Hot Rats
| Hot Rats | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||
| Frenk Zapa | ||||
| Izdat | 10. 10. 1969. | |||
| Žanr | džez fuzija folk rok instrumental rok | |||
| Trajanje | 43:11 | |||
| Izdavač | Bizarre Records Reprise Records | |||
| Producent | Frenk Zapa | |||
| Diskografija | ||||
| ||||
Hot Rats je drugi solo album Frenka Zape, objavljen u oktobru 1969. Bio je to Zapin prvi projekat snimanja nakon raspuštanja originalne verzije the Mothers of Invention. Pet od šest pesama su instrumentalne; dok Willie the Pimp uključuje vokal Keptana Bifharta. U svojim originalnim beleškama na omotu, Zapa je opisao album kao film za vaše uši.
Zapa je album posvetio svom novorođenom sinu Dvizilu. U februaru 2009. tribjut bend Dvizila Zape, Zappa Plays Zappa, osvojio je Gremi za najbolju rok instrumentalnu izvedbu, za interpretaciju Peaches en Regalia.[1]
Istorijska pozadina[uredi | uredi izvor]
Pošto se album uglavnom sastoji od instrumentalnih kompozicija pod uticajem džeza sa dugačkim solo deonicama, muzika zvuči veoma različito od ranijih Zapa albuma, koji su sadržali satirične vokalne performanse sa širokom upotrebom muzike betona i montaže. Multi-instrumentalista Ian Andervud je jedini član grupe grupe koji se pojavio na albumu i bio je glavni muzički saradnik. Drugi predstavljeni muzičari su bili basisti Maks Benet i Šugi Otis (koji je u vreme sesije imao samo 15 godina); bubnjari Džon Gerin, Pol Hamfri i Ron Seliko; i električni violinisti Don „Sugarcane“ Haris i Žan-Lik Ponti.
Ovo je bio prvi album Frenka Zape snimljen na opremi sa 16 kanala i jedan od prvih albuma koji je koristio ovu tehnologiju. Mašine sa 16 pojedinačnih kanala omogućavaju mnogo više fleksibilnosti u višestrukom praćenju i presnimavanje od profesionalnih magnetofonskih traka sa 4 i 8 kanala koje su bili standardni 1969. godine.
Album je uvršten u knjigu 1001 album koji morate čuti pre nego što umrete.[2] Godine 2000. album je zauzeo 123. mesto na listi 1000 najboljih albuma Kolina Larkina za sva vremena.[3]
Muzika[uredi | uredi izvor]
Zapa je sam komponovao, aranžirao i producirao album. Njegov glavni instrument na albumu je solo gitara.
Pesma „Peaches en Regalia“ je široko priznata kao moderni džez fjužn standard i jedna je od Zapinih najpoznatijih pesama.
Napredne tehnike snimanja[uredi | uredi izvor]
Zappa je koristio naprednu opremu za snimanje kako bi napravio album izvanrednog tehničkog i muzičkog kvaliteta. Album je snimljen na nečemu što je Zapa opisao kao „domaća ploča sa šesnaest kanala“; mašinu su izradili inženjeri u studiju TTG u Holivudu krajem 1968. godine. Dodatne numere su omogućile Zapi da doda više horna i klavijatura. Samo nekoliko muzičara je bilo potrebno da stvore posebno bogatu instrumentalnu teksturu koja daje zvuk velike grupe. Upravo je ova upotreba naprednog presnimavanja bila glavna motivacija Zepi, koji je mrzeo da svira u studiju.[4]
Umetničko delo[uredi | uredi izvor]
Šarena, psihodelična aura kasnih šezdesetih je očigledna u grafičkom dizajnu i fotografiji Hot Rats. Ovaj album sa jednim diskom imao je preklop sa elaboriranim umetničkim delom Kala Šenkela, u vreme kada su omoti preklopa bili manje uobičajeni i tek su ulazili u modu. Fotografije prednje i zadnje korice Endi Nejtenson koriste infracrvenu fotografiju i fotografije odražavaju Zapin ukus: upečatljive vizuelne slike, kombinovane sa apsurdno humorističnim. Žena prikazana na naslovnoj strani je Kristin Frka, aliajs Mis Kristin iz GTO-a. Godinama su ove naslovne fotografije pogrešno pripisivane Edu Karaefu.
Pesme[uredi | uredi izvor]
- A strana
| № | Naziv | Trajanje | |
|---|---|---|---|
| 1. | Peaches en Regalia | 3:38 | |
| 2. | Willie the Pimp | 9:21 | |
| 3. | Son of Mr. Green Genes | 8:58 | |
Ukupno trajanje: |
21:53 |
||
- B strana
| № | Naziv | Trajanje | |
|---|---|---|---|
| 1. | Little Umbrellas | 3:06 | |
| 2. | The Gumbo Variations | 12:53 | |
| 3. | It Must Be a Camel | 5:15 | |
Ukupno trajanje: |
21:14 |
||
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Frank Zappa: Biography”. Rolling Stone. Pristupljeno 2011-02-22.
- ^ „1001 Albums You Must Hear - 2008 Edition”. www.rocklistmusic.co.uk.
- ^ Colin Larkin, ur. (2000). All Time Top 1000 Albums (3rd izd.). Virgin Books. str. 81. ISBN 0-7535-0493-6.
- ^ Neil Slaven (2003-03-01). Electric Don Quixote. str. 141—144. ISBN 978-0-7119-9436-2.
