Dominantna ruka i seksualna orijentacija
Dominantna ruka i seksualna orijentacija jedna je od pretpostavki koja je nastala makon istraživanja S.Korena koji je među prvima doveo u vezu levorukost i homoseksualizam, a Gotestam (Gotestam) i saradnici naveli da je odnos između levorukih i desnorukih homoseksualaca 17,5% prema 8,4%.
Veza između dominantnosti ruku i seksualne orijentacije prijavljena je za oba pola, i ovaj odnos može sugerisati biološku etiologiju homoseksualizma. Nedavno istraživanje Reja Blanšara povezalo je ovaj odnos sa efektom bratskim redom rođenja i muškom seksualnom orijentacijom, što navodi da muškarac koji ima više starije braće, ima veću verovatnoća da će biti gej. Odnos između dominantnosti ruku i seksualne orijentacije opisali su brojni istraživači, koji navode da je veća verovatnoća da će heteroseksualne osobe biti dešnjaci nego homoseksualne osobe.
Odnos između ruku i seksualne orijentacije opisna je kod oba pola i može odražavati biološku etiologiju seksualne orijentacije; Rad Reja Blanšara povezao je odnos sa efektom bratskog poretka rođenja, što sugeriše da je veća verovatnoća da će muškarac sa nekoliko starije biološke braće biti homoseksualci.
Psiholog Chris McManus i tim istraživača analizirali su odnos dominantne ruke prema homoseksualnosti i zaključili:
Mnoge studije iz 1980-ih i 1990-ih su postavljale pitanje da li postoji bilo kakva veza sa rukom, a mi smo, kao i drugi, zaključili da ne postoji. Međutim, meta-analiza 20 studija, uključujući i našu, sa ukupno 6.182 homoseksualnih muškaraca promenila je tu situaciju, pri čemu je verovatnoća da će muški homoseksualci biti levoruki znatno veća. Ranije studije su uglavnom bile neuspešne jer su bile premale (npr. tipična studija koja je uključivala oko 300 homoseksualnih muškaraca, bila nedovoljno moćna). To je kasnije potvrđeno u velikoj internet studiji Bi-Bi-Sija o seksu i seksualnosti, u kojoj je 4.616 muškaraca homoseksualaca pokazalo značajan veći broj levorukosti, a slični podaci uočen i kod žena homoseksualne orijentacije iz 2008. godine.[1]
Studije[uredi | uredi izvor]
Lalumière i sar., meta-analiza iz 2000. godine[uredi | uredi izvor]
Lalumière i sar. nakon što su sproveli meta-analizu 20 studija sa ukupno 6.987 homoseksualnih i 16.423 heteroseksualnih učesnika, otkrili su da veće šanse da ne budu dešnjaci imali homoseksualni muškarci u 34% slučajeva, a homoseksualne žene u 91% slučajeva (39% ukupno).[2]
Williams i sar., studija iz 2000. godine[uredi | uredi izvor]
U studiji koja je uključivala 382 muškarca (278 homoseksualaca i 104 heteroseksualaci) nije konstatovala statistički značajnu povezanost između dominantnosti ruke i seksualne orijentacije.[3]
Mustanski i sar., studija iz 2002. godine[uredi | uredi izvor]
Mustanski i sar. ispitali su seksualnu orijentaciju i dominantnost ruku na uzorku od 382 muškarca (205 heteroseksualnih; 177 homoseksualnih) i 354 žene (149 heteroseksualnih; 205 homoseksualnih). Iako je utvrđeno da je značajno veći procenat homoseksualnih žena levoruko u poređenju sa heteroseksualnim ženama (18% naspram 10%), nisu nađene značajne razlike između heteroseksualnih i homoseksualnih muškaraca u pogledu dominantnosti ruku.[4]
Lipina studija iz 2003[uredi | uredi izvor]
Lipa je ispitivao seksualnu orijentaciju i dominantnost ruku na uzorku od 812 muškaraca (351 heteroseksualac; 461 homoseksualac) i 1.189 žena (707 heteroseksualnih; 472 homoseksualnih).
Homoseksualni muškarci su imali 82% veću verovatnoću da ne budu dešnjaci od heteroseksualnih muškaraca, ali nisu nađene značajne razlike između heteroseksualnih i homoseksualnih žena u pogledu dominantnosti ruku.
Kada se kombinuju muškarci i žene u jedan veliki uzorak, homoseksualne osobe su imale 50% veće šanse da budu levoruke od heteroseksualnih pojedinaca.[5]
Blanšar i sar., studija iz 2006. godine[uredi | uredi izvor]
Blanšar i sar., tvrde da je efekat bratskog poretka rođenja (verovatnoća da će dečak biti homoseksualac raste sa brojem starije braće koja imaju istu biološku majku) izgleda da je ograničen na dešnjake. Štaviše, ista studija ukazuje da je veća verovatnoća da će levoruki muškarci bez starije braće biti homoseksualci od nedesnorukih muškaraca koji imaju stariju braću.[6]
Šanse za homoseksualnost su veće za muškarce koji ne preferiraju desnu ruku ili koji imaju stariju braću, u odnosu na muškarce koji nemaju nijedno od ovih karakteristika, ali su šanse za muškarce sa obe osobine slične izgledima za muškarce bez braće.[6]
BBC anketa[uredi | uredi izvor]
U multinacionalnom onlajn istraživanju, otkriveno je da je veća verovatnoća da će gej muškarci i lezbijke biti levoruki (13 i 11%) nego heteroseksualni muškarci i žene (11% odnosno 10%). Biseksualci oba pola češće su sebe opisivali kao ambidekstre nego gej ili heteroseksualne osobe istog pola (biseksualci: 12%; gej i heteroseksualci: 8%; biseksualne žene: 16%; lezbijke: 12%; heteroseksualne žene: 8% ).[7]
Blašarova studija, Archives of Sexual Behavior study iz 2008. godine[uredi | uredi izvor]
Naknadna Blanšarova studija je otkrila da i desnoruki homoseksualci i levoruki heteroseksualni muškarci imaju statistički značajan broj starije muške braće i sestara, ali da nije bilo značajnog efekta ni za desnoruke heteroseksualne muškarce ni za levoruke homoseksualce. muškarce.[8]
Blanšarova, Studija lateralnosti iz 2008. godine[uredi | uredi izvor]
Blanšar je raspravljao o načinima na koje se efekat bratskog poretka rođenja i rukovanja mogu objasniti u smislu hipoteze o imunitetu majke. U ovom slučaju, pretpostavlja se da majka postaje sve otpornija na muške antigene sa svakom trudnoćom i tako rađa veći broj "anti-muških" antitela. On predlaže dve mogućnosti: ili da su fetusi koji nisu dešnjaci manje osetljivi na antitela, ili da ih majke levorukih fetusa iz nekog razloga ne rađaju.[9]
Schwartz i sar., studija uvijanja kose iz 2010. godine[uredi | uredi izvor]
U uzorku koji je uključivao 694 gej muškaraca i 894 strejt muškaraca, utvrđeno je da 13,9% gej muškaraca i 15,9% strejt muškaraca nisu dešnjaci, što nije značajna razlika. Studija je ponovila efekat starijeg brata za homoseksualne muškarce, ali za razliku od Blanchard-a (2006), otkrila je da se efekat primenjuje i na dešnjake i na levoruke gej muškarce, i da je u stvari jači za ove druge nego za prve.[10]
Kišida i Rahman, studija iz 2015. godine[uredi | uredi izvor]
Na uzorku od 478 heteroseksualnih muškaraca i 425 homoseksualnih muškaraca, utvrđeno je da gej muškarci pokazuju značajno veću verovatnoću ekstremne desnorukosti i nelevorukosti u poređenju sa heteroseksualnim muškarcima.[11]
Li Elis i sar., studija iz 2016. godine[uredi | uredi izvor]
Među uzorkom univerzitetskih studenata u Maleziji i Sjedinjenim Američkim Državama, otkriveno je da je privlačnost istog pola povezana sa levorukošču među ženama. Među muškarcima nije pronađena takva korelacija nakon kontrole etničke pripadnosti.[12]
Aseksualnost[uredi | uredi izvor]
Internet studija iz 2014. pokušala je da analizira odnos između samoidentifikacije kod aseksualnih osoba i dominantnosti ruke, u poređenju sa pojedincima drugih grupa seksualne orijentacije. Ukupno 325 aseksualaca (60 muškaraca i 265 žena), 690 heteroseksualaca (190 muškaraca i 500 žena) i 268 neheteroseksualaca (64 muškarca i 204 žene) popunilo je onlajn upitnike. Studija tvrdi da su aseksualni muškarci i žene imali 2,4 odnosno 2,5 puta veđu verovatnoču da neće biti dešnjaci nego njihove heteroseksualne kolege.[13]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ McManus, Chris (2019). „Half a century of handedness research: Myths, truths; fictions, facts; backwards, but mostly forwards”. Brain and Neuroscience Advances. 3. PMID 32166178. S2CID 166349619. doi:10.1177/2398212818820513.
- ^ Lalumière, Martin L.; Blanchard, Ray; Zucker, Kenneth J. (2000). „Sexual orientation and handedness in men and women: A meta-analysis”. Psychological Bulletin. 126 (4): 575—592. PMID 10900997. doi:10.1037/0033-2909.126.4.575..
- ^ Williams, Terrance J.; Pepitone, Michelle E.; Christensen, Scott E.; Cooke, Bradley M.; Huberman, Andrew D.; Breedlove, Nicholas J.; Breedlove, Tessa J.; Jordan, Cynthia L.; Breedlove, S. Marc (2000). „Finger-length ratios and sexual orientation”. Nature. 404 (6777): 455—456. Bibcode:2000Natur.404..455W. PMID 10761903. S2CID 205005405. doi:10.1038/35006555.
- ^ Mustanski, Brian S.; Bailey, J. Michael; Kaspar, Sarah (2002). „Dermatoglyphics, handedness, sex, and sexual orientation”. Archives of Sexual Behavior. 31 (1): 113—122. PMID 11910784. S2CID 29217315. doi:10.1023/A:1014039403752.
- ^ Lippa, Richard A. (2003). „Handedness, sexual orientation, and gender-related personality traits in men and women”. Archives of Sexual Behavior. 32 (2): 103—114. PMID 12710825. S2CID 4196223. doi:10.1023/A:1022444223812.
- ^ a b Blanchard, R.; Cantor, J.; Bogaert, A.; Breedlove, S.; Ellis, L. (2006). "Interaction of fraternal birth order and handedness in the development of male homosexuality". Hormones and Behavior. Blanchard, Ray; Cantor, James M.; Bogaert, Anthony F.; Breedlove, S. Marc; Ellis, Lee (2006). „Interaction of fraternal birth order and handedness in the development of male homosexuality”. Hormones and Behavior. 49 (3): 405—414. PMID 16246335. S2CID 16151756. doi:10.1016/j.yhbeh.2005.09.002.
- ^ „BBC - Science & Nature - Sex ID - Study Results”. www.bbc.co.uk. Pristupljeno 2022-08-17.
- ^ Blanchard, Ray (2008). „Sex Ratio of Older Siblings in Heterosexual and Homosexual, Right-Handed and Non-Right-Handed Men”. Archives of Sexual Behavior. 37 (6): 977—981. PMID 17186124. S2CID 41494405. doi:10.1007/s10508-006-9119-2.
- ^ Blanchard, R. (2008). "Review and theory of handedness, birth order, and homosexuality in men". Laterality: Asymmetries of Body, Brain and Cognition. 13 (1): 51–70.
- ^ Schwartz, Gene; Kim, Rachael M.; Kolundzija, Alana B.; Rieger, Gerulf; Sanders, Alan R. (2010). „Biodemographic and Physical Correlates of Sexual Orientation in Men”. Archives of Sexual Behavior. 39 (1): 93—109. PMID 19387815. S2CID 24358057. doi:10.1007/s10508-009-9499-1.
- ^ Kishida, Mariana; Rahman, Qazi (2015). „Fraternal Birth Order and Extreme Right-Handedness as Predictors of Sexual Orientation and Gender Nonconformity in Men”. Archives of Sexual Behavior. 44 (5): 1493—1501. PMID 25663238. S2CID 30678785. doi:10.1007/s10508-014-0474-0.
- ^ Ellis, Lee; Skorska, Malvina N.; Bogaert, Anthony F. (2016). "Handedness, sexual orientation, and somatic markers for prenatal androgens: Are southpaws really that gay?". Laterality. 22 (2): 1–24.
- ^ Yule, Morag A.; Brotto, Lori A.; Gorzalka, Boris B. (2014). „Biological Markers of Asexuality: Handedness, Birth Order, and Finger Length Ratios in Self-identified Asexual Men and Women”. Archives of Sexual Behavior. 43 (2): 299—310. PMID 24045903. S2CID 5347734. doi:10.1007/s10508-013-0175-0.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
