Učenje otkrivanjem

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Učenje putem otkrića, ili učenje otkrivanjem (na engleskom inquiry-based learning ili enquiry-based learning)[1] počinje postavljanjem pitanja, problema ili scenarija, umesto direktnog prezentovanja informacija ili opisivanja jednostavnog načina dolaska do saznanja. Proces dolaženja do saznanja često podržava posrednik. Učenici će identifikovati i istraživati probleme i pitanja da bi proširili svoje znanje ili našli rešenja. Učenje putem otkrića obuhvata problemsku nastavu, i obično koristi istraživanja i projekte malih razmera, kao i naučna istraživanja.[2] Učenje putem otkrića je veoma usko povezano sa razvojem i praksom kritičkog mišljenja.[3]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Učenje putem otkrića je prvenstveno svega pedagoški pristup razvijen tokom 1960-tih godina kao deo pokreta učenja otkrivanjem (discovery learning)  kao odgovor na tradicionalne oblike učenja—u kojima se zahtevalo memorisanje informacije iz nastavnih materijala.[4] Filozofija učenja putem otkrića ima poreklo u konstruktivističkim teorijama učenja , kao što su radovi Piažea, Djuija, Vigotskog, i Freire ,[5][6][7] i može se smatrati konstruktivističkim shvatanjem. Građenje informacija i davanje značenja istima na osnovu ličnog ili društvenog iskustva zove konstruktivizam.[8] Djuijeva pedagogija iskustvenog učenja (odnosno učenja kroz iskustvo) uključuje aktivno učestvovanje učenika u ličnim ili autentičnim iskustvima, da bi ona imala smisla za njih.[9][10] Učenje putem otkrića može biti sprovedeno kroz iskustveno učenje jer pridaje vrednost istim koncepteima, koji uključuju interakciju sa sadržajem/materijal tokom ispitivanja, kao i istraživanje i saradnju među učenicima da bi zajedno došli do smisla. Vigotski je konstruktivizam posmatrao kao učenje iz iskustva nakoje utiče društvo i posrednik. Do smisla koji se gradi iz iskustva može se doći kako individualno ili u grupi.

1960-ih godina Džozef Švab je tražio da se učenje putem otkrića podeli na četiri posebna nivoa.[11] To je kasnije formalizovao Maršal Heron 1971. godine kada je razvio Heronovu skalu procene količine učenja putem otkrića tokom određene laboratorijske vežbe.[12] Od tada je predloženo mnogo revizija i učenje putem otkrića može imati različite oblike. Postoji čitav spektar nastavnih metoda zasnovanih na učenju putem otkrića.[13]

Karakteristike[uredi | uredi izvor]

Kognitivni procesi u kojima ljudi učestvuju tokom učenja putem otkrića uključuju:[14]

  • Postavljanje sopstvenih pitanja
  • Prikupljanje dokaza koji podržavaju njihov za odgovor na pitanje(a)
  • Objašnjavanje prikupljenih dokaza
  • Povezivanje objašnjenja sa znanjem do koga su došli tokom istraživačkog procesa
  • Kreiranje argumenta i razloga zašto je objašnjenje validno

Učenje putem otkrića uključuje postavljanje pitanja, primećivanje detalja, istraživanje da bi se utvrdilo koje informacije su već zapisane, razvijanje metoda za obavljanje eksperimenata, razvoj instrumenata za prikupljanje podataka, prikupljanje, analizu i tumačenje podataka, uz navođenje mogućih objašnjenja predviđanja za buduća istraživanja.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ The UK dictionaries Collins and Longman list the spelling "inquiry" first, and Oxford simply calls it another spelling, without labeling it as US English.
  2. ^ What is Inquiry Based Learning (EBL)?
  3. ^ Dostál, J. (2015).
  4. ^ Bruner, J. S. (1961).
  5. ^ Dewey, J (1997) How We Think, New York: Dover Publications.
  6. ^ Freire, P. (1984) Pedagogy of the Oppressed, New York: Continuum Publishing Company.
  7. ^ Vygotsky, L.S. (1962) Thought and Language, Cambridge, MA: MIT Press.
  8. ^ Bachtold, Manuel (2013). „What do students "construct" according to constructivism in science education?”. Research in Science Education. 43 (6): 2477—96. Bibcode:2013RScEd..43.2477B. S2CID 254980619. doi:10.1007/s11165-013-9369-7. 
  9. ^ Roth, Wolff-Michael; Jornet, Alfredo (2013). „Toward a theory of experience”. Science Education. 98 (1): 106—26. Bibcode:2014SciEd..98..106R. doi:10.1002/sce.21085. hdl:10072/67780. 
  10. ^ Twigg, Vani Veikoso (2010). „Teachers' practices, values and beliefs for successful inquiry-based teaching in the International Baccalaureate Primary years Programme”. Journal of Research in International Education. 9 (1): 40—65. S2CID 145639391. doi:10.1177/1475240909356947. 
  11. ^ Schwab, J. (1960) Schwab, Joseph J. (1960). „Inquiry, the Science Teacher, and the Educator”. The School Review. 68 (2): 176—195. JSTOR 1083585. S2CID 144897014. doi:10.1086/442536. 
  12. ^ Herron, M.D. (1971).
  13. ^ Wilhelm, J. G., & Wilhelm, P. J. (2010).
  14. ^ Bell, T.; Urhahne, D.; Schanze, S.; Ploetzner, R. (2010). „Collaborative inquiry learning: Models, tools, and challenges” (PDF). International Journal of Science Education. 3 (1): 349—377. Bibcode:2010IJSEd..32..349B. S2CID 3866279. doi:10.1080/09500690802582241. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Учење_откривањем&oldid=27031382”