Haramija
Haramija ili Aramija (tur. Harâmi) je turcizam u jeziku južnih Slovena. Označava grešnika pred islamskim verskim zakonom, lopova, razbojnika i putujućeg bandita. Polovinom 15. vek se pojavljuje naziv haramija kao i naziv harambaša. Reč haramija označava lako naoružanu pešadiju, kod turaka je cela četa vođena od nekog Harambaše bila nazivana haramijama. Često su u srpskim epskim pesmama terminološki mešani izrazi haramija i hajduci. [1] [2] [3].
Etimologija[uredi | uredi izvor]
Haramija, je najverovatnije turska reč arapskog porekla, potiče iz (arap.) reči haram. Ako se uzme reč Aramija kao proto reč za Haramija, tada etimologija ima izvorno poreklo od latinske reči Armija (pre Armata). Što bi značilo da je uporedo sa ranijim srpskim izrazom armija u arapskom jeziku došlo do prihvatanja latinizma u vojnom rečniku, koji se kod srba na kraju pojavljuje u vidu turcizma Haramija ili Aramija.
Armija i aramija podjednako označavaju vojni izraz za naoružanu pešadiju, brigadu, puk, bataljon. Samim tim bi reč Arambaša (druga reč za Harambašu) kao turski sufiks podjednako kao Četobaša označavala vođu pešadije, puka, grupe do 500 naoružanih vojnika. Što jeste slučaj u srpskim epskim pesmama da se Harambaša izjednačava sa Četobašom iako imaju etimološki drugačiju moralnu simboliku u kulturi koja je pod uticajem orijentalizma.