Pređi na sadržaj

Statistički ansambl

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Statistički ansambl u statističkoj fizici i termodinamici je idealizovani skup koji se sastoji od beskonačno mnogo istovetnih kopija jednog sistema. Stanja u sistemima su mikrostanja za ansambl i ona su međusobno nezavisna, te tako ansambl reprezentuje sva moguća stanja u kojima sistem može da se nađe, tj. on daje raspodelu po verovatnoćama za sva moguća stanja sistema.

Pomoću korišćenja ansambla određuju se ravnotežne verovatnoće nalaženja sistema u različitim stanjima, a pri poznatim verovatnoćama se određuje cela termodinamika sistema.

Različiti ansambli se koriste da bi se opisalo ponašanje sistema pod različitim spoljašnjim uslovima. U zavisnosti od toga da li sistem može ili ne može da razmenjuje energiju i čestice sa okolinom, razlikuju se[1]:

  • zatvoreni i otvoreni sistemi (u zavisnosti da li je broj čestica održan ili promenljiv)
  • izolovani sistemi (kada ne postoji razmena energije).

Vrste ansambala

[uredi | uredi izvor]

Specijalni fizički problemi u kojima se primenjuje mikrokanonski ansambl: idealni gas, Ajnštajnova čvrsta tela, fluktuacije termodinamičkih veličina oko ravnotežnog stanja

  • Kanonski ansambl se koristi za određivanje ravnotežnih verovatnoća kod zatvorenih sistema gde su temperatura i broj čestica fiksirani, a parametar koji je promenljiv je energija

Specijalni fizički problemi u kojima se primenjuje kanonski ansambl: vibracije oko ravnotežnih vrednosti u kristalnim rešetkama čvrstih tela, termodinamičke osobine u Izingovoj spinskoj rešeci, model srednjeg polja

  • Veliki kanonski ansambl se koristi za opis otvorenih sistema kada su fiksni temperatura i hemijski potencijal, a promenljive veličine su energija i broj čestica

Specijalni fizički problemi u kojima se primenjuje veliki kanonski ansambl: fazni prelazi kod kojih je narušena gejdž simetrija, termodinamičke osobine kvantnog idealnog gasa kao što je Boze-Ajnštajnov gas ili Fermi-Dirakov gas[1]

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b A Modern Course in statistical Physics, L. E. Rajhl (L. E. Reichl), drugo izdanje, 1998, John Wiley and Sons, pp. 342–343