Filmski jezik

Filmski jezik ili jezik filma je termin iz filmske teorije i označava skup „pravila“ i konotacija koje određeni filmski postupci (montažni, stilski) sobom nose. Kao i svaki „jezik“, ovaj termin je usko vezan za nešto što se može nazvati gramatika filmskog jezika. To je pokušaj da se načine, objasne i sistematizuju pravila filmskog stvaralaštva do kojih se došlo na osnovu iskustva i teorijskih rasprava. Čitavi pravci u filmskoj teoriji su se bavili ovom problematikom. Teoretičare, koji misle da je moguće precizno sistematizovati filmski jezik, uglavnom nazivaju „gramatičarima“.

Filmski jezik u širem smislu, a naročito „gramatika filma“, koristi se kao pomoćno sredstvo za razumevanje pravila percepcije koju filmski stvaraoci koriste za postizanje kontinuiteta ili diskontinuiteta (pre svega prostora i vremena), izvođenje stilskih figura i saopštavanje ili prenošenje neke ideje ili emocije.

Poznati su pokušaji određenih filmskih stvaralaca, poput Sergeja Ajzenštajna, da se sa filmom postupa kruto tretirajući kadrove kao simbole koji, na različite načine povezani u filmske sekvence, daju nova i različita značenja.