Hey Dogs!. Arhivirano iz originala 2009-12-03. g. Pristupljeno 2009-11-30. 
  13. ^ „Page 3 Advertisements Column 8”. Evening Post. National Library of New Zealand. 1891-12-21. Pristupljeno 2009-11-12. 
  14. ^ a b „Breed Standard”. Russian Spaniel Club. Pristupljeno 2009-11-15. 
  15. ^ „Russian Spaniel Standard”. Universal Kennel Club International. Pristupljeno 2009-11-12. 
  16. ^ „Recognition of new breeds”. The Kennel Club. Arhivirano iz originala 2010-07-19. g. Pristupljeno 2009-11-13. 
  17. ^ „What Does it Take to be an AKC Registered Breed?”. American Kennel Club. Pristupljeno 2009-11-16. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Руски_шпанијел&oldid=27813489”