Bratstvo
Bratsvo je matična ćelija slovenskog načina organizovanja plemenskog života slovenske porodične zadruge na širokim planinskim prostranstvima, čija glavna odlika je suprostavljenost kulturi zgusnutog gradskog načina života grčko-rimske civlizacije.
U Crnoj Gori i Hecegovini srodnici „po krvi” koji potiču od jednog muškog pretka čine bratstvo, a srodnicima „po tankoj krvi” smatraju se oni po ženskoj liniji.
Uloga i opis[uredi | uredi izvor]
Bratstva su nosioci funkcija unutrašnjeg života plemena. Sve do uvođenja knjaževske vlasti u Crnoj Gori, u svom odnosu prema drugim plemenima i uopšte prema susjedima funkcionisalo je pleme kao politička jedinica. Susjedne države ovim plemenima nisu priznavale nikakvu političku ulogu, nazivajući ih buntovnicima i razbojnicima, ali ona zato nisu bila ništa manje zavisna i živjela su svojim plemenskim životom tri i po vijeka. Pišući o Crnoj Gori Englezi riječ pleme prevode sa „klan”, (što je slično organizaciji narodnog života u Škotskoj) i u Crnoj Gori i Hecegovini kada je riječ o plemenu kao širem pojmu koje je osim srodstva povezano i sa izvjesnom teritorijom. [1]
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
Bratsva i rod pozrazumijevaju isključivo krvno srodstvo. Srodstvo u Crnoj Gori i Hercegovini broji se po „koljenima” ili „pasovima” (tj. pojasevima). Bratstvo uvijek zna svoga pretka sa skoro istorijskom tačnošću, zna svoj početak i svoj patronimički naziv. Svako bratstvo ima svoga glavara (koji zastupa bratstvo), a bratstvo se okuplja i odlučuje na svojim skupštinama (zborovima), na Zadruzi (mjesto okupljanja). Bratstva se dijele na porodice (famelja) ili kuće. Najveći broj patronimičkih toponima sela, planinskih vrhova, pašnjaka, prevoja, nose "ime od milja" po bratstvima koja u njima žive ili su življela. Kada se bratstva namnože ili im postane tijesan prvobitni prostor, ona se raseljavaju. Prvi znak bratskog jedinstva predstavlja slavljenje istog sveca, mada se dešava da raseljavanjem bratstvo uzme za krsnu slavu i drugog sveca i sačuva predanje o tome.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Pavle Apolonovič Rovinski Etnografija Crne Gore, Tom I str. 105 -137