Farnabaz II
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Farnabaz II je bio persijski satrap Frigije od 413. godine p. n. e. do 387. p. n. e.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Farnabaz je poticao iz ugledne persijske porodice koja je vekovima vladala Frigijom. Godine 413. p. n. e. nasledio je svoga oca Farnaka II. Tokom Arhidamovog rata i Sicilijanske ekspedicije, Atinjani su podržavali pobunjenog lidijskog satrapa Pisutna. Persijski car Darije II, nakon gušenja ustanka, naređuje Tisafernu, novom satrapu Lidije, da sa Spartancima započne pregovore protiv Atine. Tisafern i Farnabaz, iako obojica podanici persijskog cara, bili su rivali. Godine 413. p. n. e. obojica šalju izaslanike u Spartu nadajući se da će uspeti sklopiti povoljan sporazum sa Spartancima. Spartanci su prišli Tisafernu koji im je obećao pomoć persijske mornarice sastavljene od feničanskih brodova. Međutim, Atinjani su i dalje bili vodeća sila na Egejskom moru što je sprečilo Tisaferna da ispuni svoje obećanje. Spartanci potom stupaju u pregovore sa Farnabazom. Tisafernov neuspeh naveo je Darija II da ga smeni sa satrapskog prestola i na njega postavi svoga sina Kira Mlađeg. Godine 404. p. n. e., nakon bitke kod Egospotama, Atina je poražena u Peloponeskom ratu. Farnabaz, Kir Mlađi i Tisafern prisvojili su maloazijske gradove. Farnabaz nije učestvovao u građanskom ratu Kira Mlađeg protiv novog persijskog cara (Artakserksa II).
Učestvovanje spartanskih najamnika u bici kod Kunakse dovodi do zaoštravanja odnosa između Sparte i persijskog dvora. Spartanci predvođeni Tibronom kreću u oslobađanje grčkih polisa na egejskoj obali od persijske vlasti. Njihova prva meta bila je Farnabazova Frigija. Suočeni sa zajedničkom opasnošću, Tisafern i Farnabaz se udružuju. Sa Spartancima su započeli pregovore kojima su priznali nezavisnost jonskih gradova. Međutim, Tisafern je istovremeno okupljao flotu u Fenikiji. Saznavši za to, Agesilaj II 396. godine p. n. e. napada Malu Aziju. Farnabaz i Tisafern sklapaju primirje. Agesilaj je time želeo obezbediti svoju vojsku od napada iz Karije kako bi mogao napasti Farnabazovu Frigiju, a Tisafern je potajno želeo da Spartanci osvoje Frigiju nakon čega bi ih on proterao iz Jonije i time postao samostalan vladar Male Azije. Farnabaz je odbio napade Agesilaja i istovremeno poslao Timokrata sa Rodosa u Atinu kako bi tamo zagovarao ustanak protiv Spartanske hegemonije. Agesilaj potom napada Tisaferna i nanosi mu poraz kod Sarda. Tisafern je pogubljen zbog neuspeha i svojih pregovora sa Spartancima. Satrap Lidije i Karije postao je Titraust iz Suze. Titraust je nastavio Tisafernovu politiku i podržavao Agesilaja da napadne Farnabaza. Međutim, Agesilaj je napao Kariju. Odatle je nameravao nastaviti ka istoku preka Kilikiji. Međutim, u tome ga je sprečio ustanak koji je izbio u Atini po nagovorima Timokrata. Farnabaz je tokom Korintskog rata sarađivao sa Kononom i Atinom. Međutim, spartanski političar Antalkida uspeo je da privuče persijskog cara na svoju stranu. Izostajanje persijske pomoći dovelo je do poraza ustanika u Korintskom ratu. Farnabaz je bio jedan od glavnih zapovednika prilikom zauzimanja jonskih gradova koji su Kraljevim mirom ponovo pripali Persiji. Zato je od nagrađen ženidbom sa carevom kćerkom Apameom koja mu je kasnije rodila sina Artabaza II.
Pred kraj svoje vladavine, Farnabaz je organizovao nekoliko neuspešnih pohoda na pobunjeni Egipat.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Stara Grčka - V. V. Struv, D. P. Kalistov
