Spisak rudnika u Italiji

U Italiji je većina rudnika koja su postojala početkom 1900. godine zatvorena. Na planini Amiata nalaze se prilično velika ležišta žive (kao cinabarit), čija eksploatacija je završena 70-ih godina prošlog veka, a minerali fluora (fluorit) izvađeni su u rudnicima Sardinije u Siliusu do pre nekoliko godina. Umesto toga, rudnici gvožđa (koji se nalaze u Kogneju, u oblasti Val D'Aosta, na ostrvu Elba i Sardinija) i rudnici uglja (u oblasti Sulcis, Sardinija) napušteni su zbog niske koncentracije minerala i visokih troškova proizvodnje u poređenju s drugim depoziti u inostranstvu.

Važnija je proizvodnja takozvanih materijala „druge kategorije“, poput krečnjaka, mermera, granita, gline, travertina, peska, itd. Tačnije, Italija je vodeći svetski dobavljač pepelnice (polovina ukupne svetske proizvodnje). Izvučeni pećinski kamen uglavnom dolazi iz Liparija. Štaviše, Italija se nalazi na drugom mestu u Evropi, odmah iza Nemačke, po proizvodnji sirovog čelika i cementa. Italija je jedan od najvećih svetskih proizvođača feldspatskih minerala (silikata) sa 4,7 miliona tona proizvedenih u 2015. godini.^[1]

Izvoz prirodnog kamenja (pre svega mermera) širom sveta je veoma razvijen. Mermer u Italiji nalazi se u mnogim oblastima. Najvažnija geografska područja za proizvodnju belog mermera je Toskana, tačnije na Apuanskim Alpama. Lacio, Lombardija, Polija i Veneto su druga veoma važna područja za vađenje obojenog mermera.^[1]

Kejv di Kusa[uredi | uredi izvor]

Kejv di Kusa je bio drevni kamenolom na Siciliji. Nalazi se 3 kilometra južno od grada Kampobeljo di Macara u provinciji Trapanaro, Italija. Duga je 1,8 kilometara i nalazi se na grebenu koji se proteže od istoka ka zapadu. To je kamenolom koji je počeo sa radom u prvoj polovini 6. veka pre nove ere, a njegov kamen korišćen je za izgradnju hramova u drevnom grčkom gradu Seljinunte. Napušten je 409. godine pre nove ere, kada su grad zauzeli Kartaginjani. Sada je zvanična arheološka zona Sicilije i popularno turističko mesto.^[2]

Kamen pronađen na mestu Kejv di Kusa bio je veoma pogodan za gradnju. Ovaj kamenolom je minirao dugi niz godina, tačno 150. Postoje dokazi koji veruju da je u jednom trenutku 150 ljudi radilo tamo. Mnogi od njih su bili robovi. 409. godine p. n. e. Kejv di Kusa je iznenada napuštena. To je posledica neočekivanog i neželjenog dolaska kartaginjanskog okupatora Hanibala Maga. Ova poseta je izbila u rat između suprotstavljenih snaga, i na kraju je Selinunte poražen. Grad je uništen nakon poraza, a kamenolom više nije radio. Robovi i radnici pobegli su sa tog mesta. Kejv di Kusa je u svoje vreme bio veoma efikasan, pa bi smo se mogli zapitati šta bi bilo sa te lokacije tokom istorije da nije bila napuštena.^[2]

Sama lokacija je pokrivena sa 60 blokova stena, od kojih su mnogi cilindrične prirode, u raznim fazama, koji su prvobitno bili namenjeni izgradnji hrama. Kamen sa ovog mesta korišćen je za stubove u hramu, a mnogi stubovi i danas postoje. Kamen se nalazi u različitim delovima kamenoloma, pa je očigledno da se napuštanje lokaliteta desilo prilično brzo. Postoje dokazi da su na kamenju tragovi od raznih kamenih alata, pa su arheolozi uspeli da utvrde metode koje su koristili za vađenje kamena. Za rezbarenje kamena korištene su mnoge efikasne i napredne metode, poput rupa postavljenih na „arhitravima“ kojima je omogućeno da kroz njih uvuku užad i grede kako bi se pomoglo u podizanju stene. To pokazuje koliko su bili inteligentni stari narodi na ovom mestu.^[2]

Rudnik uglja Karbosulcis[uredi | uredi izvor]

Rudnik uglja Karbosulcis je rudnik uglja koji se nalazi na Sardiniji. Rudnik ima rezerve uglja u iznosu od 2,5 milijardi tona sub-bituminoznog uglja, jedan je od najvećih rezervi uglja u Evropi i svetu i ima godišnji kapacitet proizvodnje od 1,5 miliona tona.^[3]

Busa del Pomar[uredi | uredi izvor]

Busa del Pomar je drevni rudnik srebra koji se nalazi na severu Italije, severoistočno od Trenta. To je jedan od glavnih rudnika (lokalno nazvan Kanopej ) koji su deo starog kompleksa za eksploataciju srebra u Monte Kalisiju.^[4] Rudnik se nalazi na oko 600 m nadmorske visine i na oko 1 km od sela Gardolo di Mezzo, blizu Masi Saracinija i Via Klaudia Avgusta. Rudnik ima tri ulaza: donji i glavni ulaz su povezani razgranatom mrežom tunela koji su često nepristupačni i mogu da se uruše. Treći ulaz, za razliku od prethodnih, ne nastavlja u dubinu, već se ubrzo završava. Ležište je sedimentnog porekla i deo je poslednjeg sloja krečnjaka formacije Belerofon. Iskopana ruda sastojala se od galenita koji sadrži značajno visok procenat srebra. Unutar rudnika se i dalje mogu uočiti tanki slojevi barita.^[4]

Donji ulaz
Glavni ulaz
Gornji ulaz

Ostali rudnici[uredi | uredi izvor]

Pored navedenih izdvajaju se i sledeći rudnici:

Reference[uredi | uredi izvor]

^ ^a ^b „Mineralna ležišta u Italiji” (PDF).
^ ^a ^b ^v Trapani, Sicilija (2012). Cave di Cusa. Trapani Sicilia.
^ Carbosulcis Coal Mine. zeroemission.enea.it. 2012.
^ ^a ^b Gardolo, Grote. Esplorazione della ex miniera Busa del Pomar. Natura Alpina. str. 118—124.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Kejv di Kusa oficijalni sajt

[:0-1] „Mineralna ležišta u Italiji” (PDF).

[:1-2] v Trapani, Sicilija (2012). Cave di Cusa. Trapani Sicilia.

[3] Carbosulcis Coal Mine. zeroemission.enea.it. 2012.

[:2-4] Gardolo, Grote. Esplorazione della ex miniera Busa del Pomar. Natura Alpina. str. 118—124.

[1]

[2]

[3]

[4]