Smiljanići
| Smiljanići | ||||||||||||
|
Smiljanići, poreklom Bujuklići, vode poreklo od kitoškog vojvode protojereja Nikole Smiljanića.
Poreklo
[uredi | uredi izvor]Smiljanići vode poreklo od Gligorija Bujuklića iz Badovinaca i Smiljane Bujuklić, rođ. Stanković rodom iz Belotića u šabačkoj nahiji. Kod Badovinaca nalazi se Bujuklić Ada.
Gligorije i Smiljana Bujuklić imali su sedmoro dece. Pošto je Smiljana Bujuklić ostala udovica vratila se sa decom iz Badovinaca u kuću svog oca u Belotić, a njena deca su po njoj prozvana Smiljanići.
Strica protojereja Nikole Smiljanića Turci su zatvorili u u Šapcu zbog ubistva Turčina, koje nije počinio[1].
Vojvoda protojerej Nikola Smiljanić
[uredi | uredi izvor]Nikola Smiljanić je rođen u selu Badovinci oko 1760. (ili 1777), a odrastao je u Belotiću i Šapcu. Nikolu Smiljanića usvojila je Jeka Radojičina, udovica, koja se bavila trgovačkim poslovima u ŠabacŠapcu. Ona je školovala i oženila Nikolu Smiljanića, nakon čega je bio rukopoložen za đakona i kasnije jereja. Kao đakon Nikola Smiljanić bio je jedno vreme učitrelj u Belotiću.
Protojerej Nikola Smiljanić bio je oženjen Mitrom, kćerkom kneza Mihaila Ružičića iz Metkovića u pocerskoj knežini šabačke nahije, čiji pisar jedno vreme je bio Miloš Stojićević, rodonačelnik Stojićevića.
Vojvoda kitogkitški Nikola Smiljanić učestvovao je i u Prvom i u Drugom ustanku[2]
Vojvodu Nikolu Smiljanića otrovao je Marko Štitarac po nalogu knez Miloša.
Protojerej Nikola Smiljanić imao je kćerku koja se udala za Jovana Radovanovića trgovca u Šapcu zvanog „Ćurčija“.
Radovanovići
[uredi | uredi izvor]Kćerka kitoškog vojvode protojereja Nikole Smiljanića i Mitre Smiljanić, kćerke kneza Mihaila iz Metkovića, bila je udata za Jovana Radovanovića, šabačkog trgovca.
Jovan Radovanović, rodom iz Bosuta u Sremu je učestvovao u Drugom srpskom ustanku. Bio je među živim učesnicima ustanka koje je 1865. na pedesetogodišnjicu Drugog srpskog ustanka na proslavi u Topčideru dobio spomenicu.
Jovan Radovanović imao je pet sinova Pavla, Ljubomira, Konstantina - Kostu, Đorđa i Svetozara.
- Pavle Radovanović, advokat. Njegova žena bila je od Nenadovića[3].
- Ljubomir Radovanović, advokat.
- Konstantin Radovanović, trgovac.
- Đorđe Radovanović, trgovac.
- Svetozar Radovanović, inženjer.
Ubistvo kneza Mihaila
[uredi | uredi izvor]Braća Radovanovići organizovali su i izvršili noževima i pištoljima ubistvo kneza Mihaila Obrenovića u Topčideru 29. maja 1868, kada su ubili i Anku Konstantinović ranili Katarinu Konstantinović, Tomaniju Obrenović i poručnika Svetozara Garašanina, kneževog ađutanta.
Braća Radovanovići nisu uspeli, zahvaljujući brzoj reakciji Tomanije Obrenović, potom Ilije Garašanina i posle njega Milivoja Blaznavca, u sovjoj nameri da izvrše, posle atentanta i državni udar.
Radovanovići su osuđeni na smrt.
Samo je najmlađi brat inž. Svetozar Radovanović, koji nije učestvovao u atentatu ostao živ i emigrirao je u inostranstvo.
Roditelji Jovan Radovanović i njegova žena, kćerka kitoškog vojvode Nikole Smiljanića 1868. prešli su u Srem, a potom u Novi Sad.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]- Spisak najistaknutijih srpskih porodica u Kneževini i Kraljevini Srbiji
- Spisak znamenitih ličnosti iz Prvog srpskog ustanka
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Milan Đ. Milićević, Dodatak Pomeniku od 1888, Beograd, Srpska kraljevska štamparija 1901, Knjiga Čupićeve zadužbine, str. 189.
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, 591.
- ^ "Odmah na prvom koraku nailazi se na trag koji vodi u Peštu, ka Karađorđeviću. Pavle Radovanović bio je njegov rođak po ženi, koja je bila od roda Nenadovića“. Slobodan Jovanović, Vlada Milana Obrenovića, Sabrana dela, knj. 4, Beograd 1990, str. 49.