Stanislav Nasadil

Stanislav Nasadil

Sveštenomučenik Stanislav Nasadil (20. oktobar 1907, Loštice — 28. jun 1941, koncentracioni logor Jadovno) je bio pravoslavni sveštenik Srpske pravoslavne crkve, mučenik i žrtva logora Drugog svetskog rata .

Život

Rođen je 20. oktobra 1907. godine, na teritoriji tadašnje Austrougarske – u Lošticama kod Moheljnica (današnji Olomoucki kraj u Češkoj). Imao je četiri brata. Prvo je pohađao narodnu školu, a potom i građansku školu. Porodica se 1921. i 1922. odrekla rimokatoličke vere i 1924. pridružila se novonastaloj autonomnoj pravoslavnoj crkvi pod vođstvom episkopa svetog Gorazda.

Radi izučavanja bogoslovskih nauka došao je 1923. godine u tadašnju Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, a povodom obnove Pravoslavlja u Čehoslovačkoj. Otpočeo je školovanje u Sremskim Karlovcima, da bi ga kasnije nastavio i završio 1928. godine u Bogosloviji u Bitolju .

Potom se vratio kući i počeo da radi u crkvi i kao prevodilac u Batinim fabrikama obuće u Zlinu.

6. jula 1931. oženio se Leopoldinom rođ. Pestlova (Desanka) i iste godine dobili su sina Dalibora zvanog Stanko.

Negde između 1932. i 1933. godine odlazi ponovo u Kraljevinu Jugoslaviju. 11. marta 1933. godine od bačkog episkopa rukopoložen je u čin đakona i dan kasnije u sveštenika. Posle hirotonije počeo je da radi kao pomoćni sveštenik u parohiji u Staroj Moravici koja pripada Gornjokarlovačkoj eparhiji. Potom postaje paroh u Ličkoj Jesenici u crkvi Sv. prorok Ilija. Godine 1935. pridružila mu se i njegova porodica. Za kratko vreme rodio mu se sin Branko. Kao sveštenik stekao je veliku popularnost, a bio je i muzički nadaren, svirajući violinu.

Po početku Drugog svetskog rata u Kraljevini Jugoslaviji, otac Stanislav Nasadil postao je, kao i mnogi pravoslavni, žrtva ustaškog progona.

Ustaše su 23. maja 1941. upale u rezidenciju episkopa gornjekarlovačkog u selu Plaški. Episkop Sava i prisutno sveštenstvo, među kojima i otac Stanislav, označeni su kao nepoželjni i pozvani su da napuste zemlju pod pretnjom smrću. Prisutni su odlučili da ostanu sa svojim vernicima.

17. juna 1941. godine uhapšeni su vladika Sava, otac Stanislav i ostalo sveštenstvo i mirjani. Otac Stanislav je odbio da se brani čehoslovačkim državljanstvom i oprostio se od porodice. Na železničkoj stanici uspeo je da ispiše ime logora Gospić na komad papira i baci ga iz voza. Tako je porodica saznala gde ga prevoze. Kasnije je sa vladikom Savom i drugima prebačen u logor Jadovno. Ovde su zatvorenici bili mučeni i na kraju ubijeni. Stanislav Nasadil je nakon svirepog mučenja ubijen 28. juna 1941. godine bačenim u Šaransku jamu, koja se nalazi oko kilometar od logora.

Srpska pravoslavna crkva pribrojala ga je liku svetih 1961. godine i liturgijski ga proslavlja zajedno sa sveštenomučenikom Savom Gornjokarlovačkim i sa njim postradalim sveštenomučenicima 4. jula po julijanskom, odnosno 17. jula po grigorijanskom kalendaru .

Sveti Arhijerejski Sinod Pravoslavne Crkve Čeških zemalja i Slovačke, na svom zasedanju 29. januara 2019. godine, doneo je odluku da pravoslavnog sveštenika češkog porekla – oca Stanislava Nasadila, koji je mučen i postradao tokom juna 1941. godine, u ustaškom logoru u Gospiću, unese u diptih svetih svoje pomesne Crkve.