Dragan Okuka
| Dragan Okuka | |||
|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Dragomir Okuka | ||
| Datum rođenja | 2. april 1954. | ||
| Mesto rođenja | Kalinovik, SFRJ | ||
| Pozicija | vezni | ||
| Klupske informacije | |||
Trenutni klub | Kunšan (trener) | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 1971—1974 1974—1985 1977—1978 1985—1987 1987—1989 |
Velež Nevesinje Velež Mostar → Leotar Erebro Motala |
214 33 64 58 |
(34) (4) (8) (11) |
| Reprezentativna karijera | |||
| 1978—1979 1981—1982 |
SFRJ do 21 SFRJ do 23 |
4 5 |
(1) (0) |
| Trenerska karijera | |||
| 1995—1996 1996—1997 1997—1998 1999—2000 2000 2000—2003 2005—2006 2006 2007 2008—2010 2010 2011—2013 2014 2016 2018 2019— |
Bečej Čukarički Obilić Budućnost Podgorica Vojvodina Legija Varšava SCG do 21 Visla Krakov Omonija Lokomotiva Sofija Kavala Đangsu Suning Čangčuen Jatai Tjencin TEDA Vojvodina Kunšan | ||
Dragomir „Dragan” Okuka (rođen 2. aprila 1954. u Kalinoviku) je bivši jugoslovenski i srpski fudbaler, a današnji fudbalski trener.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Okuka je tokom igračke karijere nosio dres Veleža iz Nevesinja, zatim mostarskog Veleža, Leotara iz Trebinja i švedskih klubova Erebra i Motala. Upisao je i devet nastupa za U-21 i U-23 selekcije reprezentacije SFR Jugoslavije, a trenerskim poslom počeo je da se bavi u Bečeju, 1994. godine.
Nakon toga je vodio Čukarički da bi 1997. preuzeo Obilić. Pod njegovim vođstvom, "vitezovi" sa stadiona Miloš Obilić postali su prvi tim od rata koji je osvojio titulu šampiona Srbije mimo "večitih rivala".
Posle odlaska sa Vračara vodio je podgoričku Budućnost (1999/2000), Vojvodinu (2000) da bi 2000. godine preuzeo Legiju iz Varšave. Okuka je Legiju vodio do 2003. godine, a sa njima je uspeo da prekine dominaciju Visle i da 2002. godine osvoji titulu šampiona, na koju se čekalo od 1995. godine. Iste godine, Okuka je sa Legijom osvojio i Liga Kup.[1]
Okuka je 2005. postavljen za selektora mlade reprezentacije Srbije i Crne Gore.[2] On je sa reprezentacijom tadašnje SCG na Evropskom prvenstvu 2006. godine osvojio četvrto mesto. Njegov tim igrača do 21 godine u polufinalu je poražen tek na penale (5:4) od Ukrajine.
Kasnije je Okuka vodio i Vislu iz Krakova (2006), Omoniju (2007), Lokomotivu iz Sofije (2008–10), Kavalu (2010) a potom je radio u Kini gde je vodio Đangsu, Čangčuen i Tjencin. Okuka je 2012. godine dobio nagradu za srpskog trenera godine.[3]
Okuka je 6. septembra 2018. godine po drugi put u karijeri preuzeo Vojvodinu.[4] U tom trenutku, Vojvodina se nalazila na sedmom mestu na tabeli Superlige Srbije, pošto je u sedam utakmica ostvarila dve pobede, tri remija i dva poraza, uz negativnu gol-razliku 7:8. Međutim samo dva i po meseca (tačno 79 dana) trajao je Okukin mandat, tokom kojeg su Novosađani odigrali deset prvenstvenih susreta i zabeležili skor od četiri pobede, jednog remija i pet poraza, uz gol-razliku 7:6.[5]
Uspesi[uredi | uredi izvor]
Igrački[uredi | uredi izvor]
- Kup Jugoslavije: 1981.
- Balkanski kup: 1981.
Trenerski[uredi | uredi izvor]
- Prvenstvo Poljske: 2001/02.
- Liga kup Poljske: 2002.
- FA Superkup Kine: 2013.
- Individualni
- Srpski trener godine: 2012.
- Trener godine u Kini: 2012.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Okuka trener decenije u Legiji”. www.b92.net. 16. 03. 2010.
- ^ „Okuka i zvanično trener mladih”. www.b92.net. 15. 03. 2005.
- ^ „FSS: Ivanović najbolji igrač, Okuka trener godine”. www.novosti.rs.
- ^ „Dragomir Okuka, novi trener Vojvodine: Verujem da mogu da pomognem”. dnevnik.rs. 7. 9. 2018.
- ^ „Dragomir Okuka podneo ostavku!”. dnevnik.rs. 25. 11. 2018.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Oficijelni vebsajt (jezik: engleski)