Vojislav D. Dević
Vojislav D. Dević | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1952. |
| Mesto rođenja | Novi Sad, SR Srbija, SFRJ |
Vojislav D. Dević (Novi Sad, 1952) srpski je istraživač je, teoretičar i praktičar prostornog planiranja, urbanizma, arhitekture, zaštite graditeljskog nasleđa, ekologije, futurologije, kartografije i geostrateških projekata.[1]
Biografija i karijera[uredi | uredi izvor]
Diplomirao na urbanističkom smeru Arhitektonskog fakulteta u Beogradu 1977. godine. Specijalizovao urbanizam na Univerzitetu Pariz VIII u Sen–Deniju 1982/3. godine.
Zaposlen od 1979. do 1994. u Zavodu za urbanizam grada Novog Sada, gde je 1992–1994. bio i član Upravnog odbora. Član Gradske komisije Novog Sada za uvid u urbanističke planove 1990–1992 i 2001–2003. Zaposlen 2001–2002 u Izvršnom veću AP Vojvodine u Sekretarijatu za privredu, Sektoru za urbanizam i građevinarstvo. Od 2013. do 2016. član je Saveta za urbanizam, poslovni prostor i stambena pitanja Skupštine Grada Novog Sada.
Od 1992. je sekretar Slovenskog instituta u Novom Sadu; od 2005. savetnik Geografskog instituta SANU „Jovan Cvijić“; od 2008. direktor Strateg Projekta, a od 2011. upravitelj Fondacije „Matica Mira“. Izabran u zvanje profesora i akademika na Međunarodnoj slovenskoj akademiji nauka, obrazovanja i umetnosti u Moskvi 1995. godine.
Zaštitar je novosadskih trgova, grobalja i crkava, kao i zastupnik opšteg graditeljskog nasleđa Vojvodine[2] i civilizacijskog nasleđa srpskog Podunavlja[3]
Učesnik tridesetak stručnih i naučnih simpozijuma srpskog, jugoslovenskog, evropskog i svetskog nivoa sa autorskim referatima. Saradnik i autor nekoliko desetina urbanističkih planova i projekata. Autor većeg broja članaka objavljenih u stručnoj i dnevnoj štampi.
Član je Društva arhitekata Novog Sada, Udruženja primenjenih umetnika i dizajnera Vojvodine, Udruženja urbanista Srbije, Slovenskog instituta u Novom Sadu, Evropskog instituta za istraživanje drevnih Slovena u Londonu i Međunarodne slovenske akademije nauka, obrazovanja, kulture i umetnosti u Moskvi.
Filozofske ideje i mirovni projekti[uredi | uredi izvor]
Borac za ekologiju i tvorac ideja biopolisa — modela zdravog, harmoničnog i poželjnog grada, olimpijapolisa — uravnoteženog grada nenasilnog mira, mudrapolisa — zavetnog grada pečata sa tolerišućim barijerama, strategije preživljavanja gradova u XXI veku, Fruške gore kao treće Svete gore i asketopolisa — strategije samoograničavanja grada.
Autor je idejnih mirotvornih projekata Ekumenskih konaka kraj svetilišta Marija Snežna na Tekijama; Srbalbanopolisa, grada pomirenja između Srba i Albanaca; Srb–Boš–Hrt palate pomirenja pravoslavnih Srba, islamskih Bošnjaka i rimokatoličkih Hrvata u Sarajevu;[4] Japan polisa na srednjem Podunavlju; Cenpantransa — Centra za panharmonično preobraženje čoveka i sveta (najvećeg projekta koji je Srbija izlagala na Svetskoj izložbi EKSPO 2010 u Šangaju u paviljonu Srbije a videlo ga je preko 3,5 miliona posetilaca); Panevropskog dunavskog mirotvorijuma; Beo–Ber–Mos, Beograd–Berlin–Moskva, grada pomirenja Nemaca i Rusa na srpskom Podunavlju; Evro–azijskog centra na srpskom Podunavlju; Prag, grad pomirenja velikih sila; „Novi Sad – Novi Mir – Novo Dobro“ i drugih.
Autorske knjige[uredi | uredi izvor]
- Projekti tolerancije — mondijalizam, ekumenizam i pravoslavlje, 1996 (trojezična).
- Prikriveno ime i nepoznati urbanološki rodopis Novog Sada, 1997.
- Može li zemljotres ugroziti sigurnost Novog Sada?, 1998.
- Etičko–ekološka poslanica kolegama arhitektama i urbanistima III milenijuma, 1999 (petojezična) – nagrađena na Urbanističkom salonu u Nišu iste godine.
- Grad pomirenja XXI veka Srbalbanopolis —, 2002 (četvorojezična).
- Idejni koncept hrama svehrišćanskog susretanja i pomirenja Sv. Jovan Krstitelj, 2003. (dvojezična)
- Novi kreativni prostori Vojvodine — Pregled napuštenih i nedovoljno iskorišćenih objekata u AP Vojvodini sa analizom i procenom mogućnosti njihove transformacije u objekte kulture, 2014.
- Novi kreativni prostori Vojvodine kao potencijal razvoja lokalnih zajednica, 2015.
- Novi kreativni prostori — Domovi kulture za 21. vek.
Samostalne izložbe[uredi | uredi izvor]
- „Projekti tolerancije za III milenijum“, Galerija SANU, Novi Sad (2000);
- „Hram svehrišćanskog susretanja i pomirenja“, Galerija Vojvođanske banke, Novi Sad (2005);
- „Info karte dobara Novog Sada, Sremskih Karlovaca, Svete Fruške gore i Vojvodine“, Galerija „Forma“, Novi Sad (2006);
- „Info karte dobara Vojvodine i Srbije“, Domu kulture, Budakalas, Mađarska (2008);
- Video film „Cenpantrans“, Paviljon Srbije, vip salon, Svetska izložba EKSPO 2010, Šangaj, Kina (2010);
- Multimedijalna mirotvorna izložba „Cenpantrans“, Izvršno veće AP Vojvodine, svečani hol, Novi Sad (2012);
- Multimedijalna izložba „Centar za svehrišćansko susretanje i pomirenje“, Galerija „Most“, Zavod za kulturu Vojvodine (2013);
- „Antiapokaliptični projekti — made in Serbia“, Kuća Đure Jakšića, Beograd (2015);
- „Podunavski kreativni projekti“, Galerija „ITD“, Petrovaradinska tvrđava (2015);
- Samostalna autorska kartografska izložba, Galerija „Forma“, UPIDIV, Novi Sad (2016)
- „Prezentacija diferencija specifika kulturnih, religioznih i mirotvornih vrednosti AP Vojvodine“, Galerija „Most“, Zavod za kulturu Vojvodine, Novi Sad, 2016.
Učesnik je i na više desetina kolektivnih izložbi.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Vojislav D. Dević, biobibliografija“, Projekat Rastko, pristupljeno 31. oktobra 2017.
- ^ Rajević, Kosta. „Dvorci bez gospodara“, Politika, Beograd, 5. 1. 2007.
- ^ „Izložba o Podunavlju u galeriji ITD", Radio-televizija Vojvodine, 1. jul 2015.
- ^ * Kljakić, Slobodan. „Rukavica izazova mirotvorcima sveta“, Politika, Beograd, 3. 5. 2009.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Civilizacijski džinovi, birajte – rat ili mir! (Arhitekta Vojislav Dević poziva predsednike Joakima Gauka i Vladimira Putina da izmire Nemačku i Rusiju na srpskom Podunavlju)“, razgovor vodila: Nevenka Stojčević, Geopolitika, Beograd, br. 74, maj 2014.
- Ristić, D. „Vodič kroz prošlost čuvene škole“, Dnevnik, Novi Sad, 13. 2. 2016.
- Info sajt Dobra Vojvodine
- Hram svehrišćanskog pomirenja
