Crkva imena Marijinog
| Crkva imena Marijinog | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Crkva imena Marijinog | |||||||||||||||
| Osnovni podaci | |||||||||||||||
| Tip | parohijska (župna) crkva | ||||||||||||||
| Jurisdikcija | Katolička crkva | ||||||||||||||
| Osnivanje | 1894. | ||||||||||||||
| Posvećen | Imenu Marijinom | ||||||||||||||
| Arhitektura | |||||||||||||||
| Arhitekta | Georg Molnar | ||||||||||||||
| Stil | neogotika | ||||||||||||||
| Lokacija | |||||||||||||||
| Mesto | Novi Sad | ||||||||||||||
| Država |  Srbija | ||||||||||||||
| Koordinate | 45° 15′ 20.27″ N 19° 50′ 44.35″ E / 45.2556306° S; 19.8456528° I | ||||||||||||||
  Crkva imena Marijinog Crkva imena Marijinog na karti Vojvodine | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Crkva imena Marijinog je katolička župna crkva koja se nalazi na Trgu slobode, u centru Novog Sada. Praznik crkve, Ime Marijino, slavi se 12. septembra. Ova crkva je takođe i najveća u Novom Sadu. Građani Novog Sada crkvu zovu i „katedrala”, iako Novi Sad pripada Subotičkoj biskupiji, čija je katedrala u Subotici.[1]
Katoličke crkve u Novom Sadu[uredi | uredi izvor]
Prva katolička crkva u Novom Sadu iz prvih decenija 18. veka bila je skromna, privremena građevina koja je 1742. porušena. Na istom mestu izgrađena je nova. Katolički nadbiskup Gabor Patačić osvetio je novu crkvu 1742. godine. U bombardovanju 12. juna 1849. godine i ona je bila zapaljena i srušen joj je toranj. U kasnijoj obnovi prvobitni toranj nije u celosti rekonstruisan. Novosadski katolici nisu bili zadovoljni izgledom, pa su u Gradskoj skupštini dali inicijativu da se podigne takav koji će priličiti Novom Sadu kao slobodnom kraljevskom gradu.[2]
Takođe, u mostobranu na obali Dunava („Brukšanac“), nalazila se crkva svetog Ivana Nepomuka, koja je srušena prilikom gradnje prilaza Mostu kraljevića Tomislava i Bulevara kraljice Marije (današnji Bulevar Mihaila Pupina) (1928).[2]
Sadašnja crkva[uredi | uredi izvor]
Godine 1891. doneta je odluka da se stara crkva poruši i na istom mestu izgradi nova. Arhitekta Georg Molnar izradio je planove tokom 1892. godine i nije za taj obiman posao tražio nikakvu nadoknadu (crkva mu se odužila tako što je postavila njegovu bistu u niši levo ispod hora u crkvi, što je neobično za jedno svetovno lice). Iste godine stara crkva je porušena, a sledeće, 1893. godine, u novembru mesecu preduzimači Stefan Gusek i Karl Lerer, pod nadzorom projektanta Molnara, završavaju građevinski deo posla. U oktobru 1894. podignut je na toranj osvećeni pozlaćeni krst. Toranj je visok 72 metra. Crkva je dugačka 52, široka 25, visina krova iznosi 22 metra. U crkvi ima 4 oltara.[2] Glavni je u apsidi gde je velika slika Majke Božije, sa ugarskim kraljevima i svetiteljima Ištvanom i Laslom. Levo od apside je oltar Uskrsnuća Isusova sa figurama u drvetu svetih Petra i Pavla. Treći oltar je posvećen sv. Florijanu, zaštitniku vatrogasaca, gde su u drvetu izrađene figure svetih Emerika i Elizabete, a tu je i slika sv. Porodice. Četvrti oltar smešten je ispod hora i posvećen je Hristovom grobu sa figurama četiri anđela. Skulpture na svim oltarima su kolorisane ili su rađene u imitaciji kamena (mramoracija). Fasada je urađena od žute fasadne cigle, a sama crkva, kao i unutrašnja rezbarija je urađena u neogotskom stilu. Prozorski su ukrašeni peštanskim vitražima, dok Žolnai keramika prekriva krovnu konstrukciju.[3]
Crkva je 1904. godine oštećena u požaru, kada joj je izgoreo krov.
Novosađani crkvu greškom nazivaju katedralom, što ona nije, jer se katedrala nalazi u sedištu biskupije, a sedište biskupije je u Subotici.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Novosadska Katedrala - Crkva imena Marijinog” [Novi Sad Cathedral - The Name of Mary Church]. Građanski list. 25. 8. 2008. Arhivirano iz originala 29. 3. 2014. g.
- ^ a b v g „Župna crkva Imena Marijinog” [Parish church The Name of Mary]. Tourist Organization of the City of Novi Sad. Arhivirano iz originala 20. 2. 2015. g. Pristupljeno 20. 2. 2015.
- ^ Top Srbija; Crva imena Marijinog
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Milorad Grujić: Vodič kroz Novi Sad i okolinu, „Prometej“, Novi Sad, 2005.
