Gotfrid Bujonski

Gotfrid Bujonski
Gotfrid Bujonski
Lični podaci
Datum rođenja	1060.
Mesto rođenja	Bulonj, Flandrija
Datum smrti	18. jul 1100.(1100-07-18) (39/40 god.)
Mesto smrti	Jerusalim, Kraljevina Jerusalim
Porodica
Roditelji	Eustasije II Bujonski Ida od Lorene
Dinastija	Flandrijska dinastija
Jerusalimski kralj
Prethodnik	-
Naslednik	Balduin I Jerusalimski

Gotfrid Bujonski (franc. Godefroy de Bouillon; 1060 — Jerusalim, 18. jul 1100) bio je jedan od vođa krstaša u Prvom krstaškom ratu.

Nakon osvajanja Jerusalima bio je prvi vladar Jerusalimskog kraljevstva. Nije se krunisao kao kralj, nego je vladao koristeći titulu čuvar Groba Gospodnjeg.

Detinjstvo i mladost

Trebalo je da nasledi donju Lorenu od svog strica, ali 1076. Henrik IV daje mu samo Antverpen i oduzima mu donju Lotaringiju.

Njegov stric nije imao muških potomaka i car to navodi kao razlog oduzimanju. Međutim, Gotfrid Bujonski se borio na strani Henrika i u Elsteru i pri opsadi Rima. Konačno mu Henrik IV daje donju Lotaringiju 1082. godine.

Bio je odan caru Henriku IV u njegovom sukobu oko investiture sa papom Grgurom VII. Kad je sledeći papa Urban II pozvao u krstaški rat na koncilu u Klermonu 1095, Gotfrid Bujonski prodaje gotovo sve i pridružuje se krstaškom pohodu.

Prvi krstaški rat

Zajedno sa svojom braćom Eustasijem i Balduinom Jerusalimskim kreće avgusta 1096. na čelu vojske iz Lorene. Vojska je imala oko 40.000 vojnika, a kretali su se duž puta Karla Velikog, kako ga je prozvao papa Urban II. Imali su poteškoća u Ugarskoj, jer nije uspio sprečiti krstaše da pljačkaju hrišćane. U Konstantinopolj je stigao avgusta 1096. godine.

Polaganje zakletve Aleksiju Komninu

Bio je prvi krstaš, koji se sukobio sa carem Vizantije Aleksijem Komninom. Aleksije I Komnin je zahtevao da krstaši polože zakletvu o lojalnosti i odanosti njemu i da predaju Vizantiji sve teritorije koje osvoje, a nalaze se trenutno pod muslimanskom okupacijom. Konačno je nakon dugog nećkanja položio zakletvu u januaru 1097. godine. To su učinile i ostale krstaške vođe.

Opsada Nikeje i bitka kod Dorileja

Bio je prvi, koji je došao u opsadu Nikeje. Nakon Nikeje krstaši su se razdvojili, a on je ostao u glavnom delu.

U bici kod Dorileja Seldžuci pod vođstvom sultana Arslana uspeli su da opkole prednji deo krstaške vojske. Uz pomoć drugih krstaških vođa uspeo je da oslobodi prednji deo i zauzeo je turski logor sa velikim blagom.

Opsada Antiohije

Posle duge opsade i osvajanja Antiohije 1099, krstaši su nisu mogli složiti što im je sledeći cilj. Većina pešaka želela je krenuti na Jerusalim. Remon Tuluski je tada bio najuticajniji vođa i zapošljavao je mnoge kao svoje vazale. Remon je oklevao da se nastavi na Jerusalim. Posle meseci čekanja obični krstaši su prisili Remona da se krene na Jerusalim. Gotfrid Bujonski im se pridružuje.

Oslobađanje Jerusalima i stvaranje kraljevstva

Gotfrid Bujonski je bio aktivan u opsadi Jerusalima, a bio je među prvima koji su 15. jula 1099. ušli u Jerusalim. U Jerusalimu je usledio pokolj Muslimana i Jevreja. Remon Tuluski je odbio da on bude imenovan kraljem Jerusalima, tako da se umesto njega bira Gotfrid Bujonski, koji odbija da ga proglase kraljem u gradu gde je Hrist umro. Gotfrid Bujonski 22. jula uzima titulu čuvara Groba Gospodnjeg.

Tokom svoje kratke vlasti Gotfrid je odbranio kraljevstvo Jerusalim protiv Fatimida iz Egipta u bici kod Askalona avgusta 1099. godine. Suočavao se sa opozicijom Dagobera iz Pize, Latinskim patrijarhom Jerusalima i Remonom Tuluskim. Remon je sprečio Gotfrida Bujonskog da sam zauzme Askalon nakon pobede kod Askalona.

Tokom 1100. uspostavlja svoj autoritet u Akri, Askalonu, Arsufu, Jafi i Kesareji, a ti gradovi tada još nisu osvojeni. Osvojeni su nakon Gotfridove smrti, a Askalon tek 1153. godine. Svađe sa Dagoberom se nastavljaju. Gotfrid Bujonski i Boemund Tarentski žele da Arnulf od Čoka ostane patrijarh, a Dagober želi da Jerusalim postane papski feud. Dagober sklapa dogovor sa Gotfridom da Jerusalim i Jafa pripadnu crkvi, ako se kraljevstvo može uspostaviti u Kairu.

Gotfrid Bujonski umire 1100.

Ali Gotfrid je umro jula 1100, a dotad nije imao vremena da osvoji Egipat, pa je ostalo otvoreno pitanje ko će vladati Jerusalimom. Pristalice sekularne monarhije pozvali su Gotfridovog brata Balduina Jerusalimskog sa postane kralj. Dagobert je pristao, tako da je Balduin Jerusalimski postao prvi kralj Jerusalima 25. decembra 1100. godine.

Kako je tačno umro nije pouzdano poznato. Po arapskim hroničarima pogodila ga je strela pri opsadi Akre. Hrišćanski hroničari to ne spominju, nego navode neku bolest, koju je zadobio u junu 1100. godine. Treći izvori spominju da ga je otrovao emir Kesareje.

U istoriji i legendi

Pošto je bio prvi vladar Jerusalima mnogo je idealizovan u kasnijim pričama. Opisivan je kao vođa celog krstaškog rata i kao kralj Jeusalima, a svrstavali su ga u idealne vitezove. On je međutim bio samo jedan od vođa krstaškog rata i nije bio kralj Jerusalima, nego Čuvar Groba Gospodnjeg.

Gotfrid je heroj u epskoj poemi Oslobođeni Jerusalim od Torkavata Tasa.

U Danteovoj Božanskoj komediji Gotfridov duh se nalazi u raju Marsa, gde se nalaze borci za veru.

Gotfrid je heroj dve velike francuske poeme. Vagnerova opera Loengrin zasniva se na legendi o Gotfridovim precima.

Porodično stablo

16. Arnulf III, Count of Boulogne

8. Balduin II Bulonjski

4. Eustace I, Count of Boulogne

18. Arnulf, Count of Holland

9. Adelina of Holland

19. Lutgardis of Luxemburg

2. Eustasije II Bujonski

20. Reginar III, Count of Hainaut

10. Lambert I, Count of Leuven

21. Adela

5. Matilda of Leuven

22. Karlo od Donje Lotaringije

11. Gerberga of Lower Lorraine

23. Adelais of Vermandois

1. Gotfrid Bujonski

24. Godfrey I, Count of Verdun

12. Gothelo I, Duke of Lorraine

25. Matilda Bilung od Saksonije

6. Godfroa III, vojvoda Donje Lorene

3. Ida od Lorene

7. Doda