Sofija Koča
| Sofija Koča | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 31. maj 1861. |
| Mesto rođenja | Osijek, Austrougarska |
| Datum smrti | 31. januar 1942. (80 god.) |
| Mesto smrti | Zemun, Kraljevina Jugoslavija (dejure) NDH (defakto) |
Sofija Nikolajević (Osijek, 31. maj 1861 — 31. januar 1942, Zemun) bila srpski pisac proze (romana), učiteljica, nastavnica, guvernanta i humanitarna radnica.[1]
Život i karijera[uredi | uredi izvor]
Rođena je u Osijeku u srpskoj porodici. Nakon udaje, za poreskog činovnika Aleksandra Koču, sa suprugom i decom živela je u Osijeku, Karlovcu, Irigu i Vinkovcima.
Posle razvoda 1906. godina, sama je vodi brigu o sedmoro dece. Preminula je u Zemunu 1942. godine.
Delo[uredi | uredi izvor]
Osim što je na srpskom jeziku pisala i objavljivala prozna dela (u sopstvenim izdanjima), Sofija Koča je bila privatna učitaljica nemačkog jezika i negovateljica bolesnika.
Intenzivno se bavila i misionarskim radom. Zahvaljujući kome je sakupljen novčani prilog neophodan za izgradnju pravoslavne crkve u Rojču (Slovenija).
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
Monografije
- Svetli karakteri (1900)
- Iz vladavine Obrenovića i Ivan danjski atentat (1910)
- Moć majčine molitve. Namenjeno materama hristijankama svete pravoslavne vere. U slavu Presvetoj
- Bogorodici. (1921)
- Doživljaji sa puta kroz otadžbinu (1925)
- Priče iz savremenog života (1931)
- Božija pravda (1933)
- Molitvenik za sve hristijane, na koje će se izliti blagodat i pomoć božije milosti, ako ga čitaju (1938)
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Popov, Čedomir, ur., Srpski biografski rečnik, knj. 5, Novi Sad: Matica srpska, 2011.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Sofija Koča[mrtva veza] — knjizenstvo.etf.bg.ac.rs