Slankamen (tvrđava)
| Tvrđava Slankamen | |
|---|---|
 | |
| Opšte informacije | |
| Mesto | Slankamen |
| Država |  Srbija |
| Vrsta spomenika | tvrđava |
| Vreme nastanka | 13. vek |
| Vlasnik | Republika Srbija |
Ostaci tvrđave Slankamen se nalaze u severoistočnom delu Srema, na Dunavu, u podnožju ogranaka Fruške gore, istočno od Inđije. Građena je u 13. i 14. veku.
Tvrđava čiji se ostaci danas vide, se prvi put spominje 1072. godine pod nazivom Castrum Zalankemen. Po predanju tvrđavu je u 13. veku veku, kao feudalni posed, držao Dragutin Nemanjić, zet ugarskog kralja. Od 1425. godine pripada srpskim despotima Stefanu Lazareviću i Đurđu Brankoviću.
Janoš Hunjadi, gubernator ugarskom kralju Ladislavu 1451. godine zbog sukoba sa Đurđem Brankovićem oduzima mu sve posede u Ugarskoj, a među njima i Slankamen.[1]
Od 1498. godine, Slankamen pripada Ivanišu Korvinu. U vreme pred samu navalu Turaka grad pripada mađarskom kralju. Turci ga zauzimaju na juriš 1521. godine. Po izveštajima putopisaca iz 16. veku veka, gradske zidine su osim prostranog gornjeg grada opasivale i veliko podgrađe.
1691. godine Turci su pretrpeli težak poraz u blizini Slankamena, i tada uz velike teritorije gube i ovaj grad. Prema izveštajima iz perioda koji je neposredno sledio, grad je već tada bio u ruševinama.[1]
Tvrđavu je izgradila Ugarska kako bi štitila južne delove države od upada sa juga. Jačanjem turske u 15. veku ugarski kraljevi počinju da dele mnoge svoje posede srpskoj vlasteli kao feude pod uslovom da ih brane.
Zbog značajnog položaja koji kontroliše plovidbu na Dunavu, kao i ušće Tise, Slankamen je u 15. i početkom 16. veka bio veoma važna tačka u odbrambenom sistemu južne Ugarske i najvažniji šajkaški centar na Dunavu. Godine 1504. u Slankamenu je bilo oko 500 šajki, a u 16. veku u njemu se nalazilo i gradilište šajki. Šajke su laki i brzi drveni brodovi koji su za kretanje koristili vesla ili jedra. Bile su veoma okretne, imale su top na vrhu i koristile su se i za napad i za odbranu. Za vreme despota, Slankamen je bio i veoma značajan duhovni centar u kome je krajem 15. i početkom 16. veka bila razvijena i prepisivačka delatnost.[2]
Danas postoje ostaci gornjeg grada i jedne od kula.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Inđija vesti
- ^ Inđija