Titularni vladar

Titularni vladar, ili titularni šef države, osoba je na zvaničnom položaju rukovodstva koja posjeduje malo, ili ako uopšte i ima, stvarnih ovlašćenja. Ponekad osoba može zauzeti poziciju titularnog vođstva, a ipak imati više moći nego što bi uobičajeno očekivalo, kao rezultat svoje ličnosti ili iskustva. Titularni vladar nije ograničen na političko vođstvo, već se može pozvati i na bilo koju organizaciju, kao što je korporacija.

Etimologija

Riječ „titular” prema Rječniku srpskog jezika Matice srpske znači „onaj koji ima titulu, zvanje za nešto (obično samo nominalno); zvanični nosilac vlasništva”. Riječ titula je latinskog porijekla i znači „počasno zvanje koje pripada nekome po njegovom staležu ili stečeno zvanje”.

Upotreba

U većini parlamentarnih demokratija današnjice, šef države je ili evoluirao u, ili je nastao kao, položaj titularnog rukovodstva. U prvom slučaju, lider često može imati značajna ovlašćenja navedena u ustavu države, ali više nije u mogućnosti da ih koristi zbog istorijskih promjena u zemlji. U drugom slučaju, često se u dokumentu jasno navodi da lider treba da bude bez moći. Šefovi države koji zauzimaju položaje titularnog rukovodstva obično se smatraju simbolima naroda koje „predvode”.

Primjer

• Car Šova od Japana ostao je kao titularni vladar nakon japanske kapitulacije u Drugom svjetskom ratu.
• Predsjednici Izraela i Irske imaju uglavnom ceremonijalne dužnosti i smatraju se titularnim liderima.

Ne miješati sa eponimom

Obično dolazi do miješanja sa riječi i konceptom eponima. To znači da institucija, objekat, lokacija, artefakt itd. preuzima ime ili titulu od određene osobe. Na primjer, Simon Bolivar nije titularni vladar Bolivarske Republike Venecuele, nego njen eponim.