Sindrom zadnjeg međukoštanog nerva
| Sindrom zadnjeg međukoštanog nerva | |
|---|---|
| Sinonimi | Supinator syndrome, posterior interosseous nerve syndrome |
| Specijalnosti | neurologija |
Sindrom zadnjeg međukoštanog nerva ili supinator sindrom je neuropatija izazvana uklještenja ovog nerva na nivou mišića supinatora u Frošeovoj arkadi (proksimalna granica mišića supinatora).[1]
Relevantna anatomija[uredi | uredi izvor]
Zadnji međukoštani nerv se nalazi blizu osovine humerusa i lakta . Ovaj nerv je duboka motorna grana radijalnog nerva . Proksimalno od luka supinatora , radijalni nerv je podeljen na površnu granu i zadnju međukoštanu granu. Radijalni nerv snabdeva većinu ekstenzora podlaktice i šake. Oštećenje ove grane radijalnog nerva dovodi do sindroma zadnjeg međukoštanog nerva.
Radijalni tunel je prostor koji se proteže 5 sm od radijalne glave do distalne ivice supinatora . Ovaj tunel je vezan bočno za mišiće: brahioradialis, ekstenzor karpi radialis longus i ekstenzor karpi radijalis brevis i medijalno za tetivu bicepsa i brahialis . Pod formiraju duboka glava supinatora i kapsula radiokapitelarnog zgloba, dok krov čine površinska glava supinatora i radijalni rekurentni sudovi.
Na nivou lateralnog epikondila, između mišića brahioradialisa i brahialisaa, radijalni nerv, koji potiče iz brahijalnog pleksusa, deli se na svoje 2 terminalne grane: površinski radijalni nerv i zadnji međukoštani nerv. Površni radijalni nerv završava proksimalno od radijalnog tunela. Zadnji međukoštani nerv je mnogo duži i ulazi u radijalni tunel ispod mišićno-tetivnog luka, Frošeove arkade. Frošeova arkada, koja je najčešća tačka kompresije, veza je između duboke i površne glave supinatora i fibrotendinozna je u 30% do više od 80% populacije. Zadnji međukoštani nerv se nastavlja u radijalnom tunelu kroz supinator, dok ide od prednje do zadnje površine podlaktice.[2]
Zadnji međukoštani nerv je motorni nerv i sekvencijalno inerviše supinator, ekstenzor karpi radiajalis brevis, ekstenzor digitorum komunis, ekstensor digiti minimi, ekstenzor karpi ulnaris, abduktor policis, ektenzor policis brevis.
Epidemiologija[uredi | uredi izvor]
Tačna prevalencija sindrom zadnjeg međukoštanog nerva je nepoznata, pošto trenutno u literaturi nema novijih epidemioloških studija. Podaci u naučnoj literaturi o sindromu zadnjeg međukoštanog nerva sastoje se uglavnom od izveštaja o pojedinačnim slučajevima.[3]
Sindrom zadnjeg međukoštanog nerva se češće javlja kod muškaraca nego kod žena u odnosu 2 prema 1. Takođe se javlja oko dva puta češće u desnoj ruci u odnosu na levu ruku.[4]
Etiologija[uredi | uredi izvor]
Sindrom zadnjeg međukoštanog nerva uzrokovan je kompresijom duboke grane radijalnog nerva koji prolazi između glava mišića supinatora pre nego što postane zadnji. međukoštani nerv. Nastaje kao rezultat prekomerne supinacije ili pronacije i obično se javlja kod tenisera.[5]
Većina uklještenja nerava nastaje usled suženja oseoligamentnog tunela. U slučaju uklještenja zadnjeg međukoštanog nerva, kompresija se javlja unutar mišićno-tetivnog radijalnog tunela. U 69,4% nerv je komprimovan Frošeovom vlaknastom arkadom.[1]
Patofiziologija[uredi | uredi izvor]
Patofiziološka osnova povrede nerva zavisi od težine kompresije nerva. Povreda nerva se može podeliti u tri kategorije:
Neuropraksija, koja je najblaži oblik i predstavlja demijelinizaciju na mestu povrede.[6] Ova povreda obično nastaje usled kompresije ili vuče i može dovesti do usporenih brzina provodljivosti. U zavisnosti od težine, može izazvati slabost mišića, ali bi trebalo da ima negativan Tinel znak na mestu povrede.[6][7] Prognoza za oporavak je odlična i kreće se od nekoliko dana do 12 nedelja.[6]
Aksonotmeza, koja uključuje demijelinizaciju kao i oštećenje aksona, što dovodi do slabosti mišića i može imati pozitivan Tinel znak na mestu povrede.
Neurotmeza, poslednja i najteža povreda nerva u kojoj je nerv potpuno presečen, što rezultuje izostankom nervne provodljivosti. Za oporavak je neophodna hirurška korekcija.
Klinička slika[uredi | uredi izvor]
Pacijenti se žale na bol u laktu i bočnom delu nadlaktici i slabođću u ekstenzije prsta. Senzorna funkcija je očuvana, jer se površinski radijalni nerv grana iznad Frošseove arkade.
Dijagnoza[uredi | uredi izvor]
Elektromiografsko testiranje može pomoći ne samo da se lokalizuje lezija već i da pruži prognostičke informacije.
Terapija[uredi | uredi izvor]
Lečenje uključuje:
- nehiruršku terapiju zasnovanu na imobilizaciji udlagom,
- upotrebu NSAIL tableta,
- modifikaciju aktivnosti.
- hirurška dekompresiju, koja može biti indikovana ako konzervativno lečenje ne uspe.
Prognoza[uredi | uredi izvor]
Prognoza zavisi od stepena i vrste povrede radijalnog nerva. U većini slučajeva, u kojima se uzrok uspešno leči, pacijenti će se potpuno oporaviti u roku od 2-4 meseca. Međutim, u nekim slučajevima može doći do preostalog delimičnog ili potpunog gubitka pokreta ili osećaja.
Komplikacije[uredi | uredi izvor]
Komplikacije mogu uključivati:[8]
- nepotpunu dekompresiju,
- nastavak simptoma,
- nemogućnost da se pacijenti vrate na aktivnosti na preoperativnom nivou,
- nemogućnost obavljanja fizički zahtevnih poslova.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Posterior Interosseous Nerve Syndrome”. www.physio-pedia.com. Pristupljeno 10. 5. 2024.
- ^ Ozturk, Adnan; Kutlu, Cigdem; Taskara, Nurcan; Kale, Aysin Cetiner; Bayraktar, Bulent; Cecen, Aycicek (2005-07-09). „Anatomic and morphometric study of the arcade of Frohse in cadavers”. Surgical and Radiologic Anatomy. 27 (3): 171—175. ISSN 0930-1038. doi:10.1007/s00276-005-0321-z.
- ^ „Radial Mononeuropathy: Background, Pathophysiology, Epidemiology”. emedicine.medscape.com. 2023-08-17.
- ^ Cravens G, Kline DG (septembar 1990). „Posterior interosseous nerve palsies”. Neurosurgery. 27 (3): 397—402.
- ^ Cha J, York B, Tawfik J. Posterior interosseous nerve compression. Eplasty 2014;14.
- ^ a b v Chhabra A, Ahlawat S, Belzberg A, Andreseik G (jul 2014). „Peripheral nerve injury grading simplified on MR neurography: As referenced to Seddon and Sunderland classifications”. Indian J Radiol Imaging. 24 (3): 217—24..
- ^ Menorca, Ron M.G.; Fussell, Theron S.; Elfar, John C. (2013). „Nerve Physiology”. Hand Clinics. 29 (3): 317—330. ISSN 0749-0712. doi:10.1016/j.hcl.2013.04.002.
- ^ Lubahn JD, Cermak MB (1998 Nov-Dec). „Uncommon nerve compression syndromes of the upper extremity.”. J Am Acad Orthop Surg. 6 (6): 378—86. Proverite vrednost paramet(a)ra za datum:
|date=(pomoć).
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
