Simčo Isakov

Simčo Isakov
Lični podaci
Datum rođenja	(1919-08-12)12. avgust 1919.
Mesto rođenja	Ćustendil, Kraljevina Bugarska
Datum smrti	22. januar 1949.(1949-01-22) (29 god.)
Književni rad
Najvažnija dela	„Alfred Sason”

Simčo Isakov je bugarski pesnik jevrejskog porekla. Stvarao je poeziju, prozu, feljtone i roman u stihu „Alfred Sason” koji je napisao u 22. godini života.

Biografija

Objava o smrti Simča Isakova

Rođen je 12. avgusta 1919. godine u Ćustendilu, kao četvrto dete u porodici sitnog trgovca Isaka, vlasnika lokala Market Pariz. Zajednica u kojoj je odrastao bila je povezana sa povratkom jevrejskog naroda u prapostojbinu i stvaranjem moderne jevrejske države. Svakodnevni život Jevreja u ovom gradu odvijao se u okviru organizacije Makabi i jevrejskog kulturnog centra Dobra budućnost.

Prvi poetski eksperimenti Simča Isakova nastali su još u njegovom detinjstvu. Od svoje 15. godine vodio je dnevnik u kome je opisivao svoja svakodnevna iskustva i pogled na život. Godine 1936. zapisao je u svom dnevniku da bi trebalo da počne sa učenjem hebrejskog jezika. Od 1938. odlučio je da započne sa kreiranjem školskih novina za jevrejsku decu, ali direktor srednje škole nije podržao ovu ideju. Umesto toga, organizacija Makabi mu je pomogla da sačini posebne knjižice za dvoje jevrejske dece. U isto vreme, u Ćustendilu se osniva ilegalno jevrejsko jezgro kao odgovor na rastuću antisemitsku atmosferu. Isakov je poznat kao vođa Jevreja. Jedne večeri je upao u zasedu i izboden je nožem.

Nakon završetka Ćustendilske srednje škole uz počasti, na nagovor svoje porodice upisao je Pravni fakultet na Sofijskom univerzitetu. Kako bi zaradio za život, radio je u šnajderskoj zadruzi u ulici Alabin. Nakon usvajanja Zakona o zaštiti nacije, Isakov je iseljen iz Sofije natrag u Ćustendil, gde je počeo da radi kao nastavnik hebrejskog jezika u Jevrejskoj školi.

Tokom 1943. godine Isakov redovno štampa feljtone u jedinim novinama za bugarske Jevreje, Buletin konsistorije. U isto vreme, u toku tri godine, zajedno sa drugim Jevrejima, radio je u logoru gde je sitnio kamen za izgradnju puteva i mostova. Jedne večeri u martu 1943. godine prisustvovao je deportaciji Jevreja iz Zapadne Trakije prugom uskog koloseka kroz Kresnensku klisuru.

Nekoliko dana nakon 9. septembra 1944. godine, u prepunom salonu Ćustendilskog čitališta, budući direktor Narodnog pozorišta, Sašo Stojanov recitovao je pesmu Vatrene godine, autora Simča Isakova. Za svoju partizansku pesmu Čiča sa lulom, Simčo je dobio glamurozne kritike čuvenog književnog kritičara Jaka Molhova.

Godine 1945, nakon dugog perioda provedenog u logoru, zdravlje Simča Isakova je bilo narušeno i imao je problema sa srcem. U to vreme, poslao je svom prijatelju u Erec Izraelu stihove napisane na hebrejskom, i pravi planove za odlazak.

Simčo Isakov je preminuo 22. januara 1949. godine. Prema rečima književnog kritičara Mordekaja-Marka Avišaija, Isakov zaslužuje titulu „pesnika bugarskih Jevreja”. Nakon njegove smrti, iza njega je ostalo nasleđe od stotina pesama i roman u stihu „Alfred Sason”.

Godine 1953, Božidar Božilov sabrao je kolekciju pesama Simča Isakova, a 1960. godine je jedno izdanje prevoda njegovih dela objavljeno u Izraelu, a 1980. godine roman u stihu. Tokom 2007. godine, Viktorija Atanasova je sabrala zbirku „Izabrane”, koja sadrži poeziju, prozu i roman u stihu Simča Isakova.