Eva Viola
| Eva Viola | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Eva Viola |
| Datum rođenja | 14. januar 1949. |
| Mesto rođenja | Sombor, FNRJ |
| Datum smrti | 21. jul 2019. (69/70 god.) |
Eva Viola (mađ. Viola Éva Sombor, 14. januar 1949 – 21. jul 2019), mađarska pesnikinja, prozaista i prevodilac.[1][2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Eva Viola je rođena u Somboru 1949. godine, a od 1982. godine je živela i radila u Rijeci.[3]Pesnikinja i prevoditeljka je promoterka mađarske kulture u Hrvatskoj.[4][5]
Objavljivala je u mnogim književnim časopisima, zbornicima i godišnjacima.[3]
Za rukopis prve zbirke pesama Vrijeme nadanja, 1984. godine dobila je nagradu Odjela za kulturu Grada Rijeke. Zbirka je štampana tek posle dvadeset godine 2004. godine u dvojezičnom hrvatsko-mađarskom izdanju. Druga zbirka pesama U očima cakline, nagrađena je 1985. godine na takmičenju Riječkog književnog i naučnog društva čija je članica i bila. Knjiga je štampana sledeće godine. Treća zbirka pesama, takođe dvojezična, Vatromet, objavljena je 2006. godine. Četvrta knjiga, Priče i monodrame, objavljena je u dvojezičnom izdanju 2009. godine.[3]
Na takmičenju Zvonimira Galoga 2004. godine za najlepšu ljubavnu pesmu izabrana je i uvrštena u zbirku 100najlepših ljubavnih pesama pod naslovom Jučer bih umro za te a danas jer te nema.[6]
Za monodramu Živote volim te! dobila je nagradu Društva hrvatskih književnika 2004. godine u Imotskom na Raosovom takmičenju za monodrame. Godine 2011. objavila je zbirku Pjesme o moru, dvojezično izdanje. Zbirku poezije Staro more, trojezično izdanje - hrvatsko, mađarsko i italijansko, objavila je 2013. godine. Dvojezičnu zbirku pesama Fiume objavila je 2014. godine.[3]
Autorka je i dva igrokaza - Legenda o Morčiću i Bubi putuje na more (oba igrokazi za decu),[3]kao i monodrame Veseljakovo ludilo.[6]
Bavi se i prevođenjem. Prevela je na hrvatski jezik nekoliko mađarskih dečijih pesnika, kao i mađarske narodne priče. Sa hrvatskog na mađarski jezik prevela je Izabrane pjesme Miroslava Kovačevića,[3]kao i pesme Jovice Đurđića.[2]
Godine 2014. Predsednik Republike Mađarske, Janoš Ader, dodelio je Evi Violi visoko državno odlikovanje, mađarski Zlatni Križ, kao piscu, pesniku i prevodiocu.[3][1]
Eva Viola je aktivno učestvovala u Primorskom mađarskom udruženju od 2002. godine, čiji je bila sekretar pet godina. Od 2007. je bila predsednik udruženja HMDK Primorsko-goranske županije, potom je bila i županijski predstavnik mađarske manjine u nekoliko mandata, i član nacionalnog predsedništva HMDK.[5]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Vrijeme nadanja, napisana 1984, štampana (2004).
- U očima cakline, napisana 1985, štampana 1986.
- Vatromet (2006).
- Priče i monodrame, (2009).
- Pjesme o moru, (2011).
- Staro more, (2013).
- Fiume, (2014).
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- 1984 - Nagrada Odjela za kulturu grada Rijeke
- 1985 - Nagrada Riječkog književnog i naučnog društva
- 2004 - Nagrada Društva hrvatskih književnika
- 2004 - Nagrada na takmičenju Zvonimira Goloba za najepšu ljubavnu pesmu
- 2014 - Mađarski Zlatni križ
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Održana 4. večer mađarske književnosti”. novosti.hr. Pristupljeno 13. 4. 2024.
- ^ a b Viola, Eva (2011). Pjesme o moru. Malinska: Art-Ars. str. 137—138. ISBN 978-953-56514-0-6.
- ^ a b v g d đ e Viola, Eva (2014). Fiume : grad koji teče = Fiume : a folyamló város (na jeziku: hrvatski i mađarski). Malinska: Art-Ars. str. 4, korice. ISBN 978-953-56514-5-1.
- ^ „RIJEČKI MORSKI PAS Kako Mađar vidi riječki “belle epoque””. novilist.hr. Pristupljeno 13. 4. 2024.
- ^ a b „Elhunyt Viola Éva”. kepesujsag.com. Pristupljeno 13. 4. 2024.
- ^ a b Viola, Eva (2006). Vatromet. Rijeka: Adamić. str. 87. ISBN 953-219-255-7.
