Šibljak
Šibljak je srpski narodni naziv za bilo koju gustu žbunastu vegetaciju (sinonim za šikaru). U botaniku je, međutim, Lujo Adamović uveo ovaj naziv da bi označio prirodne žbunaste zajednice submediteranskih, kserotermnih biljaka. Vegetacija šibljaka razvija se unutar šumske zone (npr. unutar ekoregiona balkanskih mešovitih šuma), ali na onim biotopima gde je razvoj šumske zajednice onemogućen (strme padine, visoka insolacija).
Vegetacijom šibljaka najčešće dominira mali broj vrsta — u istočnoj Srbiji to su endemorelikt jorgovan (Syringa vulgaris), belograbić (carpinus orientalis), stepski badem (Prunus tenella) i rašeljka (Prunus mahaleb). Najistraženiji šibljaci spadaju u vegetacijske sveze Syringo-Carpinion orientalis Jacucs 1959. i Pruno tenellae-Syringion Jov. 1979.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Janković M. 1973. Šibljak. U: Enciklopedijski leksikon Mozaik znanja — Biologija. Beograd: Interpres
- Kojić M., Popović R., Karadžić B. 1998. Sintaksonomski pregled vegetacije Srbije. Beograd: Institut za biološka istraživanja „Siniša Stanković"
