Srb i Turčin ne slaže se nigda, no će priđe more oslačiti
Srb i Turčin ne slaže se nigda, no će priđe more oslačiti, izreka Petra II Petrovića Njegoša srpskog pjesnika i mislioca , vladara i vladike Crne Gore u spjevu Gorski vijenac .[1]
Porijeklo izreke[uredi | uredi izvor]
U poemi Gorski vijenc Njegoš kaže:
| „ | Srb i Turčin ne slaže se nigda, no će priđe more oslačiti. | ” |
Tumačenje[uredi | uredi izvor]
Izreka nastala u složenim istorijskim okolnostima u odnosu crnogorskih Srba, sa jedne strane, te Turaka i islamizovanih („poturčenih“) Srba, sa druge. Lakše će se more oslačiti (postati slatko), nego što će se Crnogorci i Turci saglasiti. Koliko je Njegoševa riječ misao, pokazuje i činjenica da je punovažna i u ovom vremenu. U užem smislu izreka govori o trajnom antagonizmu u odnosu pravoslavnih i islamizovanih Srba, a u opštem značenju, predstavlja jednu od trajnih formi koja imenuje nepomirljivu netrpeljivost.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Dimitrije Kalezić, Etika „Gorskog vijenca“, Beograd, 1987.
- Pavle Popović, O „Gorskom vijencu“, Beograd, 1923.
- Isidora Sekulić, Njegošu knjiga duboke odanosti, I, Beograd, 195