Srpska pravoslavna kapela Kulska vodica u Kuli
| Kulska vodica | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Osnivanje | 1873. |
| Mesto | Kula  Srbija |
Kulska vodica u Kuli (punim nazivom: kapela rođenja Presvete Bogorodice), predstavlja spomenik crkvene arhitekture na prostoru opštine Kula 4 km severozapadno od centra Kule a nedaleko od puta Kula-Crvenka.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Još uvek živo predanje vezuje postojanje ove vodice za ime Arsenija III Čarnojevića, navodeći da je on sa svojom pratnjom zanoćio pored bunara i pio njegovu vodu.
Veruje se da se sredinom 19. veka dogodilo isceljenje slepe devojčice kod bunara, tada na salašu domaćina Radivoja Hercega. Kao svedočenje na ovaj i prethodni događaj, žitelji Kule su, iznad bunara, izgradili paraklis posvećen rođenju Presvete Bogorodice.
Prema podacima iz crkvenog letopisa, današnja kapela je podignuta oko 1885. godine. U Kalendaru bačke eparhije za 1944. godinu navodi da je Kulska vodica sagrađena nešto ranije 1873. godine i da je posvećena Sv. Trojici.
Odlukom Pravoslavnog episkopa bačkog br.280 od 13. avgusta 1960. godine, a na osnovu čl.108. tačka 7. Ustava SPC Kulska se vodica proglašava javnom bogomoljom i javnom prostorijom na kome će se mestu moći obavljati sveta i javna bogosluženja u sve ostale sveštene radnje i obredi. Vodica je u prisustvu velikog broja vernika osvećena na Malu Gospojinu iste godine.
Arhitektura i prostor kapele[uredi | uredi izvor]
Kapela pripada tipu kapela sa zatvorenim tremom. To je jednobrodna građevina sa polukružnom oltarskom apsidom na kojoj su dva mala prozorčića sa giterima. U tremu je zidani bunar sa četvorougaonom "sekom". Trem je zatvoren vratima i rešetkom od kovanog gvožđa. U naos se ulazi kroz dvokrilna vrata. Na zidu u unutrašnjosti okačena je ploča sa sledećim natpisom: "1958. godine srpske kulske žene opravile su vodicu sa pravoslavnim crkvenim odborom sa protom Slobodanom Kuljančićem".
U drugoj prostoriji nema podele prostora na oltarski i naoski a plafon je u obliku polukružnog svoda. Patos je u celoj kapeli od opeke. U tremu su sa južne i severne strane ozidane klupe za sedenje, ali i odlaganje bogoslužbenih predmeta za vreme bogosluženja. Vodica je okrečena u belo. Pokrivena je biber-crepom. Zabatni zid je ozidan stepenasto, a na njegovom vrhu je krst od kovanog gvožđa.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mirjana Đekić, „Vodice u Vojvodini“, Beograd 2001. ISBN 86-441-0307-5
